حرف آخر قافیه

شماره ۱: چشم ترم به آب رسانیده آب را

شماره ۲: محنتی هر ساعت از تو پیش می آید مرا

شماره ۳: مخواه از دوستان ای دوست عذر کم‌نگاهی را

شماره ۴: از آن در سینه دارم دل که باشد درد و داغ آنجا

شماره ۵: ز گریه منع مکن دیده پر آب مرا

شماره ۶: بهر قتلم یک نفس بس نرگس جانانه را

شماره ۷: چون گرم گریه کردم چشم گهرفشان را

شماره ۸: سوختم ترسم که رویش دیده باشد بی نقاب

شماره ۹: مرا کناره ی جویی و یک سبوی شراب

شماره ۱۰: عشق گل گر آشکارا کرد بلبل باک نیست

شماره ۱۱: بی‌گل روی تو بر ما جام صهبا آتش است

شماره ۱۲: تار زلفت گر چو بخت تار با ما یار نیست

شماره ۱۳: منت ایزد را که سودای توام از سر نرفت

شماره ۱۴: ز یار شکوه عاشق به کفر نزدیک است

شماره ۱۵: گرنه دلجویی نمودی قامت دلجوی دوست

شماره ۱۶: نسبتی محراب ابرو را به هر محراب نیست

شماره ۱۷: لب ز کوثر تر نمی‌سازیم ما تا آتش است

شماره ۱۸: ز ضعف تن مژه‌ام را به هم رسیدن نیست

شماره ۱۹: یار شادان رفت و با خود جان ناشادم نبرد

شماره ۲۰: مطلب هرکس که بینی مالی و جاهی بود

شماره ۲۱: اگر خاک سر کویش که بر خونم شرف دارد

شماره ۲۲: مرا لب‌های آتشناک آن جانانه می‌سوزد

شماره ۲۳: تابم به تن از طره پیچان تو افتاد

شماره ۲۴: نمی‌خواهم کسی با نازنین من سخن گوید

شماره ۲۵: چو از کنار من آن غمگسار برخیزد

شماره ۲۶: دل به چین زلف بندم چین ابرو چون بپاید

شماره ۲۷: دوزم شکاف سینه چو دل جلوه گاه کرد

شماره ۲۸: در سینه ای که عشق درآمد هوس نماند

شماره ۲۹: به افسون بخت من چین از جبین یار نگشاید

شماره ۳۰: دیوار و در آلوده به خون جگرم کرد

شماره ۳۱: دردا که یار بر سر لطف نهان نماند

شماره ۳۲: هرگز دل شکسته ما شادمان نبود

شماره ۳۳: جان سپردیم و اسیریم درین دام هنوز

شماره ۳۴: از صبوری لاف زد خون دل ناشاد ریز

شماره ۳۵: بحمدالله که در قتلم تعلل کرد گیسویش

شماره ۳۶: به پیش آتش آهم زبانه آتش

شماره ۳۷: هرچند شمع مجلسی، ای دل خموش باش

شماره ۳۸: اگر سوسن صفت بودی زبانی در دهان گل

شماره ۳۹: ز مژگان پر برآوردست و سویش می‌پرد چشمم

شماره ۴۰: یاد آن روزی که یاری چون تو در برداشتم

شماره ۴۱: ما پای در گل از دل دیوانه خودیم

شماره ۴۲: باورم آید اگر گوید جفا کمتر کنم

شماره ۴۳: بر سر کوی تو روزی چند جا می‌خواستیم

شماره ۴۴: زهر چشم تندخویی کو که دل پرخون کنم؟

شماره ۴۵: مژده باد ای دل که باز آن شمع را پروانه‌ام

شماره ۴۶: سرو من آمد به باغ ای سرو، سربازی مکن

شماره ۴۷: یا رضای دوست باید یا رضای خویشتن

شماره ۴۸: مرا بیگانه ای بیگانه میگرداند از یاران

شماره ۴۹: دگر بر گریه قادر نیست چشم اشکبار من

شماره ۵۰: من گرفتم آفتاب از چارسو آید برون

شماره ۵۱: گرچه در آینه ممکن نبود جان دیدن

شماره ۵۲: خرم آن ساعت که نوسازد دلم پیمان تو

شماره ۵۳: بنشست دلم عمری چون گرد به راه او

شماره ۵۴: تا به گلشن رفته ای بلبل به فریاد آمده

شماره ۵۵: تا کی کنی آزار من زار شکسته

شماره ۵۶: خوشا روزی که یادی از من آواره می‌کردی

شماره ۵۷: گفتگویت می‌دهد یاد از عتاب تازه‌ای

شماره ۵۸: می‌خورم می از برای گریه مستانه‌ای

شماره ۵۹: تو چون هرگز غمی از خاطرم بیرون نمی‌کردی

شماره ۶۰: خوشم که با لب او آشنا نشد سخنی

شماره ۶۱: آفت صد دودمانی آتش صدخرمنی