حرف آخر قافیه

شماره ۱: ای خداوندی که پیر چرخ با چندین چراغ - خاک پایت را طلبکارست بهر توتیا

شماره ۲: رغبت به استخوان کسی کم کند سگش - ترسد که بو کند به غلط استخوان ما

شماره ۳: هرگز نبرد خاطر خوش ره به سوی ما - از باده تر نکرد گلویی سبوی ما

شماره ۴: خسرو ارباب دانش سرو اهل هنر - ای به استقلال در ملک سخن مالک رقاب

شماره ۵: سرور ارباب همت خسرو اهل هنر - ای به استقلال در ملک کرم مالک رقاب

شماره ۶: ای سیدی که نور سیادت ز روی تو - رخشد چنان که از تتق صبح آفتاب

شماره ۷: ای افصح زمانه فصیحی که عقل کل - امروز با تو زبده ی ایران کند خطاب

شماره ۸: صاحبا شد مدتی تا شاهدان فکرتت - از طلبکاران خود دارند رخ اندر نقاب

شماره ۹: خواجه آمد از سفر رفتم به قصد دیدنش - خادمان گفتند نزد خواجه کس را بار نیست

شماره ۱۰: وسواسی نظیر تو ای شیخ ساخته - باور مکن که در همه شیخ و شاب هست

شماره ۱۱: حسبتالله به سست ای میر با من دوستی - چند گرمی های بی موقع دلم را خون کند

شماره ۱۲: گمان برم که مگر سر بر آسمان سودم - سرم شبی که بر آن خاک آستان آید

شماره ۱۳: گفتی که پلی بسازی از بهر خدا - از بهر خدا نه بلکه از بهر نمود

شماره ۱۴: عزیزی گفت با من دوش کای سلطان سوداگر - چرا با این قدر سامان به جنت متهم باشد

شماره ۱۵: می‌دهند از شوق آن رخساره جان از بهر آن - روز و شب خورشید و مه در خانه روشن کردنند

شماره ۱۶: شاید که دیرتر کند از سینه‌ام گذر - خواهم که ناوکت همه بر استخوان خورد

شماره ۱۷: ز رویش بر فلک عکسی یست خود کی مثل او باشد - نه چون خورشید باشد عکس خورشیدار در آب افتد

شماره ۱۸: نشود شاد دل از وعده وصل تو مگر - داند این را که به این وعده وفا نتوان کرد

شماره ۱۹: هزار چشم درفشان و دامن‌پرور - تبارک الله شد طرفه نکته روشن

شماره ۲۰: ای دل هوای نفس کند خانه‌ات خراب - ای خان‌و‌مان‌خراب حذر از افسانه‌اش

شماره ۲۱: ز فرموده اوستادان پیش - شبی آمد این بیتم اندر نظر

شماره ۲۲: میر مادر منزل مردم بسی گرمی ولی - داری اندر منزل خود مشرب ورای دگر

شماره ۲۳: ای برادر بشنو از من پند اگر فرزانه ای - گوشه گیر از خلق و کنج عزلتی کن اختیار

شماره ۲۴: خداوند کریمان باز خواهد - عطای خود ز مخلص زاده خویش

شماره ۲۵: عالم به غیب اگر نیست چون هر که را قرین شد - نشنیده زونویسد هرچش گذشت در دل

شماره ۲۶: ای آن که ز ناله میکنی منع - زنهار مده دگر ملالم

شماره ۲۷: خداوند آگهی کایم به خدمت - از آن آیم که آن دیدار بینم

شماره ۲۸: کارم چنان نبسته که روز وصال یار - باور کنم که دیده بر او باز کرده‌ام

شماره ۲۹: هر پاره ای فتاده به جایی ز جور یار - چو لشگر شکسته دل پاره پاره ام

شماره ۳۰: ای که چرخت ندیده است نظیر - در سر چارسوی چار ارکان

شماره ۳۱: گرز آن که دوش از سر غفلت به دقت خواب - سویت کشیده ام نه بوجه صواب پای

شماره ۳۲: نظام دین و دینا قره العین رسول الله - که اندر رای رفعت آفتابی بود و گردونی

شماره ۳۳: ای که هرگز نشود مست کسی - اگرش باده تو در جام کنی

شماره ۳۴: شب و روزند انبای زمانه - بگویم کز چه معنی گر تو خواهی

شماره ۳۵: ای پسر گر هرزه خند و بی جا باشی چو گل - هرکجا هستی قرین آتش سوزان شوی

شماره ۳۶: گرچه مستی می کند از قید غم فارغ تو را - چون زحد بگذشت از دیوانگی بدتر شود

شماره ۳۷: اهل دنیا سخت نا اهلند گفتم ترکشان - چند دلجویی کنم با خلق و بدخویی کشم

شماره ۳۸: شکل ماه نو بدیدم در میان کهکشان - گفتم این تیری بود یارب گذاران از هدف

شماره ۳۹: شرط تأثیر ریاضت طینت پاک است و بس - گر نداری درد سر کمکش که نخلت بی‌برست

شماره ۴۰: مال دنیا سایه است و اهل دنیا آفتاب - گر نمی دانی بگویم کز چه معنی ای عزیز

شماره ۴۱: شعله ی شوق تو از پا ننشیند به عبث - هردمم غوطه دهد اشک به دریای دگر

شماره ۴۲: وصل بیش از هجر جان سوزد نبینی عندلیب - در خزان خاموش باشد در بهار افغان کند

شماره ۴۳: چو بستم دیده دید از رخنه مژگان نظر رویش - چو آن مرغی که از چاک قفس بیند گلستان را

شماره ۴۴: داده‌ام ایمان به کفر زلف آن ترسابچه - وه کزین سودا چه منت ها دگر بر دین نهم

شماره ۴۵: رد صله ی خواجه نه زان بود که کم بود - حقا که چنین است خدایا تو گواهی