حرف آخر قافیه

شماره ۱: یک عمر به سر بردیم، با ناله و افغان‌ها

شماره ۲: تا ز خاک مقدمت کردیم روشن دیده را

شماره ۳: ندهد دست اگر دولت دیدار مرا

شماره ۴: جلوه گر خواهی چو در آئینه روی خویش را

شماره ۵: از چه بر دنیا و اهلش اتکا باشد مرا؟

شماره ۶: دو چشم مست تو، بی‌می، خراب‌تر ز من است

شماره ۷: آنکه چون آئینه نبود محو رخسار تو کیست؟

شماره ۸: رخ تو، آینه دار جمال جانان است

شماره ۹: دیدم چو باغ دل را، بی عارضت صفا نیست

شماره ۱۰: مفتیان شهر را گر چشم ظاهر روشن است

شماره ۱۱: در آ، به بزم محبت که هر چه هست، اینجاست

شماره ۱۲: عاشقی کار طفل یکشبه نیست

شماره ۱۳: درد سر هجر از سر ما، کم شدنی نیست

شماره ۱۴: هر که آمد در جهان پست و رفت

شماره ۱۵: یار رقیب دیده، سزایش ندیدن است

شماره ۱۶: سرکشی چندان که از تقدیر کردن مشکل است

شماره ۱۷: هر کجا هست دل آزار، دل زاری هست

شماره ۱۸: چه شد که کشور ما وادی خموشان است؟

شماره ۱۹: آن چشم مست را که دو صد چشم در پی است

شماره ۲۰: ز آن پیشتر، که چرخ گشاید کتاب صبح

شماره ۲۱: از بس که آفریده گلت را خدا ملیح

شماره ۲۲: در گلشنی که از گل رویت سخن رود

شماره ۲۳: به قصدم ز ابرو و مژگان بتی تیر و کمان دارد

شماره ۲۴: در جهان زاغ اگر دعوی شهباز کند

شماره ۲۵: شب به اشک چشم من او را نگاه افتاده بود

شماره ۲۶: گر به دل آتش عشق تو شررها دارد

شماره ۲۷: چون همدم اغیار منافق نتوان بود

شماره ۲۸: به حکم آنکه نادان همسر دانا نخواهد شد

شماره ۲۹: گر دل آیینه رویت را مجسم می‌کند

شماره ۳۰: عاشق صادق ای جوان، بند هوس نمی‌شود

شماره ۳۱: ز خاک تا که گل و ضیمران برآمده‌اند

شماره ۳۲: ای دل ز قید هستی، آزاد بود باید

شماره ۳۳: هرچه می‌گردد سر زلف تو لرزان بیشتر

شماره ۳۴: دلا یکدم برآور ناله ای مانند چنگ آخر

شماره ۳۵: ای ساحت قدس همدان، ای چمن عشق

شماره ۳۶: بیا، که دیده گذارم تو را بجای قدم

شماره ۳۷: هر زمان یاد از شکنج زلف جانان می‌کنم

شماره ۳۸: ز دوری تو، ملالی که داشتم، دارم

شماره ۳۹: خرم آن روز که بودیم من و او با هم

شماره ۴۰: تا شد سرم ز آتش سودا گرم

شماره ۴۱: تو را گر هست واجب بهر قتل من کمر بستن

شماره ۴۲: بی سبب نیست که تنگ است دل غافل من

شماره ۴۳: صلح در هر جا نهد پا، میرود جنگ از میان

شماره ۴۴: تو را گفتم که همچون جان شیرین، همدمم باشی

شماره ۴۵: در این زمانه نخواهم شد آشنای کسی

شماره ۴۶: دیشب، مه من! انجمن آرای که بودی؟

شماره ۴۷: اگر فکر دل زاری نکردی

شماره ۴۸: تا ز نور معرفت در دل صفا را ننگری