گر نه ز رقیب ناخوشستی
با خلوت او مرا خوشستی
گر جمله بلا ز عشق بودی
حقا که همه بلا خوشستی
گر نه ز جفا جدایی افتد
از دوست مرا جفا خوشستی
مردم ز وفا رسد به مقصود
ور نه چه سبب وفاخوشستی
گر باده نه یاد دوست دادی
با باده مرا چرا خوشستی
گر دیدن دوستان نبودی
این عمر چگونه ناخوشستی
ور دوست ز ما جدانگشتی
نوروز و بهار ما خوشستی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این اشعار به بررسی ارتباطات و احساسات خود نسبت به دوستان و عشق می‌پردازد. او به این نکته اشاره می‌کند که اگر جدایی و مشکلات از عشق نبود، تمامی این ناملایمات نیز برای او خوشایند بودند. او همچنین به وفا و اهمیت آن در روابط اشاره می‌کند و بیان می‌کند که زندگی بدون دیدن دوستان چگونه می‌تواند خوشایند باشد. در نهایت، شاعر به اهمیت وجود دوست در زندگی اشاره می‌کند و می‌گوید که اگر دوستی از او دور باشد، نوروز و بهار هم برایش بی‌معنا خواهد بود.
هوش مصنوعی: اگر از رقیب ناراحت نیستی، در خلوت خود با من خوشحالی.
هوش مصنوعی: اگر تمام مشکلات و سختی‌ها ناشی از عشق باشند، پس واقعاً همه‌ی آنها شیرین و خوشایند هستند.
هوش مصنوعی: اگر به خاطر بدی‌ها و کاستی‌ها از دوستی جدا شوم، این بدی‌ها برای من خوشایندتر است.
هوش مصنوعی: اگر مردم به وفاداری برسند، به هدف خود خواهند رسید، وگرنه چه دلیلی برای وفاداری وجود دارد؟
هوش مصنوعی: اگر شراب یاد محبوب را در دل ندارد، پس چرا با آن مرا شاد کردی؟
هوش مصنوعی: اگر دوستان را نمی‌دیدیم، این زندگی چقدر ناخوشایند می‌بود.
هوش مصنوعی: اگر دوست از ما جدا شود، نوروز و بهار ما هیچ‌کله خوش نیست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.