|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، شعرگو از درد و زخم عاطفی سخن می‌گوید. او به بند و زنجیری که بر دلش قرار داده شده اشاره می‌کند و آن را به گونه‌ای تشبیه می‌کند که مانند نقبی به خانه‌ای از خون و درد است. او از عدم توانایی دل در تحمل فشار بیرون آمده و پرسش می‌کند که خیمه (زندگی) چه ارزشی دارد وقتی که ستونی (پایه و اساس) آن را از بین برده‌اند. به طور کلی، شاعری از احساس ناامیدی و بی‌پناهی در برابر مشکلات سخن می‌گوید.
هوش مصنوعی: این بند که بر دلم گذاشته‌اند، راهی است که به خانه‌ای پر از درد و رنج می‌رسد.
هوش مصنوعی: دل چه موجودی است که سبک‌بال از آن صبر و شکیبایی را کنار گذاشتند؟ چه اتفاقی افتاد که مانند یک چادر برپا شده، ستون و پایه‌اش را برداشتند؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.