در این بخش شعرهایی را فهرست کرده‌ایم که در آنها ادیب الممالک مصرع یا بیتی از حافظ را عیناً نقل قول کرده است:
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۴۸ - تضمین غزل خواجه شیراز :: حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۷
ادیب الممالک (بیت ۱): چو مجلس وکلا را ملک مؤسس شد - ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد
حافظ (بیت ۱): ستاره‌ای بدرخشید و ماهِ مجلس شد - دل رمیدهٔ ما را رفیق و مونس شد
در این بخش مجموعه شعرهایی از دو شاعر را که توأماً هموزن و همقافیه هستند در گروه‌های مجزا فهرست کرده‌ایم:
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۲۱ - چکامه:در سه موقع کار نتوان با تهور یا شتاب - گر بکوشش رستمی یا در نبرد افراسیاب
ادیب الممالک » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۲۲:زاد فی الطنبور اخری نغمه یعنی ز نو - مردم تبریز لحنی ساختند اندر رباب
حافظ » اشعار منتسب » شمارهٔ ۲:صبح دولت می‌دمد کو جام همچون آفتاب - فرصتی زین به کجا باشد بده جام شراب
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۲۵:امروز که حقرا پی مشروطه قیام است - بر شاه محمدعلی از عدل پیام است
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۶:گل در بَر و می در کف و معشوق به کام است - سلطانِ جهانم به چنین روز غلام است
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۲۶ - در انتقاد اوضاع و اشخاص عدلیه وقت فرماید:فضا و ساحت عدلیه یارب از چپ و راست - تهی ز مردم دیندار و دین پرست چراست
ادیب الممالک » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۲۹ - بمناسبت جنگ روس و ژاپن و غلبه ژاپن در تهییج ایرانیان فرماید:غرض ز انجمن و اجتماع جمع قواست - چرا که قطره چو شد متصل بهم دریاست
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۲:چو بشنوی سخنِ اهلِ دل، مگو که خطاست - سخن‌شناس نه‌ای جان من خطا این جاست
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۳۵:خدای عزوجل بر جهانیان بخشود - دری ز روضه ی رضوان به روی خلق گشود
ادیب الممالک » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۳۹:حکایتی ز ملوک سلف شنیدستم - که همچو من بشگفتی رود هر آنکه شنود
ادیب الممالک » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۴۱:خجسته بادا بر آفتاب کشور جود - صباح فرخ میلاد بهترین مولود
ادیب الممالک » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۵۳ - در نکوهش عین الدوله:ز بسکه از دل مردم همی برآید دود - سیه شده است رخ مه بر آسمان کبود
ادیب الممالک » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۳۶:بپای آل علی هر که روی زاری سود - ز دستبرد حوادث در این جهان آسود
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱۹:کنون که در چمن آمد گُل از عَدَم به وجود - بنفشه در قدمِ او نهاد سر به سجود
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۴۲:چو جبهه و دورخ آن پری به فال سعید - مرا بماهی ایزد عطا نموده سه عید
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۳۸:جهان بر ابرویِ عید از هِلال وَسمه کشید - هِلال عید در ابرویِ یار باید دید
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۳۹:رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید - وظیفه گر برسد، مصرفش گُل است و نَبید
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۴۷:ای ترک پارسی‌سخن خلّخی‌نژاد - ای از لب و رخ تو دلم شاد خوار و شاد
ادیب الممالک » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۵۹ - قصیده فکاهی:دوش از برای خدمت خان عزیز راد - سوی عزیز باد براندم به قلب شاد
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۰:دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد - گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۴۸:مزینیه، کنون رونقی دیگر دارد - که از سعادت اولاد خود خبر دارد
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۱۶:کسی که حُسن و خَطِ دوست در نظر دارد - محقق است که او حاصل بصر دارد
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۵۴:مژده ای دل که ز ره قافله داد آمد - نایب السلطنه با داد خدا داد آمد
ادیب الممالک » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۴۹:مژده ای دل که ز ره قافله داد آمد - نایب السلطنه با داد خداداد آمد
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۳:در نمازم خَمِ ابرویِ تو با یاد آمد - حالتی رفت که محراب به فریاد آمد
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۵۸:برادران بجهان اعتمادکی شاید - که می بکاهد شادی و غم بیفزاید
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۳۰:اگر به بادهٔ مُشکین دلم کشد، شاید - که بویِ خیر ز زهدِ ریا نمی‌آید
حافظ » اشعار منتسب » شمارهٔ ۶۰:تنم ز رنج فراوان همی نیاساید - دلم از انده بی حد همی بفرساید
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۷۰:دی در هوای صحبت یاران غمگسار - زی بوستان شدم بتماشای لاله زار
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۴۶:عید است و آخِرِ گُل و یاران در انتظار - ساقی به رویِ شاه ببین ماه و مِی بیار
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۸۲:به حق تاج فلک سای شاه مهر سریر - به جود حضرت اقدس به اقتدار وزیر
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۵۶:نصیحتی کُنَمَت بشنو و بهانه مَگیر - هر آنچه ناصِحِ مُشْفِق بگویَدَت بپذیر
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۹۵:مرا بخانه درون کودکی بسن دو سال - بود خجسته و فرخ رخ و بدیع جمال
ادیب الممالک » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۹۶ - مطلع ثانی:که ای سفینه دستت خزینه آمال - که ای صفیحه تیغت صحیفه آجال
ادیب الممالک » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۷۶:امیر یا غم بدرت بکاست همچو هلال - شدی ز مویه چو موی و شدی ز ناله چو نال
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۰۳:شَمَمتُ روحَ وِدادٍ و شِمتُ برقَ وِصال - بیا که بویِ تو را میرم ای نسیمِ شِمال
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۱۰۲:ای صبا گر رهت افتاد بر آن گوشه بام - نائب السلطنه را بر زمن خسته پیام
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۱۰:مرحبا طایرِ فَرُّخ پِیِ فرخنده پیام - خیرِ مقدم چه خبر؟ دوست کجا؟ راه کدام؟
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۱۰۷:برآمد بامدادان مهر روشن - به پهنای فلک گسترد دامن
ادیب الممالک » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۱۲۰ - در نکوهش بعضی از وزرای وزرانگیز آغاز مشروطیت:به ایران از اروپا گشت روشن - چراغ تربیت شمع تمدن
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۸۹:چو گل هر دم به بویت جامه در تن - کنم چاک از گریبان تا به دامن
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۱۱۱ - چکامه:هزار باغ بدیدم من و هزار چمن - کز آن گشایش و نزهت نیافت خاطر من
ادیب الممالک » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۱۱۹ - مرثیه:فغان ز گردش این چرخ کوژپشت کهن - سپهر کژ حرکات و ستاره ی ریمن
ادیب الممالک » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۱۳۶:خدایگانا از گرد راه موکب تو - خدا گواست که شد چشم بندگان روشن
ادیب الممالک » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۱۴۳:شنیده ام عربان اشتران سالم را - بجای اشتر گر داغ برنهند بتن
ادیب الممالک » دیوان اشعار » مفردات » شمارهٔ ۲۹:تصدقت شوم ای گلعذار سیمین تن - که بی حضور تو تلخ است زندگانی من
ادیب الممالک » دیوان اشعار » مفردات » شمارهٔ ۳۵:رئیس خیل هواجن امام جمعه حسن - مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۸۸:بهار و گل طرب‌انگیز گشت و توبه‌شکن - به شادی رخ گل بیخ غم ز دل بر کن
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۱۳۶:مرا بروز غدیر آن پریوش دلخواه - چشاند شربتی از جام وال من والاه
ادیب الممالک » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۱۳۷:تبارک الله از این نغزنامه دلخواه - که بر کمال نگارنده شاهد است و گواه
ادیب الممالک » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۱۶ - تاریخ رحلت امیر سید عبدالله خان اتابکی شاعر معروف:دریغ کز اثر تندباد سخت سیاه - شکست گلبنی از گلشن شرف ناگاه
ادیب الممالک » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۲۱۳:مرا ز روی تعصب معاندی پرسید - پدر ز روی چه معنی نداشت روح الله
حافظ » قطعات » قطعه شمارهٔ ۲۷:به گوش جان رهی منهی ای ندا در داد - ز حضرت احدی لا اله الّا الله
حافظ » قطعات » قطعه شمارهٔ ۲۸:به روز شنبهٔ سادس ز ماه ذی الحجّه - به سال هفتصد و شصت از جهان بشد ناگاه
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۱۶:خنک نسیم معنبر شمامه‌ای دلخواه - که در هوای تو برخاست بامداد پگاه
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۱۴۱:بکام یا نه بکام ار رود مرا گیتی - دلم ز گردش او فارغ است و مستغنی
ادیب الممالک » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۲۴۱ - اسامی کعبه:بخوان اسامی و القاب کعبه را یکسر - ازین دو بیت که این بنده ساختم انشی
ادیب الممالک » دیوان اشعار » مفردات » شمارهٔ ۴۴:به هر که جور نکردی نمی توانستی - تو آن نه ای که جفایی توانی و نکنی
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۰:به صوت بلبل و قمری اگر ننوشی می - علاج کی کنمت؟ آخرالدواء الکی
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۰:نه عمر رفته دگر باره آید اندر دست - نه تیر چون ز کمان جست آید اندر شست
ادیب الممالک » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۰ - در ستایش دانش بپارسی سره:از آندمی که پدیدار گشت هوش نخست - پی نماز کمر بست پیش یزدان چست
ادیب الممالک » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۲۹:شنیده ام که ازین خطه دیر گاهی علم - سفر گزید و سبک رخت عافیت بربست
ادیب الممالک » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۳۲ - شاه و وزیر و گربه دست آموز:شنیده ام که شهی با وزیر خود میگفت - که علم و فضل کلید خزانه هنر است
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۵:شکفته شد گل حَمرا و گشت بلبل مست - صَلایِ سرخوشی، ای صوفیانِ باده پرست
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۸:به جانِ خواجه و حقِ قدیم و عهدِ درست - که مونسِ دمِ صبحم، دعایِ دولتِ توست
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۳:غلام همت آنم که خاک عشق سرشت - مرید فکرت آنم که راه انس نبشت
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۹:کنون که می‌دمد از بوستان نسیمِ بهشت - من و شرابِ فرح‌بخش و یارِ حورسرشت
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۲ - در وصف قنات عین الشرف که نیرالدوله در صحن مطهر جاری ساخته:این گهر از یم رخشنده که کان شرف است - ژرف بحریست که ماهش در و چرخش صدفست
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۴:مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست - که به پیمانه‌کشی شهره شدم روز الست
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶:زلف‌آشفته و خِوی‌کرده و خندان‌لب و مست - پیرهن‌چاک و غزل‌خوان و صُراحی در دست
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۴۸ - تضمین غزل خواجه شیراز:چو مجلس وکلا را ملک مؤسس شد - ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۷:ستاره‌ای بدرخشید و ماهِ مجلس شد - دل رمیدهٔ ما را رفیق و مونس شد
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۵۸ - اصطلاحات عکاسی:ای عقل دوربین تو در اولین ظهور - بر کرسی ثبوت حقایق فکنده نور
ادیب الممالک » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۸۸ - در مقدمه طبع شاهنامه در وصف دربار مظفرالدین شاه:در بوستان سروش همی روید از درخت - وز آسمان ببارد دانش ز ماه و هور
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۵۴:دیگر ز شاخِ سروِ سَهی بلبلِ صبور - گلبانگ زد که چشمِ بد از رویِ گُل به دور
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۶۸:سه‌شنبه خواند مرا آن صنم به خانه خویش - که مرهمی نهد از راه مهر بر دل ریش
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۹۰:دلم رمیده شد و غافلم منِ درویش - که آن شِکاریِ سرگشته را چه آمد پیش
حافظ » اشعار منتسب » شمارهٔ ۱۵:به جد و جهد چو کاری نمی‌رود از پیش - به کردگار رها کرده به مصالح خویش
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۷۷:آن خمیری را کز آب سلسبیل - با دم عیسی سرشته جبرئیل
ادیب الممالک » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۲۴۵:ماند در طوفان حیرت همچو نوح - رفته در نار محبت چون خلیل
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۰۸:ای رُخَت چون خُلد و لَعلَت سَلسَبیل - سَلسَبیلت کرده جان و دل سَبیل
حافظ » اشعار منتسب » شمارهٔ ۱۶:رهروان را عشق بس باشد دلیل - آب چشم اندر رهش کردم سبیل
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۸۵:دامن دل ز کف صبر رها می‌بینم - هرکه عاشق شده داند که چه‌ها می‌بینم
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۵۷:در خراباتِ مُغان نورِ خدا می‌بینم - این عجب بین که چه نوری ز کجا می‌بینم
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۸۷:گر صد هزار بار گدازی در آتشم - پاکیزه تر شوم که زر ناب بیغشم
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۳۸:من دوستدارِ رویِ خوش و مویِ دلکَشَم - مَدهوشِ چَشمِ مست و مِیِ صافِ بی‌غَشَم
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۹۹:از دستبرد چرخ شنیدم که ناگهان - آسیب و درد یافته پای خدایگان
حافظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۱ - در مدح شاه شجاع:شد عرصهٔ زمین چو بساط ارم جوان - از پرتو سعادت شاه جهان‌ستان
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۰۹ - در نکوهش تقویم نگاران تازه:اندرین همسایگی دانم یکی مردی کهن - روز و شب با جفت خود پرخاشجوی اندر سخن
حافظ » قطعات » قطعه شمارهٔ ۲۲:سَروَرِ اَهلِ عَمایِم، شمعِ جمعِ انجمن - صاحبِ صاحب‌قَران، خواجه قوام‌الدین حَسَن
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۹۰:افسر سلطان گل پیدا شد از طرف چمن - مقدمش یا رب مبارک باد بر سرو و سمن
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۲۵:چو سیف الدوله از سلسال باقی - ریاض احمدی را گشت ساقی
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۶۰:سُلَیمیٰ مُنذُ حَلَّت بِالْعراقِ - أُلاقی مِن نَواها ما أُلاقی
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۲۶ - تاریخ رحلت شمس المعالی:فغان کن ماتم شمس المعالی - شکست آمد بر این طاق هلالی
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۶۳:سلام الله ما کر اللیالی - و جاوبت المثانی و المثالی
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۳۲:باشد دوشنبه موعد دیدار آن پری - میدان جان فشانی و بازار دلبری
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۵۱:خوش کرد یاوری فلکت روز داوری - تا شکر چون کنی و چه شکرانه آوری
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » ترکیبات » شمارهٔ ۹ - در اصفهان به اشارت قهرمان میرزای صارم الدوله که من‌بعد به سردار اعظم ملقب شده در هجو شیخ معروف به خن و خون گوید:گر به امر خدایگان جلال - به زبان آمده است خامه لال
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۰۲:خوش خبر باشی ای نسیمِ شِمال - که به ما می‌رسد زمانِ وصال
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۶۳ - تقریظ بر کتاب گوهر خاوری:به نام خسروی این داستان کنم آغاز - که نام فرخش آغاز هر سخن باشد
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۰:خوش است خلوت اگر یار یارِ من باشد - نه من بسوزم و او شمعِ انجمن باشد
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۶۵ - عید غدیر ۱۳۲۳ در مجلس عقد ظهیرالاسلام:دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد - کز حضرت سلیمان عشرت اشارت آمد
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۱:دوش از جنابِ آصف، پیکِ بشارت آمد - کز حضرتِ سلیمان، عشرت اشارت آمد
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۹۷:ز«ده مویز» کسی کو طلب کند گندم - چو ابلهی است که جوید ز یاسمین گشنیز
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶۶:دلم رمیدهٔ لولی‌وَشیست شورانگیز - دروغ‌وَعده و قَتّال‌وَضع و رنگ‌آمیز
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۱۹۰ - شکایت از نصرت السلطنه مهردار مظفرالدین شاه:خدایگانا از مهردار شه فریاد - که نیست ایمن ازو در زمانه جان و تنی
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۷۷:دو یار زیرک و از بادهٔ کهن دو منی - فراغتی و کتابی و گوشهٔ چمنی
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۱۹۱ - نعت رسول اکرم به پارسی:یگانه رادی کش کردگار بی همتا - گزیده است به پیغمبری و وخشوری
ادیب الممالک » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۱۹۲ - در ۱۳۲۱ خطاب بناظم الاسلام کرمانی مدیر جریده نوروز:بیا که همره موسی شویم در که طور - پی کلیم خدا آن مخاطب طوری
حافظ » اشعار منتسب » شمارهٔ ۳۶:بیار باده و بازم رهان ز مخموری - که هم به باده توان کرد دفع رنجوری
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۲۰۲:عمید سلطنه سردار امجد آنکه ندید - دو چشم گیتی چون او یکی سپهبد راد
حافظ » قطعات » قطعه شمارهٔ ۷:به عهد سلطنت شاه شیخ ابواسحاق - به پنج شخص عجب ملک فارس بود آباد
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۱:شراب و عیش نهان چیست؟ کارِ بی‌بنیاد - زدیم بر صفِ رندان و هر چه بادا باد
حافظ » مقدّمهٔ جمع آورندهٔ دیوان حافظ:غزل‌سرایی حافظ بدان رسید که چرخ - نوای زهره به رامشگری بهشت از یاد
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۲۱۰ - نیز در مدح مظفرالدین شاه:کسان زخارف دنیا بدین خریدارند - تو این جهان بفروشی و نام نیک خری
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۵۲:طفیل هستی عشقند آدمی و پری - ارادتی بنما تا سعادتی ببری
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۲۲۶ - ماده تاریخ دیگر هم:عبدالله راد امیر روشن دل ورای - چون عزم سفر کرد بجاوید سرای
حافظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۰:قسّام بهشت و دوزخ آن عقده‌گشای - ما را نگذارد که درآییم ز پای
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۲۳۸ - در علم کف شناسی:نام تلهای کواکب که بود در کف دست - گر ز ابهام شماری و به خنصر گروی
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۸۵:ساقیا سایهٔ ابر است و بهار و لب جوی - من نگویم چه کن ار اهل دلی خود تو بگوی
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » رباعیات طنز » شمارهٔ ۴:انگشتر التفاتی ایدوست رسید - ایزد نکند از تو مرا قطع امید
ادیب الممالک » دیوان اشعار » رباعیات طنز » شمارهٔ ۹ - سیب:ای قد تو در گلشن جان نخل امید - خطت چو بنفشه ای که در باغ دمید
ادیب الممالک » دیوان اشعار » رباعیات طنز » شمارهٔ ۵۲ - سیب:ای قد تو در گلشن جان نخل امید - خطت چو بنفشه ای که در باغ دمید
حافظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷:از چرخ به هر گونه همی‌دار امید - وز گردش روزگار می‌لرز چو بید
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » رباعیات طنز » شمارهٔ ۳۸:تا داد دو هندوانه آن لعبت مست - جان آمد و هندوانه بر خاک نشست
ادیب الممالک » دیوان اشعار » رباعیات طنز » شمارهٔ ۴۷:چون داد ترنجم آن پری پیکر مست - یک نکته پنهان به حقیقت پیوست
ادیب الممالک » دیوان اشعار » اضافات » شمارهٔ ۳ - در هجو استاد رضای نجار:استاد رضا چو برد بر بازی دست - طوفان بلا تخته عمرش بشکست
حافظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵:من با کمر تو در میان کردم دست - پنداشتمش که در میان چیزی هست
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » رباعیات طنز » شمارهٔ ۵۷:ترسم که ازین محبت پنهانی - در کوچه رسوا زدگانم خواهی
حافظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۹:با شاهد شوخ شنگ و با بربط و نی - کنجی و فراغتی و یک شیشهٔ می
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » فرهنگ پارسی » شمارهٔ ۷ - بند هفتم:زهی بچین دو زلف از حبش گرفته خراج - نموده لشگر حسنت عقول را تاراج
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۷:تویی که بر سرِ خوبانِ کشوری چون تاج - سِزَد اگر همهٔ دلبران دَهَندَت باج
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » فرهنگ پارسی » شمارهٔ ۲۸ - هفت اندام مردم نمازی:ترا باید که هفت اندام هنگام نماز اندر - فروسایی به خاک تیره در کیش مسلمانی
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۷۴:هواخواه توام جانا و می‌دانم که می‌دانی - که هم نادیده می‌بینی و هم ننوشته می‌خوانی
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » فرهنگ پارسی » شمارهٔ ۳۳ - پایه آیین مازدیسی بر سه چیز است:دین زرتشت که روشن ز فروغش در و دشت - پایه اش بر همت و هوخت بود با هورشت
حافظ » قطعات » قطعه شمارهٔ ۳ - ماده تاریخ وفات تورانشاه (میل بهشت = ۷۸۷):آصف عهد زمان جان جهان تورانشاه - که در این مزرعه جز دانهٔ خیرات نکشت
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۰:عیبِ رندان مَکُن ای زاهدِ پاکیزه‌سرشت - که گناهِ دگران بر تو نخواهند نوشت
حافظ » اشعار منتسب » شمارهٔ ۳۰:برو ای زاهد و دعوت مکنم سوی بهشت - که خدا در ازل از اهل بهشتم بسرشت
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » فرهنگ پارسی » شمارهٔ ۳۷ - در نامهای کوره های فارس:کوره های فارس را نام از کیان و پیشداد - اردشیر، استخر و داراب، است و شاپور و قباد
حافظ » اشعار منتسب » شمارهٔ ۵۹:دل مبند ای مرد بخرد بر سخای عمر و زید - کس نمی داند که کارش از کجا خواهد گشاد
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » مفردات » شمارهٔ ۲۲:رفیق من مه من یار من جعلت فلاک - گرم تو دوستی از دشمنان ندارم باک
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۹۹:اگر شراب خوری جُرعه‌ای فَشان بر خاک - از آن گناه که نَفعی رسد به غیر چه باک؟
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۰۰:هزار دشمنم اَر می‌کنند قصدِ هلاک - گَرَم تو دوستی از دشمنان ندارم باک
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » مفردات » شمارهٔ ۳۸:دل زنده می شود به نسیم خیال تو - جان رقص می کند به امید وصال تو
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۰۸:ای آفتاب آینه دار جمال تو - مشک سیاه مجمره گردان خال تو
-
ادیب الممالک » دیوان اشعار » مفردات » شمارهٔ ۴۲:هزار سال رهست از تو تا مسلمانی - هزار سال دیگر تا به شهر انسانی
حافظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۲ - قصیدهٔ در مدح قوام الدین محمد صاحب عیار وزیر شاه شجاع:ز دلبری نتوان لاف زد به آسانی - هزار نکته در این کار هست تا دانی