|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این اشعار به زیبایی و جذابیت چهره شخصی اشاره دارد که مانند ماه میدرخشد و کسی جرأت نکرده به او نگاه کند. او همچنین به این نکته اشاره میکند که خواستن از این معشوق، خالی از امید است و خامطمعی بیشتر نخواهد بود، زیرا هیچکس نمیتواند به مقام و شخصیت او دست یابد. در واقع، او به نوعی احساس ناامیدی از دستیابی به این عشق را بیان میکند.
هوش مصنوعی: هیچ کس زیبایی تو را که همچون ماه میدرخشد، نمیتواند با هیچ چیز دیگری مقایسه کند؛ چرا که حتی بهترین جواهرات آسمانی هم به پای تو نمیرسند.
هوش مصنوعی: امید من این بود که از عشق تو بیخود نشوم و نسوزم، اما وقتی که در آغوش تو قرار گرفتم، متوجه شدم که کار از کار گذشته و دیگر نمیتوانم از این عشق فرار کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بی یاد تو نرگس، قدح زر نگرفت
بی نقش تو لاله، رنگ آذر نگرفت
آخر ننشست قدت از پای، چو سرو
تا خوش بتم از دست چو گل بر نگرفت
ساقی قدحی که شمع دل درنگرفت
تاز آتش می زندگی از سر نگرفت
آه از می لعلت که بدین باده ناب
هر کس که لبی نهاد لب برنگرفت
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.