بخش ۱ - در توحید حضرت باری تعالی – عز اسمه و عظم سلطانه –گوید: به نام خداوند بینش طراز
بخش ۲ - در نیایش به درگاه پروردگار خویش عزوجل گوید: سپهر آفرینا زمین داورا
بخش ۳ - در ستایش حضرت رسالت پناهی صلی الله علیه واله گوید: بهین نقش کلک جهان آفرین
بخش ۴ - در منقبت شاه ولایت امیرالمومنین علی (ع): مرا داد یزدان از آن رو شرف
بخش ۵ - در ستایش حضرت صدیقه ی کبری فاطمه ی زهرا و ائمه هدی علیهم السلام: کنون مدحت آرم به دستور اوی
بخش ۶ - در شرح خواب دیدن مرحوم ناظم و سبب نظم این کتاب مستطاب: یکی راز گویم بری از دروغ
بخش ۷ - خواب دیدن ناظم دفعه ی دیگر و مامور شدنش به نظم این کتاب: چو یک چند از این ماجرا درگذشت
بخش ۸ - در ستایش سخن و مدح استاد سخن گستران حکیم ابوالقاسم فردوسی علیه الرحمه: الا ای خردمن بیدار هوش
بخش ۹ - در خطاب به ساقی حقیقی و استدعای باده ی حقیقت گوید: بده ساقی آن جام یاقوت نام
بخش ۱۰ - در شرح حال خویش و ستایش امام عصر اروا حنا فداه: به ماهی سیه بردم شب و روز رنج
بخش ۱۱ - وصیت کردن معاویه به بزرگان و سفارش یزید در هنگام مرگ خود: زهجرت به شصت اندر آمد چو سال
بخش ۱۲ - اندرز نامه نوشتن معاویه از برای یزید و مردن او: چو این گفت یاران زجا خاستند
بخش ۱۳ - خبردار شدن یزید از مرگ معاویه وآمدنش به شام و به تخت نشستن آن ملعون ابتر بعد از پدر: چو آگاه شد زود بسپرد راه
بخش ۱۴ - رسیدن نامه ی یزید به ولید: درآن بد نوشته که ای نامدار
بخش ۱۵ - گفتگوی امام علیه السلام با آن سه تن: بفرمود کای مهتران سترگ
بخش ۱۶ - برانگیختن مروان حکم ولید را در بیعت از امام و رفتن آنحضرت ازآنجا به خشم: بدو گفت کاین کرده نبود پسند
بخش ۱۷ - برآشفتن مروان به ولید به علت دست برداشتن از امام علیه السلام: چو شه سوی آرامگه شد چمان
بخش ۱۸ - در نکوهش روزگار و مویه گری برسبط احمد مختار علیه صلوات الملک الجبار: چه بد رسم بی مهری ای روزگار
بخش ۱۹ - درخطاب به ارواح مقدسه ی بزرگان دین: بنال ای مدینه بزار ای حرم
بخش ۲۰ - درمصمم شدن امام علیه السلام به مهاجرت از مدینه: شنیدم چو سبط رسول مجید
بخش ۲۱ - مامورشدن امام بار دیگربه سفر عراق در روضه جدش به عالم واقعه: دگر شب به بدرود خیرالبشر (ع)
بخش ۲۲ - رفتن امام به بدرود قبر مادر و گفتگوی حضرت صدیقه با آن جناب: درآن تیره شب سروباغ رسول
بخش ۲۳ - بدرود امام(ع)با قبر مقدس برادر: بسی مویه ها کرد و پوزش نمود
بخش ۲۴ - دربیان آمدن جناب محمد حنفیه به خدمت امام: بیامد به نزد شه راستین
بخش ۲۵ - آمدن زنان بنی هاشم: که ناگه رسیدند زار و نوان
بخش ۲۶ - نشان دادن امام زمین کربلا را: فراز زمین ها همه گشت پست
بخش ۲۷ - رفتن علیا مکرمه زینب خاتون به بدرود قبر مطهر مادر بزرگوار خود: شنیدم سربانوان بهشت
بخش ۲۸ - در بیان مامور فرمودن امام(ع)حضرت ابوالفضل العباس را: چو روز دگر بر هیون سپهر
بخش ۲۹ - درستودن ذوالجناح و سوار شدن امام برآن و بیرون رفتن از مدینه به عراق: بدش یادگار آن خداوند دین
بخش ۳۰ - آمدن گروه ملایکه به خدمت امام(ع)به یاری آن بزرگوار: چو از شهر یثرب شه تاجدار
بخش ۳۱ - آمدن گروه جنیان به خدمت امام علیه السلام: چو آنان برفتند ازگرد شاه
بخش ۳۲ - ورود امام علیه السلام به مکه ی معظمه: چو روزی سه ازماه شعبان گذشت
بخش ۳۳ - درذکر نامه های اهل کوفه و مضمون آنها: چنین بد گزین همه نامه ها
بخش ۳۴ - ذکر نامزد فرمودن امام(ع)پسر عم خود: که مسلم بدش نام و بودش پدر
بخش ۳۵ - رفتن جناب مسلم به مدینه ی طیبه: شدآنگه زبطحا زمین رهسپار
بخش ۳۶ - ذکر راه گم کردن جناب مسلم و مردن آن دو نفر بلدی راهش از تشنگی: به هامون رسیدند چون ناگهان
بخش ۳۷ - وارد شدن جناب مسلم به کوفه درخانه ی مختار وفادار: به ایوان مختار بردند رخت
بخش ۳۸ - نامه نوشتن جناب مسلم به حضرت: پس آنگه به بیعت گشادنددست
بخش ۳۹ - آگاه کردن دوستان یزید اورا از کار جناب مسلم: بزرگان که بودند درآن دیار
بخش ۴۰ - رسیدن نامه ی یزید به ابن زیاد دربصره: به پور زیاد آن بد اندیش دیو
بخش ۴۱ - ورود ابن زیاد به کوفه و رفتن درمسجد و خطبه خواندنش: ز گرد ره آن بد نژاد پلید
بخش ۴۲ - شکستن اهل کوفه بیعت جناب مسلم را: گروهی که بد اهرمنشان دلیل
بخش ۴۳ - رفتن ابن زیاد به خانه ی هانی بن عروه: زن هانی اندر پس درشنید
بخش ۴۴ - جستجو نمودن معقل غلام ابن زیاد از جناب مسلم و پیدا کردن اورا: چو یکچند بگذشت وزان نامور
بخش ۴۵ - خواستن ابن زیاد هانی رابه دارالاماره و گرفتار شدن هانی: بدین سوی لختی قدم رنجه ساز
بخش ۴۶ - گرفتن بنی مذجح گردد دارالاماره و پراکنده شدن ایشان به گفتار شریح قاضی کوفه: به مذحج نژادان رسید آگهی
بخش ۴۷ - انجمن شدن یاران جناب مسلم: برفت و بیامد فرستاده زود
بخش ۴۸ - پنان گرفتن جناب مسلم به خانه ی طوعه: چو شد تیغ خورشید زرین حسام
بخش ۴۹ - آگاهی یافتن بلال پسر طوعه ازحال جناب مسلم و خبر دادن به ابن زیاد: مرآن نیک زن را یکی پور بود
بخش ۵۰ - آگاه شدن جناب مسلم از آمدن دشمن و سلاح نبرد پوشیدن: از آن تنگ کاشانه بر پای خاست
بخش ۵۱ - بیرون آمدن جناب مسلم از خانه ی طوعه و حمله کردنش بر سپاه مخالف: برآهیخت برنده تیغ ازنیام
بخش ۵۲ - تنگ شدن کار بر محمد بن اشعث و کمک خواستنش از ابن زیاد: فرستاد وزان تیره دل یار خواست
بخش ۵۳ - مدد فرستادن ابن زیاد بد بنیاد بار دیگر برای محمد ابن اشعث کندی: چو آمد به بدخواه این آگهی
بخش ۵۴ - فرستادن ابی زیاد: به ناوردگه چون فرازآمدند
بخش ۵۵ - زخم زدند بکربن حمران بر دهان و لب جناب مسلم و کشتن آن بزرگوار اورا: چو دیو دمان ازکمینگاه جست
بخش ۵۶ - ذکر آب خواستن جناب مسلم و آب آوردن طوعه و ریختن دندانهای آن حضرت درجام آب: زبس خسته بدآن ستوده نژاد
بخش ۵۷ - امان دادن محمد بن اشعث جناب مسلم را و نپذیرفتن آن حضرت: به مسلم خروشید کای نامدار
بخش ۵۸ - چاه کندن دشمنان در راه جناب مسلم و دستگیر شدن آن بزرگوار: بکندش یکی چاه در رهگذر
بخش ۵۹ - ورود حضرت مسلم به مجلس ابن زیاد و مکالماتشان با یکدیگر: کشان روزبانان به بند اندرش
بخش ۶۰ - در بیان فرستادن ابن زیاد بکربن حمران را به کشتن جناب مسلم: بدو گفت کاین هاشمی را ببر
بخش ۶۱ - در ذکر شهادت هانی بن عروه رحمه الله علیه به امر ابن زیاد: بزد بانگ سالار کوفی دیار
بخش ۶۲ - فرستادن ابن زیاد سر جناب مسلم و هانی را به شام: به درگاه فرمانده ی کوفه برد
بخش ۶۳ - آگاهی یافتن ابن زیاد ازحال کودکان جناب مسلم «محمد » و «ابراهیم » و جستجو کردن ازآنها: چو شد مسلم اندر بهشت برین
بخش ۶۴ - سپردن شریح قاضی دو طفل یتیم حضرت مسلم رابه پسر خود: شریح آن دو تن را به غمخواریا
بخش ۶۵ - گرفتن شبگرد آن شاهزادگان را و بردن به نزد ابن زیاد: شنیدم درآن تیره شام سیاه
بخش ۶۶ - رها کردن مشکور کودکان را و فرستادن به طرف قادسیه: زکف حرمت هردو نگذاشتی
بخش ۶۷ - دیدن کنیز حارث آن دو طفل ماه رو را درنخلستان و شناختن ایشان و بردنشان به خانه: چو آمد به نزدیک رود آن کنیز
بخش ۶۸ - آگاهی یافتن ابن زیاد از فرار طفلان گرفتار و باز خواستن ازمشکور: زکارش دژم پور مرجانه شد
بخش ۶۹ - به دار کشیدن ابن زیاد بد بنیاد پر فساد مشکور زندانبان را: به دژخیم بد خویش آنگه سرود
بخش ۷۰ - در تجافی ازدار غرور وانابه به سوی دار خلود: تو کز کشور جسم درنگذری
بخش ۷۱ - آمدن حارث به خانه و پنهان نمودن زن او کودکان را از آن بدبخت: درآن روز تا شام آن هردوتن
بخش ۷۲ - گریستن کودکان در نیمه شب و آگاهی حارث از حال ایشان: چو نیمی گذشت از شب دیوسار
بخش ۷۳ - بردن حارث معلون آن دو طفل را از بهر کشتن به کنار فرات: ستمکار حارث کمندی به دست
بخش ۷۴ - مصمم شدن حارث برای کشتن شهزادگان و مویه کردن ایشان بریکدیگر: سبک تیغ بگرفت آن بدگمان
بخش ۷۵ - کشتن حارث محمد را و مویه گری ابراهیم در سوگ برادر خود: ز پای اندر افتاد سرو جوان
بخش ۷۶ - بردن حارث سر کودکان را در نزد ابن زیاد بد بنیاد: سبک تاخت زی پور مرجانه شاد
بخش ۷۷ - کشته شدن حارث بد نهاد به فرمان ابن زیاد بد بنیاد: ببر این جفا جوی راسوت دشت
بخش ۷۸ - درشکایت از آلایش به رنگ هستی و خود پرستی: تو ای قید هستی چه بندی مرا؟
بخش ۷۹ - ورود امام علیه السلام به مکه ی معظمه زاده الله شرفا: کنون راز بشنو ز شاه امم
بخش ۸۰ - آمدن جناب محمد بن حنیفه به خدمت امام(ع)و منع کردنش ازسفر عراق: همان شب که اندر سحرگاه آن
بخش ۸۱ - عزم رحیل فرمودن امام علیه السلام ازمکه ی معظمه: سحر چون بدین بختی گرم ساز
بخش ۸۲ - ذکر آمدن عبدا لله (ابن) عباس و عبدالله (ابن) زبیر و عبدالله (ابن) عمر به خدمت امام(ع): وزان پس نهاد ابن عباس گام
بخش ۸۳ - حرکت فرمودن موکب همایون امام(ع)از مکه به طرف کوفه به روایت عبدالله بن سنان: زعبدالله بن سنان این خبر
بخش ۸۴ - تصرف نمودن امام علیه السلام درمنزل تنعیم: بیامد یکی کاروان گشن
بخش ۸۵ - ذکر فرستادن عبدالله به جعفر طیار دو پسر خود را با نامه به خدمت آن حضرت: یکی نامه بنوشت بس دلپذیر
بخش ۸۶ - آوردن عبدالله جعفر نامه ی امان از والی مدینه و نپذیرفتن آن حضرت: ازو نامه عبدالله نامدار
بخش ۸۷ - دربیان خواب دیدن امام علیه السلام درکنار آب عذیب: ازآن جایگه نیز بسپرد راه
بخش ۸۸ - آمدن وهب ابن عبدالله کلبی با مادرش در منزل ثعلبیه: شنیدم که در ثلعبیه ز راه
بخش ۸۹ - فرستادن امام عبدالله یقطر را با نامه به کوفه: چو آگاهی آمد به پور زیاد
بخش ۹۰ - گفتگوی پور مرجانه با بردار رضاعی امام(ع)عبدالله یقطر و شهادت آن بزرگوار: بپیچید برخود کژدم زده
بخش ۹۱ - رسیدن امام ( ع ) به منزل قطقطا نیه و خبر دادن شیری آن حضرت را از شهادت جناب مسلم: گزین پور پیغمبر تاجدار
بخش ۹۲ - دلجویی کردن امام علیه السلام ازدختر جناب مسلم و مویه گری او درمرگ پدر: زسالار بد دختری خردسال
بخش ۹۳ - برداشتن امام علیه السلام بیعت ازگردن اولاد عقیل و پا سخ ایشان: بفرمود زان پس به آل عقیل (ع)
بخش ۹۴ - رسیدن امام علیه السلام به منزل ذباله و رسیدن خبر شهادت عبدالله بن یقطر: به پوزش به شه لختی نماز
بخش ۹۵ - آمدن عمرو بن اودان درمنزل بطن عقبه به خدمت امام علیه السلام: شنیدم که زد داور دین پناه
بخش ۹۶ - آب برداشتن اصحاب به فرمان امام علیه السلام ازمنزل شراف و رسیدن حر ریاحی: ثمین گوهر دجر عبد مناف
بخش ۹۷ - در گفتگوی امام علیه السلام با حر و سیراب نمودن حضرت او و یارانش را: چو آمد بر پیشگاه بلند
بخش ۹۸ - در ذکر نماز گذاردن حر و سپاهش با امام علیه السلام و خطبه خواندن آن حضرت: شهنشه به حر گفت یک سو خرام
بخش ۹۹ - دربیان رسیدن موکب همایون امام علیه السلام به قصر بنی مقاتل: چو گشتند لختی همی رهسپار
بخش ۱۰۰ - رسیدن نامه ی ابن زیاد و سرراه گرفتن حر برامام علیه السلام: چو کارفریضه بپرداختند
بخش ۱۰۱ - رسیدن نامه ی ابن زیاد به حر و گفتگوی او با امام علیه السلام: دو لشگر چو دیدند او رازدور
بخش ۱۰۲ - رسیدن امام علیه السلام به زمین کربلا وایستادن اسب آن حضرت: از آن شد پیاده شه حق پرست
بخش ۱۰۳ - نامه نوشتن حر به ابن زیاد وخبر دادن اورا از ورود امام علیه السلام به کربلا: چو درکربلا شاه خرگه فراشت
بخش ۱۰۴ - شرح حال ابن سعد لعین و پدرش سعد وقاص لعنته الله علیهما: درآن انجمن بود مردی پلید
بخش ۱۰۵ - پذیرفتن عمو سعد سرداری لشگر کوفه را وملامت کردن مردم او را: که این کار نستوده کارمن است
بخش ۱۰۶ - مشورت کردن عمرسعد با پسران خود در جنگ نمودن با امام علیه السلام: کهین داشت نام نیا از پدر
بخش ۱۰۷ - اندرز نمودن کامل دانا عمربن سعد را از جنگ نمودن با امام علیه السلام: بدی کامل پاک دین داشت نام
بخش ۱۰۸ - حکایت کردن کامل کیفیت دیر راهب رابرای ابن سعد ملعون: به باب تو ای مرد پرخاشگر
بخش ۱۰۹ - فرستادن ابن زیاد سپاه به سرداری عمر بن سعد به زمین کربلا: زکوفه برون تاخت زی کربلا
بخش ۱۱۰ - آمدن حبیت ابن مظاهر و مسلم بن عوسجه: رسید آنچه بر آل احمد – ستم
بخش ۱۱۱ - رفتن حبیب مظاهر به آوردن طایفه ای بنی اسد: شنیدم در آن دشت با شهریار
بخش ۱۱۲ - ذکر رسیدن نامه ی ابن زیاد بدبنیاد به عمر بن سعد: دگر روز آب شب که چرخ بلند
بخش ۱۱۳ - ذکر بستن ابن سعد آب را برروی امام علیه السلام: به فرزند مرجانه رفت آگهی
بخش ۱۱۴ - انجمن فرمودن امام(ع)با عمر بن سعد ملعون درمیان دو لشگر و چگونگی آن حال: شبی راد فرزند خیرالبشر
بخش ۱۱۵ - نامه نوشتن ابن زیاد به ابن سعد وتحریص نمودن او را در جنگ با امام(ع): یکی نامه بنوشت پر سر زنش
بخش ۱۱۶ - آوردن شمر ملعون نامه ی ابن زیاد را به کربلا: بد اختر برآشفت و با شمرگفت
بخش ۱۱۷ - فرستادن امام انام حضرت عباس علیه اسلام رابرای مهلت خواستن ازمخالفین: چو گفت این ابولفضل (ع) راپیش خواند
بخش ۱۱۸ - برداشتن امام بیعت خویش را از اصحاب و رفتن گروهی از ایشان: چو گردید ازکین چرخ بلند
بخش ۱۱۹ - برداشتن امام علیه السلام بیعت خویش را از بنی هاشم و پاسخ ایشان: رها کردم از بند پیمانتان
بخش ۱۲۰ - بار دیگر برداشتن امام بیعت از انصار: پس آنگه دوباره به انصار گفت
بخش ۱۲۱ - نمودن امام اصحاب گرام مقامات و درجات هر یک را دربهشت: نه درسر- به جز شور دلدارشان
بخش ۱۲۲ - فرستادن امام(ع)درشب عاشورا شاهزاده علی اکبر را با جمعی دیگر به آوردن آب: چو ازکار یاران بپرداخت شاه
بخش ۱۲۳ - آمدن سی و دو سوار از لشگر مخالف در شب عاشورا به یاری امام(ع): گهی با خداوند خو راز راند
بخش ۱۲۴ - خواندن امام اشعار چند در بی وفایی دنیا: درآن شب جهانداور بی قرین
بخش ۱۲۵ - ذکر روایت حضرت زینب سلام الله علیها در کیفیت شب عاشورا: یکی داستان دیده ام جانگزای
بخش ۱۲۶ - دربیان روایت ابن نما منقول از هلال بن نافع: زگفت هلال بن نافع سخن
بخش ۱۲۷ - خواب دیدن امام(ع)درشب عاشورا: ز سویی به خیمه درون شهریار
این آمار از میان ۳٬۷۵۰ بیت شعر موجود در گنجور از اشعار این بخش استخراج شده است.
توجه فرمایید که این آمار به دلایلی از قبیل وجود چند نسخه از آثار شعرا در سایت (مثل آثار خیام) و همینطور یک بیت محسوب شدن مصرعهای بند قالبهای ترکیبی مثل مخمسها تقریبی و حدودی است و افزونگی دارد.
آمار همهٔ شعرهای گنجور را اینجا ببینید.
وزنیابی دستی در بیشتر موارد با ملاحظهٔ تنها یک مصرع از شعر صورت گرفته و امکان وجود اشکال در آن (مخصوصاً اشتباه در تشخیص وزنهای قابل تبدیل از قبیل وزن مثنوی مولوی به جای وزن عروضی سریع مطوی مکشوف) وجود دارد. وزنیابی ماشینی نیز که جدیداً با استفاده از امکانات تارنمای سرود اضافه شده بعضاً خطا دارد. برخی از بخشها شامل اشعاری با بیش از یک وزن هستند که در این صورت عمدتاً وزن ابیات آغازین و برای بعضی منظومهها وزن غالب منظومه به عنوان وزن آن بخش منظور شده است.
ردیف | وزن | تعداد ابیات | درصد از کل |
۱ | فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه) | ۳٬۷۵۰ | ۱۰۰٫۰۰ |
آمار ابیات برچسبگذاری شدهٔ این بخش با قالب شعری در گنجور به شرح زیر است:
ردیف | قالب شعری | تعداد ابیات | درصد از کل |
۱ | مثنوی | ۳٬۷۵۰ | ۱۰۰٫۰۰ |
آمار فراوانی تعداد ابیات اشعار این بخش به شرح زیر است (بلندترین شعر شامل ۸۲ بیت و کوتاهترین شامل ۶ بیت شعر است):
ردیف | تعداد ابیات شعر | فراوانی | درصد از ۱۲۷ شعر |
۱ | ۳۳ | ۶ | ۴٫۷۲ |
۲ | ۲۷ | ۶ | ۴٫۷۲ |
۳ | ۱۷ | ۵ | ۳٫۹۴ |
۴ | ۱۴ | ۵ | ۳٫۹۴ |
۵ | ۲۳ | ۵ | ۳٫۹۴ |
۶ | ۲۲ | ۵ | ۳٫۹۴ |
۷ | ۳۱ | ۵ | ۳٫۹۴ |
۸ | ۴۵ | ۴ | ۳٫۱۵ |
۹ | ۲۵ | ۴ | ۳٫۱۵ |
۱۰ | ۱۹ | ۴ | ۳٫۱۵ |
۱۱ | ۱۳ | ۴ | ۳٫۱۵ |
۱۲ | ۳۵ | ۴ | ۳٫۱۵ |
۱۳ | ۲۹ | ۴ | ۳٫۱۵ |
۱۴ | ۳۷ | ۴ | ۳٫۱۵ |
۱۵ | ۱۸ | ۴ | ۳٫۱۵ |
۱۶ | ۲۴ | ۳ | ۲٫۳۶ |
۱۷ | ۴۱ | ۳ | ۲٫۳۶ |
۱۸ | ۳۰ | ۳ | ۲٫۳۶ |
۱۹ | ۳۸ | ۳ | ۲٫۳۶ |
۲۰ | ۱۵ | ۳ | ۲٫۳۶ |
۲۱ | ۴۰ | ۳ | ۲٫۳۶ |
۲۲ | ۱۶ | ۳ | ۲٫۳۶ |
۲۳ | ۲۱ | ۳ | ۲٫۳۶ |
۲۴ | ۲۶ | ۲ | ۱٫۵۷ |
۲۵ | ۴۳ | ۲ | ۱٫۵۷ |
۲۶ | ۵۲ | ۲ | ۱٫۵۷ |
۲۷ | ۴۲ | ۲ | ۱٫۵۷ |
۲۸ | ۵۳ | ۲ | ۱٫۵۷ |
۲۹ | ۹ | ۲ | ۱٫۵۷ |
۳۰ | ۳۶ | ۲ | ۱٫۵۷ |
۳۱ | ۴۹ | ۲ | ۱٫۵۷ |
۳۲ | ۳۲ | ۲ | ۱٫۵۷ |
۳۳ | ۲۰ | ۲ | ۱٫۵۷ |
۳۴ | ۴۶ | ۲ | ۱٫۵۷ |
۳۵ | ۷۰ | ۱ | ۰٫۷۹ |
۳۶ | ۶۲ | ۱ | ۰٫۷۹ |
۳۷ | ۲۸ | ۱ | ۰٫۷۹ |
۳۸ | ۳۹ | ۱ | ۰٫۷۹ |
۳۹ | ۶ | ۱ | ۰٫۷۹ |
۴۰ | ۱۱ | ۱ | ۰٫۷۹ |
۴۱ | ۱۰ | ۱ | ۰٫۷۹ |
۴۲ | ۷۳ | ۱ | ۰٫۷۹ |
۴۳ | ۵۷ | ۱ | ۰٫۷۹ |
۴۴ | ۸۲ | ۱ | ۰٫۷۹ |
۴۵ | ۳۴ | ۱ | ۰٫۷۹ |
۴۶ | ۸ | ۱ | ۰٫۷۹ |