|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این چند بیت، شاعر به موضوع گذر زمان و ناتوانی در برگشت به گذشته اشاره می‌کند. او به تفاوت بین نعمت‌های مادی و ارزش‌های واقعی زندگی می‌پردازد و می‌گوید که اگرچه ممکن است شخصی در زندگی خود مال و مقام زیادی داشته باشد، اما زمان که از دست برود، هیچ چیز را نمی‌توان بازگرداند. در نهایت، بر اهمیت درک و استفاده از فرصت‌ها در زمان حال تأکید می‌کند.
هوش مصنوعی: بالاتر از هر مقام و سلطنتی، چیزی به من عطا شده که از مقام و منزلت واقعی خبر دارم و می‌دانم که چه خیر و برکتی در آن نهفته است.
هوش مصنوعی: به ملکه گفتم، آیا می‌دانی که دل چه چیزی را خواسته است؟ چون عمر از دست رفته، دیگر نمی‌توان آن را بازگرداند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ایزد به تو زینت جهانبانی داد
گوش شنوایی و زباندانی داد
امروز بده داد و بترس از داور
زان روز براندیش که نتوانی داد
آنکس که ترا تاج جهانبانی داد
ما را همه اسباب پریشانی داد
پوشید لباس هر که را عیبی دید
بی عیبان را لباسِ عریانی داد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.