فهرست شعرها به ترتیب آخر حرف قافیه گردآوری شده است. برای پیدا کردن یک شعر کافی است حرف آخر قافیه آن را در نظر بگیرید تا بتوانید آن را پیدا کنید.
مثلا برای پیدا کردن شعری که مصرع «بزن که قوت بازوی سلطنت داری» مصرع اول یکی از بیتهای آن است باید شعرهایی را نگاه کنید که آخر حرف قافیه آنها «ی» است.
حرف آخر قافیه
قصیده شماره ۱: شکر و سپاس و منت و عزت خدای را
قصیده شماره ۲ - در ستایش علاء الدین عطاملک جوینی صاحب دیوان: اگر مطالعه خواهد کسی بهشت برین را
قصیده شماره ۳ - در ستایش اتابک مظفرالدین سلجوقشاه: آن روی بین که حسن بپوشید ماه را
قصیده شماره ۴ - در وداع شاه جهان سعد بن ابی‌بکر: رفتی و صدهزار دلت دست در رکیب
قصیده شماره ۵ - در وصف بهار: علم دولت نوروز به صحرا برخاست
قصیده شماره ۶ - موعظه و نصیحت: هر آن نصیبه که پیش از وجود ننهادست
قصیده شماره ۷ - موعظه و نصیحت: ایهاالناس جهان جای تن آسانی نیست
قصیده شماره ۸ - اندرز و نصیحت: خوش است عمر دریغا که جاودانی نیست
قصیده شماره ۹ - در ستایش اتابک محمد: بناز ای خداوند اقبال سرمد
قصیده شماره ۱۰ - در نصیحت و ستایش: جهان بر آب نهاده‌ست و زندگی بر باد
قصیده شماره ۱۱ - در ستایش حضرت رسول (ص): چو مرد رهرو اندر راه حق ثابت قدم گردد
قصیده شماره ۱۲ - توحید: فضل خدای را که تواند شمار کرد؟
قصیده شماره ۱۳: هر چیز کزان بتر نباشد
قصیده شماره ۱۴ - وله فی مدح ابش بنت سعد: فلک را این همه تمکین نباشد
قصیده شماره ۱۵ - برگشت به شیراز: سعدی اینک به قدم رفت و به سر باز آمد
قصیده شماره ۱۶ - در ستایش حضرت رسول (ص): ماه فروماند از جمال محمد
قصیده شماره ۱۷ - در ستایش قاضی رکن‌الدین: بسا نفس خردمندان که در بند هوا ماند
قصیده شماره ۱۸ - در ستایش علاء الدین عطاملک جوینی صاحب دیوان: کدام باغ به دیدار دوستان ماند
قصیده شماره ۱۹ - وله فی مدح اتابک مظفرالدین سلجوقشاه: چه نیکبخت کسانی که اهل شیرازند
قصیده شماره ۲۰: کسی که او نظر مهر در زمانه کند
قصیده شماره ۲۱ - در ستایش شمس‌الدین حسین علکانی: احمدالله تعالی که به ارغام حسود
قصیده شماره ۲۲ - در ستایش اتابک سعدبن ابوبکر بن سعدبن زنگی بن مودود: مطرب مجلس بساز زمزمه عود
قصیده شماره ۲۳ - قصیده: تو را ز دست اجل کی فرار خواهد بود
قصیده شماره ۲۴ - تنبیه و موعظت: روزی که زیر خاک تن ما نهان شود
قصیده شماره ۲۵ - در وصف بهار: بامدادی که تفاوت نکند لیل و نهار
قصیده شماره ۲۶ - در ستایش شمس‌الدین محمد جوینی صاحب دیوان: به هیچ یار مده خاطر و به هیچ دیار
قصیده شماره ۲۷ - مطلع دوم: کجا همی رود این شاهد شکر گفتار؟
قصیده شماره ۲۸ - در مدح امیر انکیانو: بس بگردید و بگردد روزگار
قصیده شماره ۲۹ - تغزل در ستایش شمس‌الدین محمد جوینی صاحب دیوان: نظر دریغ مدار از من ای مه منظور
قصیده شماره ۳۰ - نصیحت: ای دل به کام خویش جهان را تو دیده گیر
قصیده شماره ۳۱ - در وصف شیراز: خوشا سپیده‌دمی باشد آنکه بینم باز
قصیده شماره ۳۲ - در لیلةالبراة فرموده‌است: شبی چنین در هفت آسمان به رحمت باز
قصیده شماره ۳۳ - در مدح امیر سیف‌الدین (محمد): شکر و فضل خدای عزوجل
قصیده شماره ۳۴ - در ستایش علاءالدین جوینی صاحب دیوان: هر آدمی که نظر با یکی ندارد و دل
قصیده شماره ۳۵ - در تنبیه و موعظه: إن هوی النفس یقد العقال
قصیده شماره ۳۶ - پند و موعظه: توانگری نه به مال است پیش اهل کمال
قصیده شماره ۳۷ - در ستایش امیرانکیانو: بسی صورت بگردیدست عالم
قصیده شماره ۳۸ - در تهنیت اتابک مظفرالدین سلجوقشاه ابن سلغر: خدای را چه توان گفت شکر فضل و کرم
قصیده شماره ۳۹ - بازگردیدن پادشاه اسلام از سفر عراق: المنةلله که نمردیم و بدیدیم
قصیده شماره ۴۰: جهان بگشتم و آفاق سر به سر دیدم
قصیده شماره ۴۱ - تغزل و ستایش صاحب دیوان: من آن بدیع صفت را به ترک چون گویم
قصیده شماره ۴۲ - در انتقال دولت از سلغریان به قوم دیگر: این منتی بر اهل زمین بود از آسمان
قصیده شماره ۴۳ - در وداع ماه رمضان: برگ تحویل می‌کند رمضان
قصیده شماره ۴۴ - در مدح شمس‌الدین حسین علکانی: تمام گشت و مزین شد این خجسته مکان
قصیده شماره ۴۵ - در ستایش علاء الدین عطاملک جوینی صاحب دیوان: شکر به شکر نهم در دهان مژده دهان
قصیده شماره ۴۶ - مطلع دوم: تو را که گفت که برقع برافکن ای فتان
قصیده شماره ۴۷ - در ستایش شمس‌الدین حسین علکانی: ای محافل را به دیدار تو زین
قصیده شماره ۴۸ - در ستایش صاحب دیوان: تبارک الله از آن نقشبند ماء مهین
قصیده شماره ۴۹ - در ستایش ملکه ترکان خاتون: ای بیش از آنکه در قلم آید ثنای تو
قصیده شماره ۵۰ - درستایش اتابک مظفرالدین سلجوقشاه: در بهشت گشادند در جهان ناگاه
قصیده شماره ۵۱ - پند: ای که پنجاه رفت و در خوابی
قصیده شماره ۵۲ - پند و اندرز: به نوبت‌اند ملوک اندرین سپنج سرای
قصیده شماره ۵۳ - در ستایش ترکان خاتون و پسرش اتابک محمد: چه دعا گویمت ای سایه میمون همای
قصیده شماره ۵۴ - در ستایش: به خرمی و به خیر آمدی و آزادی
قصیده شماره ۵۵ - در پند و اندرز: ای نفس اگر به دیده تحقیق بنگری
قصیده شماره ۵۶ - در پند و ستایش: بزن که قوت بازوی سلطنت داری
قصیده شماره ۵۷ - در ستایش: گرین خیال محقق شود به بیداری
قصیده شماره ۵۸ - در ستایش ابوبکر بن سعد: وجودم به تنگ آمد از جور تنگی
قصیده شماره ۵۹ - در ستایش امیر انکیانو: دنیا نیرزد آنکه پریشان کنی دلی
قصیده شماره ۶۰ - تنبیه و موعظت: دریغ روز جوانی و عهد برنایی
قصیده شماره ۶۱ - تغزل و ستایش صاحب دیوان: شبی و شمعی و گوینده‌ای و زیبایی