|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به شکایت از درد و رنج‌های خود می‌پردازد و می‌گوید که در زندگی بارها با مصیبت‌ها و قضا و قدر روبه‌رو شده است. او از دیگران می‌پرسد که چرا او به این حال و روز نالان است، در حالی که خود نیز از مشکلات بی‌پایانش رنج می‌برد و چیزی برای تسکین این دردها نمی‌یابد. این ابیات نشان‌دهنده یأس و ناامیدی شاعر از شرایط زندگی‌اش است.
هوش مصنوعی: باری که بر دوش من است، چه چیزی می‌تواند باشد که بر سرم نیست؟ و تیری که از قضا به من اصابت کرده، چه چیز دیگری وجود دارد که بر من نیفتاده باشد؟
هوش مصنوعی: می‌گویند چه بر تو گذشته که شب و روز از درد و رنج خود ناله می‌کنی، اما من چه دلیلی دارم که ناله کنم در حالی که هیچ دردی ندارم؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.