فهرست زیر شامل اشعاری است که در نسخه‌های دیوان‌های هر دو سخنور آمده است و به هر دو منتسب است:
-
حافظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹ :: کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۶۴
حافظ (بیت ۱): امشب ز غمت میان خون خواهم خفت - وز بستر عافیت برون خواهم خفت
کمال‌الدین اسماعیل (بیت ۱): امشب ز غمت میان خون خواهم خفت - وز بستر عافیت برون خواهم خفت
در این بخش شعرهایی را فهرست کرده‌ایم که در آنها حافظ مصرع یا بیتی از کمال‌الدین اسماعیل را عیناً نقل قول کرده است:
-
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۲۹ :: کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۱۲۱
حافظ (بیت ۸): گر بَرکَنَم دل از تو و بَردارم از تو مِهر - آن مِهر بَر کِه افکنم؟ آن دل کجا بَرَم؟
کمال‌الدین اسماعیل (بیت ۱۱): گر بر کنم دل از تو و بردارم از تو مهر - آن مهر بر که افکنم؟ آن دل کجا برم؟
حافظ در شعر خود نام کمال اسماعیل را می‌آورد (از گفتهٔ کمال، دلیلی بیاورم)، منتهی خود کمال این شعر را (تنها با تغییر ردیف «کنم» به «برم») از مسعود سعد سلمان نقل قول کرده که احتمالاً حافظ از این نقل بی‌خبر بوده است.
در این بخش مجموعه شعرهایی از دو شاعر را که توأماً هموزن و همقافیه هستند در گروه‌های مجزا فهرست کرده‌ایم:
-
حافظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵:من با کمر تو در میان کردم دست - پنداشتمش که در میان چیزی هست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۹:باور نکنی که از من عشوه پرست - بر بود دل شکسته آن نرگس مست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۰:ای عزم تو بر شکستن عهد درست - ز آمد شدن تو پای اومید سست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۱:دی توبت من ز آستین برزد دست - بشکست پیاله را و پنداشت که رست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۲:غمگین دل من که شادمان از غم تست - عمری گم کرد و جز رضای تو نجست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۳:ترکم سوی آماجگه آمد سرمست - چون غمزۀ خود تیر و کمان اندر دست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۴:این ساغر می که بر کف دست من است - دانی که چراست نازنینم پیوست؟
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۵:عید آمد و ساز پارسایی بشکست - گل نیز چو روزه رخت برخواهد بست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۶:تا هست ترا چراغ دانش در دست - از پای طلب همی نباید بنشست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۷:چون دید بگاه رفتن از عزم درست - بر رهگذر لب پی جانم شده سست
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۸:فرزند ترا اگر بکوهست نشست - از کان هرگز قیمت گوهر نشکست
-
حافظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹:امشب ز غمت میان خون خواهم خفت - وز بستر عافیت برون خواهم خفت
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱۶۴:امشب ز غمت میان خون خواهم خفت - وز بستر عافیت برون خواهم خفت
-
حافظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷:از چرخ به هر گونه همی‌دار امید - وز گردش روزگار می‌لرز چو بید
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۰۱:شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید - مثل تونه چشم دید و نه گوش شنید
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۰۲:چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید - غمّازی کرد و پرده بروی بدرید
-
حافظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۲:در سنبلش آویختم از روی نیاز - گفتم من سودازده را کار بساز
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۷۸:در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز - چون گل بکفم چند درست آید باز
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۷۹:در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز - کم می آمد معانی خوب فراز
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۸۰:کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز - تکبیر زدیم چار بر پنج نماز
-
حافظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۴:چشم تو که سِحرِ بابِل است استادش - یا رب که فسون‌ها برواد از یادش
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۹۷:بلبل که پریر از دل شاداش - گفتی که برفت مطربی از یادش
-
حافظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۶:ماهی که نظیر خود ندارد به جمال - چون جامه ز تن برکشد آن مشکین‌خال
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۵۰:ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال - وی مرغ کرم را ز سخایت پروبال
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۵۱:خاک سر کوی آن بت مشکین خال - می بوسیدم دوش باومید وصال
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیمانشاه و ارسل به:چون نیست مرا به خدمتت راه وصال - سر بر خط دیوان تو دارم همه سال
-
حافظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۸:لب باز مگیر یک زمان از لب جام - تا بستانی کام جهان از لب جام
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۷۴:لب باز مگیر یک زمان از لب جام - تا برداری کام جهان از لب جام
-
حافظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۸:آن جام طرب شکار بر دستم نه - وان ساغر چون نگار بر دستم نه
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۶۸:آن جام طرب شکار بر دستم نه - وان ساغر چون نگار بر دستم نه
-
حافظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۹:با شاهد شوخ شنگ و با بربط و نی - کنجی و فراغتی و یک شیشهٔ می
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۶۹:تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟ - با اهل فضول هم وثاقی طلبی؟
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۷۰:ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس - پایان غم تو بی .....
-
حافظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۰:قسّام بهشت و دوزخ آن عقده‌گشای - ما را نگذارد که درآییم ز پای
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۷۱:گل گرچه بنکوییست انگشت نمای - سرو ارچه بشاهدیست بستان آرای
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۷۲:ز آمد شدن تو گرچه باشم در وای - تا ظن نبری کز تو بگردانم رای
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۷۳:گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای - باشم سوی خویش مرگ را راهنمای
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۷۴:هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای - گر هست ترا بخدمت جانان رای
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۷۵:هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای - برخاسته یی بقصد آن شهر آرای
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۷۶:شد در سر کار این دل کار افزای - صبر و خرد و هر چه مرا بدبر جای
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۷۷:با آنکه تن ضعیف من شمع آسای - از جنبش بادی بنشیند بر جای
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۷۸:در پنجه شدم با قدح مرد گرای - تا کرد چنانم که نجنبم از جای
-
حافظ » قطعات » قطعه شمارهٔ ۲:سرای مدرسه و بحثِ عِلم و طاق و رَواق - چه سود، چون دلِ دانا و چشمِ بینا نیست؟
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۶۰ - ایضا له:بزرگوارا دانی که نه ز تقصیرست - اگر دعا گو بر درگه تو پیدا نیست
-
حافظ » قطعات » قطعه شمارهٔ ۷:به عهد سلطنت شاه شیخ ابواسحاق - به پنج شخص عجب ملک فارس بود آباد
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۱:شراب و عیش نهان چیست؟ کارِ بی‌بنیاد - زدیم بر صفِ رندان و هر چه بادا باد
حافظ » مقدّمهٔ جمع آورندهٔ دیوان حافظ:غزل‌سرایی حافظ بدان رسید که چرخ - نوای زهره به رامشگری بهشت از یاد
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۳۴ - و قال ایضاً یمدحه:درین جناب همایون که تا قیامت باد - بیمن معدلت صدر روزگار آباد
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۸۰ - وله ایضا:هر آن سعادت کاندر ضمیر افلاکست - نثار حضرت عالیّ مجد دینی باد
-
حافظ » قطعات » قطعه شمارهٔ ۲۰ - ماده تاریخ وفات (بلبل، سرو، سمن، یاسمن، لاله، گل = ۷۵۷):بلبل و سرو و سمن یاسمن و لاله و گل - هست تاریخ وفات شه مشکین کاکل
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۲۳ - وله یمدح الصّاحب جلال الدّین:ماجرایی که میان من و گردون رفتست - دوش بشنو که ترا شرح دهم از اوّل
-
حافظ » قطعات » قطعه شمارهٔ ۲۱:سال و فال و مال و حال و اصل و نسل و تخت و بخت - بادت اندر شهریاری، برقرار و بر دوام
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۰۹:عشقبازیّ و جوانیّ و شرابِ لَعلْ‌فام - مجلسِ اُنس و حریفِ همدم و شُربِ مدام
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۳۰ - و قال ایضآ یمدح الصّدر السّعید رکن الدّین صاعد:خفتۀ بیدار بودم دوش کز دارالسلام - مسرع باد صبا آورد سوی من پیام
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۳۱ - و قال ایضآ یمدح الصّاحب المعّظم نظام الدّین محمّد طاب ثراه و یصف الدّوات:چیست آن دریا که دارد در دل کشتی مقام - ماهیش بر خشک لیکن جزر و مدّش بر دوام
-
حافظ » قطعات » قطعه شمارهٔ ۲۹:به من سلام فرستاد دوستی امروز - که ای نتیجهٔ کلکت سواد بینایی
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۹۱:به چشم کرده‌ام ابروی ماه سیمایی - خیال سبزخطی نقش بسته‌ام جایی
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۹۰ - وقال ایضاً فی الموعظة والنصیحة:مرا دلیست ز انواع فکر سودایی - که هیچ گونه رهش نیست سوی دانایی
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۹۲ - و قال ایضاً:بزرگوارا در انتظار بخشش تو - نمانده است مرا بیش از این شکیبایی
-
حافظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۱ - در مدح شاه شجاع:شد عرصهٔ زمین چو بساط ارم جوان - از پرتو سعادت شاه جهان‌ستان
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۴۶ - وقال ایضاً یمدحه:این ابر نم گرفته ز دریای بی کران - درد دل منست ، در او اشک من نهان
-
حافظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۲ - قصیدهٔ در مدح قوام الدین محمد صاحب عیار وزیر شاه شجاع:ز دلبری نتوان لاف زد به آسانی - هزار نکته در این کار هست تا دانی
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۸۵ - و قال ایضاً یمدحه:بگویم و نکند رخنه در مسلمانی - تویی که نیست ترا در همه جهان ثانی
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۳۳۴ - وله ایضا:جهان فضل و فضایل امام ربّانی - که قایمست بتو قوّت مسلمانی
-
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۰:روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست - می ز خُم‌خانه به‌جوش آمد و می‌باید خواست
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۵ - و قال ایضاً یمدحه و یلتمس الفروه «در این قصیده التزام موکند»:ای که از هر سر موی تو دلی اندرواست - یک سر موی ترا هردو جهان نیم بهاست
-
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۴:مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست - که به پیمانه‌کشی شهره شدم روز الست
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶:زلف‌آشفته و خِوی‌کرده و خندان‌لب و مست - پیرهن‌چاک و غزل‌خوان و صُراحی در دست
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۴ - وله ایضا:صدر احرار شهای الدّین ، ای گاه سخا - کان ودریا شده از دست کفت چون کف دست
-
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۵:برو به کارِ خود ای واعظ این چه فریادست - مرا فِتاد دل از ره، تو را چه اُفتادست؟
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۷:بیا که قصرِ اَمَل سخت سست بنیادست - بیار باده که بنیادِ عمر بر بادست
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۳۴ - وله ایضا:خدا یگان شریعت پناه اهل هنر - که امر جزم ترا روزگار منقادست
-
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۵۵:اگر روم ز پِی‌اش فتنه‌ها برانگیزد - ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد
کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۶۶:سحرگهان که صبا نافۀ ختن بیزد - زمانه عنبر و کافور بر هم آمیزد
-
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۶:آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند - آیا بُوَد که گوشهٔ چشمی به ما کنند
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۱۵۶ - وله ایضا:ای پیشوای شرع که ایناء روزگار - از بهر دفع ظلم بتو النجا کنند
-
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۳۰:اگر به بادهٔ مُشکین دلم کشد، شاید - که بویِ خیر ز زهدِ ریا نمی‌آید
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۷۷ - و قال ایضاً یمدحه:بزرگوارا! صدرا ! مرا چنان باید - که خاک پای تو بر اوج چرخ بفزاید
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۱۸۱ - وله ایضا:امام ملّت و مفتیّ مشرق و مغرب - بیان کند که شریعت چه حکم فرماید
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۱۸۲ - ایضا له:اگر به کم ز منی داد شغل من خواجه - روا بود که مرا صد امید بفزاید
-
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۳۸:جهان بر ابرویِ عید از هِلال وَسمه کشید - هِلال عید در ابرویِ یار باید دید
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۳۹:رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید - وظیفه گر برسد، مصرفش گُل است و نَبید
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۷۶ - و له ایضاً و یهنئه بولادة ابنه جلال الاسلام:مرا ز خواب برانگیخت دوش وقت سحر - نسیم باد صبا چون زگلستان بوزید
-
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۴۶:عید است و آخِرِ گُل و یاران در انتظار - ساقی به رویِ شاه ببین ماه و مِی بیار
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۸۷ - و قال ایضآ یمدح الصّدر السّعید رکن الدّین صاعد:منّت خدایرا که علی رغم روزگار - منصور گشت رایت صدر بزگوار
کمال‌الدین اسماعیل » ملحقات » شمارهٔ ۱۳ - و قال فی الشکایة:یا رب تو آگهی که درین اندر سال عمر - روزی بکام من نگذشتست روزگار
-
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۵۸:هزار شُکر که دیدم به کامِ خویشت باز - ز رویِ صدق و صفا گشته با دلم دَمساز
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۵۹:منم که دیده به دیدارِ دوست کردم باز - چه شُکر گویَمَت ای کارسازِ بنده نواز
حافظ » اشعار منتسب » شمارهٔ ۱۳:صبا به مقدم گل راح روح بخشد باز - کجاست بلبل خوشگوی؟ گو برآر آواز!
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۰۱ - وقال ایضاٌ و یصف الشیب:رسول مرگ ز ناگه بمن رسید فراز - که کوس کوچ فروکوفتند، کار بساز
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۰۲ - وقال ایضاً یمدح الصّاحب الکبیر نظام الملک:چو بخت تیرۀ من روشنی نهاد آغاز - مرا به حضرت صدر جهان کشید نیاز
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۰۳ - و قال ایضاً یمدحه:هزار جان مقدّس غریق نعمت و ناز - نثار صدر قوی شوکت ضعیف نواز
-
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶۶:دلم رمیدهٔ لولی‌وَشیست شورانگیز - دروغ‌وَعده و قَتّال‌وَضع و رنگ‌آمیز
کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۱۰۱:دمید صبح، چه خسبی چو بخت من برخیز؟ - بساز چنگ و برآور خروش رستاخیز
-
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۰۲:خوش خبر باشی ای نسیمِ شِمال - که به ما می‌رسد زمانِ وصال
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۲۵ - ایضا له:ای جبین تو مطلع اقبال - وی جناب تو مقصد آمال
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۲۶ - ایضا له:بنده ات بود گرسنه پیرار - پار زن کرد و بچّه زاد امسال
-
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۰۳:شَمَمتُ روحَ وِدادٍ و شِمتُ برقَ وِصال - بیا که بویِ تو را میرم ای نسیمِ شِمال
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۲۵ - وله ایضا یمدحه و یهنّیه بالزّفاف:چو خیل زنگ بیار استند صفّ جدال - سپاه روم هزیمت گرفت هم در حال
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۲۸ - وله ایضا:محقّق است که چیزی که آن رسد به کمال - بود هر آینه آن چیز را نهیب زوال
-
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۲۸:من که باشم که بر آن خاطِر عاطِر گذرم؟ - لطف‌ها می‌کنی ای خاکِ دَرَت، تاجِ سرم
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۳۶ - و قال ایضاً یمدح سلطان الشّریعهٔ رکن الدّین:ای بزرگی که چو من راه مدیحت سپرم - همه بر شارع اقبال بود رهگذرم
-
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۲۹:جوزا سَحَر نهادْ حمایل برابرم - یعنی غلامِ شاهم و سوگند می‌خورم
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۳۵ - و قال ایضا ویرتی فیه والده:روزی وطاء کحلی شب در سر آوردم - بگریزم از جهان که جهان نیست در خورم
-
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۳۰:تو همچو صبحی و من شمعِ خلوتِ سَحَرم - تبسمی کن و جان بین که چون همی‌سِپرَم
کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۱۱۸:مرا که زهره نباشد که در رخت نگرم - بیا بگو که ز وصل تو بر چگونه خورم؟
-
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۴۳:چِل سال بیش رفت که من لاف می‌زنم - کز چاکرانِ پیرِ مُغان کمترین منم
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۲۹ - و قال ایضا فی الجربات:کوه بلاشدست ز رنج جرب تنم - بیچاره من که کوه بناخن همی کنم
-
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۵۱:حاشا که من به موسمِ گُل تَرکِ مِی کُنم - من لافِ عقل می‌زنم، این کار کِی کنم
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۴۳ - و قال ایضاً:ای صدرِ روزگار، تو دانی که مدّتیست - تا انتظار خلعت خاص تو می‌کنم
-
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۸۸:بهار و گل طرب‌انگیز گشت و توبه‌شکن - به شادی رخ گل بیخ غم ز دل بر کن
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۴۵ - وقال ایضا یمدح الصدر السّعید رکن الدّین صاعد:زهی کشیده جلال تو بر فلک دامن - زفرّ دولت تو عرصۀ جهان گلشن
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۴۷ - و قال ایضآ یمدح الصّدر السّعید صدر الّدین عمر الخجندی:زهی بحلقۀ زلف تو نرخ جان ارزان - برسته های غمت درّ اشک نقد روان
-
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۰:به صوت بلبل و قمری اگر ننوشی می - علاج کی کنمت؟ آخرالدواء الکی
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۳۰۷ - ایضاً له:کریم عرصۀ عالم جهان لطف و کرم - زهی خجل ز سخایت روان حاتم طی
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۳۰۸ - ایضا له:منم آن چشمۀ خورشید گاه نظم سخن - زشرم آتش طبعم غرق شود در خوی
-
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۲:مخمور جام عشقم، ساقی بده شرابی - پُر کن قدح که بی مِی، مجلس ندارد آبی
کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۱۴۰:رویی، چگونه رویی؟ رویی چو آفتاب - زلفی، چگونه زلفی؟ هر حلقه یی و تابی
-
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۴:ای دل مباش یک دم خالی ز عشق و مستی - وان گه برو که رستی از نیستی و هستی
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۵:با مدّعی مگویید اسرار عشق و مستی - تا بی‌خبر بمیرد در درد خودپرستی
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۳۱۵ - وله ایضا:دریا دلا تو آنی، کز فیض طبع روشن - گرد سواد شبهت، از روی دین بشستی
-
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۷:ای قصهٔ بهشت ز کویت حکایتی - شرح جمال حور ز رویت روایتی
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۷۵ - در مدح رکن الدّین صاعد گوید:ای از بسیط جاه تو گردون ولایتی - وی از سپاه رای تو خورشید رایتی
-
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۸:سَبَتْ سَلْمیٰ بِصُدْغَیها فُؤادی - و رُوحی کُلَّ یَومٍ لی یُنادی
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۳۱۶ - و له ایضاً:زهی حرّی که ثابت کرد جودت - بر ارباب هنر دست ایادی
-
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۴۳:چو سرو اگر بخرامی دمی به گلزاری - خورد ز غیرت روی تو هر گلی خاری
کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۱۴۵:کجایی ای به دو رُخ آفتابِ دلداری؟ - چگونه‌ای که نه‌ای هیچ جایْ دیداری؟
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۷۳ - وقال ایضاً بمدح الصاحب عمیدالدین الفارسی:بدیدمت نه سر آن معاملت داری - که دست بازکشی یکدم از ستمکاری
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۳۱۹ - ایضا له:جهان لطف و کرم افتخار اهل قلم - که نیست فضل و هنر را به از تو غمخواری
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۳۲۰ - در مدح صدر قوام الملّة و الدّین ابراهیم بنداری گوید و به دمشق فرستد.:نسیم باد صبا هیچ عزم آن داری - که این تکاسل طبعیّ خویش بگذاری
-
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۶۳:سلام الله ما کر اللیالی - و جاوبت المثانی و المثالی
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۳۲۷ - و له ایضا:بزرگی را همی دانم که هرگز - چو او کس نیست در افساد حالی
-
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۷۸:نوش کن جامِ شرابِ یک منی - تا بِدان بیخِ غم از دل برکَنی
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۳۲۸ - ایضا له:بر سر ما آمد ابر بهمنی - همچو سلطان بر سپاه ارمنی
-
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۸۴:تو مگر بر لب آبی به هوس بنشینی - ور نه هر فتنه که بینی همه از خود بینی
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۸۸ - و قال ایضآ یمدحه:ای زیاد دهنت در لب جان شیرینی - وی گرفته ز لبت کام جهان شیرینی
-
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۹۲:سلامی چو بوی خوش آشنایی - بدان مردم دیدهٔ روشنایی
کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۱۵۸:چنان خوب رویی بدان دلربایی - دریغت نیاید بهر کس نمایی؟
-
حافظ » اشعار منتسب » شمارهٔ ۲:صبح دولت می‌دمد کو جام همچون آفتاب - فرصتی زین به کجا باشد بده جام شراب
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۶ - و قال ایضاًَ یمدح الّصدر الّسعید رکن الدّین صامد و یصف الشّمس:چیست این جرم منوّر سال و ماه اندر شتاب؟ - شهسواری پر دل پیروز جنگ کامیاب
-
حافظ » اشعار منتسب » شمارهٔ ۳۵:پدید آمد رسوم بی وفایی - نماند از کس نشان آشنایی
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۳۴۵ - فی مدح ابن بدرالدّین باسمعیل:بنامیزد چنان فرّخ لقایی - که گویی سایۀ پرّ همایی
-
حافظ » اشعار منتسب » شمارهٔ ۳۸:برو زاهد به امیدی که داری - که دارم همچو تو امیدواری
کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۱۴۷:زهی از روی تو گل شرمساری - بنفشه از سر زلف تو تاری
-
حافظ » اشعار منتسب » شمارهٔ ۴۵:ساقی اگرت هوای ما هی، - جز باده مباد نزد ما هی!
کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۱۳۹:ای باد صبا خبر چه داری؟ - از زلف بتم اثر چه داری؟
-
حافظ » اشعار منتسب » شمارهٔ ۵۱ - رباعی:زآن بادهٔ دیرینهٔ دهقان پرورد - در ده که تراز عمر نو خواهم کرد
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۲۸:چون دید بر آورده غم از جانم گرد - بی فایده بسیار پشیمانی خورد
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۲۹:دوش آن دل خون گشتۀ محنت پرورد - جان هم بغم تو داد بر بستر درد
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۳۰:هر کس که در آن قامت موزون نگرد - او را بقیاس خویش کوته شمرد
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۲۳۱:آن لاله نگر چو ساغری آمده خرد - یک نیمه از آن صافی و یک نیمش درد
-
حافظ » مقدّمهٔ جمع آورندهٔ دیوان حافظ:دور مجنون گذشت و نوبت ماست - هرکسی پنج روز نوبت اوست
کمال‌الدین اسماعیل » غزلیات » شمارهٔ ۳:تا که برگرد سبزه لاله برست - در گمان می‌فتد که چون رخ تست
کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۲ - این قطعه در مدح شمس الملّة و الدین شمس الدّین خوارزمی گوید::ای کریمی که پایۀ قدرت - برتر از اوج چرخ گرانست
کمال‌الدین اسماعیل » ملحقات » شمارهٔ ۴ - وله ایضا:منعما شکرهای انعامت - بزبان قلم نیاید راست
-
حافظ » مقدّمهٔ جمع آورندهٔ دیوان حافظ:آن بنده‌پروری که زبان در دهان نهاد - درّ کلام در صدف هر زبان نهاد
کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۴۰ - وله ایضآ یمدحه:درّی که چرخ بر طبق اسمان نهاد - بهر نثار موکب صدر جهان نهاد