حرف آخر قافیه

شماره ۱: ساقی کمی قرین قدح کن شراب را

شماره ۲: ساقی بده آن می مصفا را

شماره ۳: ساقی بده آن شراب گلگون را

شماره ۴: دوش نبرده ست مرا هیچ خواب

شماره ۵: گر باده (با) مشافهه دوستان خوش است

شماره ۶: روی من چین از فراق آن نگار چین گرفت

شماره ۷: چهره باغ زعفرانی گشت

شماره ۸: عید خوبان را چو روی خویشتن آراسته است

شماره ۹: زبس گل که در باغ ماوی گرفت

شماره ۱۰: چون زلف تو بی قرارم از عشقت

شماره ۱۱: بر سپهر نیکویی رویش چو مه خرمن زده است

شماره ۱۲: آن باده را که گونه بیجاده آمده است

شماره ۱۳: باد سحری طرب فزاید

شماره ۱۴: می خوارگان که باده ز رطل گران خورند

شماره ۱۵: گرچه رخش همیشه حکایت ز مه کند

شماره ۱۶: هر که معشوق محتشم دارد

شماره ۱۷: آن عهد و وفای ما کجا شد

شماره ۱۸: دیده که رخ و زلف تو از دور ببیند

شماره ۱۹: چشم من بی روی تو روشن مباد

شماره ۲۰: دلم بی روی تو خرم نباشد

شماره ۲۱: دل من بی تو حکایت ز دهان تو کند

شماره ۲۲: با من دلت آشنا نمی گردد

شماره ۲۳: ای از بنفشه زلف تو پر پیچ و تاب تر

شماره ۲۴: هر گه که گل لعل بخندد به چمن بر

شماره ۲۵: ای دو لب تو ز شهد خوشتر

شماره ۲۶: همه مقصود ما شد راست امروز

شماره ۲۷: آورد به ما بلبل عاشق خبر گل

شماره ۲۸: رونق گرفت کار می از روزگار گل

شماره ۲۹: بلبل گشاده کرد زبان بر ثنای گل

شماره ۳۰: زان دو لب چون عقیق یارم

شماره ۳۱: بیا که با سر زلف تو کارها دارم

شماره ۳۲: پیک دو زلف دلبری ای باد صبحدم

شماره ۳۳: ای دل غبار غم ببرد باد صبحدم

شماره ۳۴: عید است و حق عید بباید شناختن

شماره ۳۵: دل به عشق روی دلبر شاد کن

شماره ۳۶: بلبل رسید نغمه بلبل رها مکن

شماره ۳۷: ای شب تاری غلام موی تو

شماره ۳۸: چون زلف تو بی قرارم از تو

شماره ۳۹: خلعت چشم من است راحت دیدار تو

شماره ۴۰: ای سپه عشق تو بر ما زده

شماره ۴۱: شب شنیدستی ز روز آویخته

شماره ۴۲: ماه را ماند رخش ناکاسته

شماره ۴۳: گر به دو رخ فتنه نظاره ای

شماره ۴۴: سپهر نیکویی را مهر و ماهی

شماره ۴۵: تنگ است مرا دل ز غم تنگ دهانی

شماره ۴۶: از مشک ناب سلسله بر مه فکنده‌ای

شماره ۴۷: ای باد صبحدم دم عیسی و مریمی

شماره ۴۸: گشتم از هجر او نزار چو نی

شماره ۴۹: به روی توام دل گشاید همی

شماره ۵۰: گر مرا سودای آن یار کمانکش نیستی

شماره ۵۱: به جان و دل ترا باشم چه باشد گر مرا باشی

شماره ۵۲: نگارا صد هزاره گر دلستی

شماره ۵۳: گر نه ز رقیب ناخوشستی

شماره ۵۴: مکن از من حذر ای بی معنی