حرف آخر قافیه

شماره ۱: سبحان من تقدس بالعز و الجلال

شماره ۲: مگذر ای یار و درین واقعه مگذار مرا

شماره ۳: بگذر ای خواجه و بگذار مرامست اینجا

شماره ۴: خرقه رهن خانه ی خمار دارد پیر ما

شماره ۵: آنک بر هر طرفی منتظرانند او را

شماره ۶: بگوئید ای رفیقان ساربان را

شماره ۷: چو در گره فکنی آن کمند پرچین را

شماره ۸: ای به ناوک زده چشم تو یک‌اندازان را

شماره ۹: بده آن راح روان‌پرور ریحانی را

شماره ۱۰: من مستم و دل خراب جان تشنه و ساغر آب

شماره ۱۱: رفت دوشم نفسی دیده گریان در خواب

شماره ۱۲: ای جان من بیاد لبت تشنه بر شراب

شماره ۱۳: ساقی سیمبر بیار شراب

شماره ۱۴: ای لب میگون تو هم شکر و هم شراب

شماره ۱۵: هرکه در عهد ازل مست شد از جام شراب

شماره ۱۶: ای دل نگفتمت ز زلفش عنان بتاب

شماره ۱۷: پیش صاحب‌نظران ملک سلیمان بادست

شماره ۱۸: حسن تو نهایت جمالست

شماره ۱۹: ترا با ما اگر صلحست جنگست

شماره ۲۰: باغ و صحرا با سهی سروان نسرین بر خوشست

شماره ۲۱: خطت که کتابه ی جمالست

شماره ۲۲: شامش از صبح فروزنده در آویخته است

شماره ۲۳: بشکست دل تنگ من خسته کزین دست

شماره ۲۴: نظری کن اگرت خاطر دوریشانست

شماره ۲۵: خطر بادیه ی عشق تو بیش از پیشست

شماره ۲۶: رخ دل فروز تو ماهی خوشست

شماره ۲۷: من به قول دشمنان هرگز نگیرم ترک دوست

شماره ۲۸: نفسی همدم ما باش که عالم نفسیست

شماره ۲۹: کاروان خیمه بصحرا زد و محمل بگذشت

شماره ۳۰: چو سرچشمه ی چشم من دیده است

شماره ۳۱: چو آن فتنه از خواب سر برگرفت

شماره ۳۲: بسته ی بند تو از هر دو جهان آزادست

شماره ۳۳: آن جوهر جانست که در گوهر کانست

شماره ۳۴: جان هر زنده دلی زنده بجانی دگرست

شماره ۳۵: اینهمه مستی ما مستی مستی دگرست

شماره ۳۶: ای لبت میگون و جانم می پرست

شماره ۳۷: نشان بی نشانان بی نشانیست

شماره ۳۸: بجز از کمر ندیدم سر موئی از میانت

شماره ۳۹: جانم از باده ی لعل تو خراب افتادست

شماره ۴۰: کارم از دست دل فرو بستست

شماره ۴۱: رنج از کسی بریم که دردش دوای ماست

شماره ۴۲: مائیم آن گدای که سلطان گدای ماست

شماره ۴۳: گر حرص زیر دست و طمع زیر پای تست

شماره ۴۴: مگذر ز ما که خاطر ما در قفای تست

شماره ۴۵: گر سر درآورد سرم آنجا که پای اوست

شماره ۴۶: بسکه مرغ سحری در غم گلزار بسوخت

شماره ۴۷: ای لبت باده فروش و دل من باده پرست

شماره ۴۸: رمضان آمد و شد کار صراحی از دست

شماره ۴۹: تا کی ندهی داد من ای داد ز دستت

شماره ۵۰: خنک آن باد که باشد گذرش بر کویت

شماره ۵۱: بر سر کوی عشق بازاریست

شماره ۵۲: گرت چو مورچه گرد شکربر آمده است

شماره ۵۳: دیشب دل ز ملک دو عالم خبر نداشت

شماره ۵۴: مسیح روح را مریم حجابست

شماره ۵۵: هیچ داری خبر ای یار که آن یار برفت

شماره ۵۶: یاد باد آن روز کز لب بوی جان می آمدت

شماره ۵۷: منزل ار یار قرین است چه دوزخ چه بهشت

شماره ۵۸: هر که او دیده ی مردم کش مستت دیدست

شماره ۵۹: رخت خورشید را یات جمالست

شماره ۶۰: بر سر کوی خرابات محبت کوئیست

شماره ۶۱: آه کز آهم مه و پروین بسوخت

شماره ۶۲: آن نگینی که منش می طلبم باجم نیست

شماره ۶۳: شوریده ئیست زلف تو کز بند جسته است

شماره ۶۴: ابر نیسان باغ را در لؤلؤی لالا گرفت

شماره ۶۵: در شب زلف تو مهتابی خوشست

شماره ۶۶: شمع ما مأمول هر پروانه نیست

شماره ۶۷: شمع ما شمعیست کو منظور هر پروانه نیست

شماره ۶۸: ای فدای قامتت هر سر و بستانی که هست

شماره ۶۹: جان ما بر آتش و گیسوی جانان تافتست

شماره ۷۰: حذر کن ز یاری که یاریش نیست

شماره ۷۱: ای بر عذار مهوشت آن زلف پر شکست

شماره ۷۲: برون ز جام دمادم مجوی این دم هیچ

شماره ۷۳: ز جام عشق تو عقلم خراب می گردد

شماره ۷۴: گرمی خسرو و شیرین بشکر کم نشود

شماره ۷۵: مرا دلیست که تا جان برون نمی آید

شماره ۷۶: گمان مبر که در آفاق اهل حسن کمند

شماره ۷۷: تا درد نیابند دوا را نشناسند

شماره ۷۸: گر دلم روز وداع از پی محمل می شد

شماره ۷۹: اگر ز پیش برانی مرا که بر خواند

شماره ۸۰: یاد باد آنشب که در مجلس خروش چنگ بود

شماره ۸۱: هندوئی را باغبان سوی گلستان می فرستد

شماره ۸۲: سخن یار ز اغیار بباید پوشید

شماره ۸۳: حدیث آرزومندی جوابی هم نمی ارزد

شماره ۸۴: اسیر قید محبت ز جان نیندیشد

شماره ۸۵: مه چنین دلستان نمی افتد

شماره ۸۶: سحر چو بوی گل از طرف مرغزار برآید

شماره ۸۷: دل بدست یار و غم در دل بماند

شماره ۸۸: گر سر صحبت این بی سرو پایت باشد

شماره ۸۹: وصل آن ترک ختا ملکت خاقان ارزد

شماره ۹۰: صبحت جان جهان جان و جهان می ارزد

شماره ۹۱: چنانک صید دل آن چشم آهوانه کند

شماره ۹۲: نقاش که او صورت ارژنگ نگارد

شماره ۹۳: آن خط شب مثال که بر خور نوشته اند

شماره ۹۴: خورشید را بسایه ی شب در نشانده اند

شماره ۹۵: هر کو نظر کند به تو صاحب‌نظر شود

شماره ۹۶: بدشمنان گله از دوستان نشاید کرد

شماره ۹۷: نی ز دود دل پر آتش ما می نالد

شماره ۹۸: هم عفی الله نی که ما را مرحبائی می زند

شماره ۹۹: یاد باد آنک نیاورد ز من روزی یاد

شماره ۱۰۰: همرهان رفتند و ما را در سفر بگذاشتند

شماره ۱۰۱: مرغ در راه او پر اندازد

شماره ۱۰۲: یاد باد آن شب که دلبر مست و دل در دست بود

شماره ۱۰۳: این ترک زنگاری کمان از خیل خاقان می رسد

شماره ۱۰۴: شام شکستگانرا هرگز سحر نباشد

شماره ۱۰۵: درد محبت درمان ندارد

شماره ۱۰۶: جادوئی چون نرگس مستت به بیماری که دید

شماره ۱۰۷: حدیث جان بجز جانان نداند

شماره ۱۰۸: دلم بی وصل جانان جان نخواهد

شماره ۱۰۹: عاقلان کی دل بدست زلف دلداران دهند

شماره ۱۱۰: ای که هردم عنبرت بر نسترن چنبر شود

شماره ۱۱۱: روی نکو بی وجود ناز نباشد

شماره ۱۱۲: پای کوبان در سراندازی چو سربازی کنند

شماره ۱۱۳: دل من باز هوای سرکوئی دارد

شماره ۱۱۴: قصه غصه فرهاد بشیرین که برد

شماره ۱۱۵: دامن گل نبرد هر که ز خار اندیشد

شماره ۱۱۶: دست گیرید و بدستم می گلفام دهید

شماره ۱۱۷: از صومعه پیری بخرابات درآمد

شماره ۱۱۸: چشمت دل پر ز تاب خواهد

شماره ۱۱۹: اهل تحقیق چو در کوی خرابات آیند

شماره ۱۲۰: گویند که صبر آتش عشقت بنشاند

شماره ۱۲۱: مستم آنجا مبر ای یار که سر مستانند

شماره ۱۲۲: همه گنج جهان ماری نیرزد

شماره ۱۲۳: کدام دل که ز دوری بجان نمی آید

شماره ۱۲۴: کدام یار که ما را پیام یار آرد

شماره ۱۲۵: عاقل ندهد عاشق دلسوخته را پند

شماره ۱۲۶: زهی زلفت گرهگیری پر از بند

شماره ۱۲۷: دلم که حلقه ی گیسوی یار می گیرد

شماره ۱۲۸: حدیث عشق ز ما یادگار خواهد ماند

شماره ۱۲۹: نسیم باد صبا جان من فدای تو باد

شماره ۱۳۰: مرغان این چمن همه بی بال و بی پرند

شماره ۱۳۱: عشقست که چون پرده ز رخ بازگشاید

شماره ۱۳۲: ببوی زلف تو دادم دل شکسته بباد

شماره ۱۳۳: آن فتنه چو برخیزد صد فتنه برانگیزد

شماره ۱۳۴: طوطی چو سخن گوئی پیش شکرت میرد

شماره ۱۳۵: کسی کزان سر زلف دو تا نمی ترسد

شماره ۱۳۶: هر کو بصری دارد با او نظری دارد

شماره ۱۳۷: تا دلم در خم آن زلف سمن سا افتاد

شماره ۱۳۸: دوشم بشمع روی چو ماهت نیاز بود

شماره ۱۳۹: مرغ جم باز حدیثی ز سبا می گوید

شماره ۱۴۰: چو مطربان سحر چنگ در رباب زنند

شماره ۱۴۱: تشنه ی غنچه ی سیراب ترا آب چه سود

شماره ۱۴۲: چون طوطی خط تو پر بر شکر اندازد

شماره ۱۴۳: نسیم باد صبا چون ز بوستان آید

شماره ۱۴۴: ای تتق بسته از تیره شب بر قمر

شماره ۱۴۵: بوستان جنتست و سروم حور

شماره ۱۴۶: چون هست قرب حقیقی چه غم ز بعد مزار

شماره ۱۴۷: زهی تاری زلفت مشک تاتار

شماره ۱۴۸: گر یار یار باشدت ای یار غم مخور

شماره ۱۴۹: دوری از ما مکن ای چشم بد از روی تو دور

شماره ۱۵۰: بنده محمودست و سلطان در ره معنی ایاز

شماره ۱۵۱: پیش عاقل نیاز چیست نماز

شماره ۱۵۲: این غزل یک دو نوبت از سر سوز

شماره ۱۵۳: نشست شمع سحرای چراغ مجلسیان خیز

شماره ۱۵۴: ای دلم را شکر جان پرورت چون جان عزیز

شماره ۱۵۵: معنی این صورت از صورتگران چین بپرس

شماره ۱۵۶: بفلک می رسد خروش خروس

شماره ۱۵۷: اگر او سخن نگوید سخنست در دهانش

شماره ۱۵۸: هر دل غمزه کان غمزه بود غمازش

شماره ۱۵۹: آورده ایم روی بسوی دیار خویش

شماره ۱۶۰: نیستی آنک زنی شیشه ی هستی بر سنگ

شماره ۱۶۱: زهی گرفته خور از طلعت تو فال جمال

شماره ۱۶۲: خوشا با دوستان در بوستان گل

شماره ۱۶۳: دارم مرید مرا دست و دیده رهبر دل

شماره ۱۶۴: یکدم ز قال بگذر اگر واقفی ز حال

شماره ۱۶۵: گر گنج طلب داری از مار مترس ای دل

شماره ۱۶۶: سپیده دم که بر آمد خروش بانگ رحیل

شماره ۱۶۷: در چمن دوش ببوی تو گذر می کردم

شماره ۱۶۸: می گذشتی و من از دور نظر می کردم

شماره ۱۶۹: دل گل زنده گردد از دم خم

شماره ۱۷۰: چو نام تو در نامه ئی دیده ام

شماره ۱۷۱: باز چون بلبل بصد دستان ببستان آمدیم

شماره ۱۷۲: مگر که صبح من امشب اسیر گشت بشام

شماره ۱۷۳: چشم پرخواب گشودی و ببستی خوابم

شماره ۱۷۴: عشق آن بت ساکن میخانه می گرداندم

شماره ۱۷۵: آید ز نی حدیثی هر دم بگوش جانم

شماره ۱۷۶: دل بدست غم سودای تو دادیم و شدیم

شماره ۱۷۷: آفتابست یا ستاره ی بام

شماره ۱۷۸: دوش می آمد نگار بر برم

شماره ۱۷۹: من بار هجر می کشم و ناقه محملم

شماره ۱۸۰: درد دل خویش با که گویم

شماره ۱۸۱: اهل دل را خبر از عالم جان آوردیم

شماره ۱۸۲: اشارت کرده بودی تا بیایم

شماره ۱۸۳: ما بدرگاه تو از کوی نیاز آمده ایم

شماره ۱۸۴: نوبتی صبح برآمد ببام

شماره ۱۸۵: امروز که من عاشق و دیوانه و مستم

شماره ۱۸۶: این چه با دست کزو بوی شما می شنوم

شماره ۱۸۷: این چه بویست که از باد صبا می شنوم

شماره ۱۸۸: تخفیف کن از دور من این باده که مستم

شماره ۱۸۹: سلامی بجانان فرستاده ام

شماره ۱۹۰: ما جرعه چشانیم ولی خضرو شانیم

شماره ۱۹۱: عارض ترکان نگر در چین جعد مشک فام

شماره ۱۹۲: هر دم آرد باد صبح از روضه ی رضوان پیام

شماره ۱۹۳: دلداده‌ایم وز پی دلدار می‌رویم

شماره ۱۹۴: من همان به که بسوزم ز غم و دم نزنم

شماره ۱۹۵: نیست بی روی تو میل گل و برگ سمنم

شماره ۱۹۶: باز هشیار برون رفته و مست آمده ایم

شماره ۱۹۷: کی آمدی ز تتارای صبای مشک نسیم

شماره ۱۹۸: نسیم باد بهاری وزید خیز ندیم

شماره ۱۹۹: برآمد بانگ مرغ و نوبت بام

شماره ۲۰۰: من ز دست دیده و دل در بلا افتاده‌ام

شماره ۲۰۱: هیچ می دانی که دیشب در غمش چون بوده ام

شماره ۲۰۲: گر شدیم از کویت ای ترک ختا باز آمدیم

شماره ۲۰۳: ز باد نکهت زلف دو تات می جوئیم

شماره ۲۰۴: ای شام زلفت بتخانه ی چین

شماره ۲۰۵: هندوی آن کاکل ترکانه می باید شدن

شماره ۲۰۶: گهیکه جان رود از چشم ناتوان بیرون

شماره ۲۰۷: بلبل خوش سرای شد مطرب مجلس چمن

شماره ۲۰۸: بعقل کی متصور شود فنون جنون

شماره ۲۰۹: ای غمزه ی جادویت افسونگر بیماران

شماره ۲۱۰: هر زمان آهنگ بیزاریش بین

شماره ۲۱۱: نی نگر با اهل دل هر دم بمعنی در سخن

شماره ۲۱۲: سرو را گل بار نبود گر بود نبود چنین

شماره ۲۱۳: سنبل سیه بر سمن مزن

شماره ۲۱۴: خط زنگاری نگر از سبزه برگرد سمن

شماره ۲۱۵: ای زلف تو زنجیر دل حلقه ربایان

شماره ۲۱۶: ای کفر سر زلف تو غارتگر ایمان

شماره ۲۱۷: زهی خطی بخطا برده سوی خطه ی چین

شماره ۲۱۸: یا رب ز باغ وصل نسیمی بمن رسان

شماره ۲۱۹: ای ز سنبل بسته شادروان مشکین بر سمن

شماره ۲۲۰: خوشا چشمی که بیند روی ترکان

شماره ۲۲۱: زبان خامه نتواند حدیث دل بیان کردن

شماره ۲۲۲: خویش را در کوی بیخویشی فکن

شماره ۲۲۳: ای خواجه مرا با می و میخانه رها کن

شماره ۲۲۴: ای بوستان عارض تو گلستان جان

شماره ۲۲۵: ای صبا غلغل بلبل بگلستان برسان

شماره ۲۲۶: نه درد عشق می یارم نهفتن

شماره ۲۲۷: ای هیچ در میان نه ز موی میان تو

شماره ۲۲۸: صید شیران می کند آهوی رو به باز او

شماره ۲۲۹: ترک من خاقان نگر در حلقه عشاق او

شماره ۲۳۰: دوش می کردم سئوال از جان که آن جانانه کو

شماره ۲۳۱: زهی جمال تو خورشید مشرق دیده

شماره ۲۳۲: ای چیده سنبل تر در باغ دسته بسته

شماره ۲۳۳: زهی روی دل افروزت چراغ و چشم هر دیده

شماره ۲۳۴: ای سر زلف تو در حلقه و تاب افتاده

شماره ۲۳۵: ای سنبله ی زلف تو خرمن زده بر ماه

شماره ۲۳۶: ای بیتو مرا پر آب دیده

شماره ۲۳۷: ای از شب قمرسا برمه نقاب بسته

شماره ۲۳۸: دی آن بت کافر بچه با چنگ و چغانه

شماره ۲۳۹: ای خوشا مست و خراب اندر خرابات آمده

شماره ۲۴۰: روی این چرح سیه روی ستمکاره سیاه

شماره ۲۴۱: ای لبت خنده بر شراب زده

شماره ۲۴۲: آتش اندر آب هرگز دیده ئی

شماره ۲۴۳: چو دستان برکشد مرغ صراحی

شماره ۲۴۴: تبسمت الزهر و المزن باک

شماره ۲۴۵: ای مهر ماه روی ترا زهره مشتری

شماره ۲۴۶: ایا صبا خبری کن مرا از آن که تو دانی

شماره ۲۴۷: کامت اینست که هر لحظه ز پیشم رانی

شماره ۲۴۸: چه چشم مست تو با خواب می کند بازی

شماره ۲۴۹: بدینسان که از ما جهانی جهانی

شماره ۲۵۰: نه آخر تو آنی که ما را زیانی

شماره ۲۵۱: دلا بر عالم جان زن علم زین دیر جسمانی

شماره ۲۵۲: چه کرده ام که بیکبارم از نظر بفکندی

شماره ۲۵۳: چون نداری جان معنی معنی جانرا چه دانی

شماره ۲۵۴: کجا باز آید آن مرغی که با من همقفس بودی

شماره ۲۵۵: کس به نیکی نبرد نام من از بدنامی

شماره ۲۵۶: ببار ای لعبت ساقی شرابی

شماره ۲۵۷: ای که عنبر ز سر زلف تو دارد بویی

شماره ۲۵۸: هیچ شکر چو آن دهان دیدی

شماره ۲۵۹: بر ماه فکنده طیلسانی

شماره ۲۶۰: گفتمش از چه دلم بردی و خونم خوردی

شماره ۲۶۱: ای صبا با بلبل خوش‌گوی گوی

شماره ۲۶۲: برو ای باد بهاری به‌دیاری که تو دانی

شماره ۲۶۳: در باغ چون بالای تو سروی ندیدم راستی

شماره ۲۶۴: دی سیر برآمد دلم از روز جوانی

شماره ۲۶۵: صبح وصل از افق مهر بر آید روزی