گنجور

برای پیشنهاد تصاویر مرتبط با اشعار لازم است ابتدا با نام کاربری خود وارد گنجور شوید.

ورود به گنجور

 
خواجوی کرمانی

فهرست شعرها به ترتیب آخر حرف قافیه گردآوری شده است. برای پیدا کردن یک شعر کافی است حرف آخر قافیه آن را در نظر بگیرید تا بتوانید آن را پیدا کنید.

مثلا برای پیدا کردن شعری که مصرع «بی روی تو دل ز مهر و ماهم بگرفت» مصرع اول یکی از بیتهای آن است باید شعرهایی را نگاه کنید که آخر حرف قافیه آنها «ت» است.

حرف آخر قافیه

الف
ب
ت
چ
ح
د
ر
ز
س
ش
ع
ف
گ
ل
م
ن
و
ه
ی

شماره ۱: گفتم مستی گفت که آری بخدا

شماره ۲: آن موی میان که می نماید رو را

شماره ۳: چون دلبر ما دل بر بود از برما

شماره ۴: تا چند ز پیش خویش رانی ما را

شماره ۵: می رفت و گرفته کار سروش بالا

شماره ۶: ای لفظ ترا لؤلؤی لالالالا

شماره ۷: ای ریخته قند مصری از شکر لب

شماره ۸: گر پخته ئی ای خواجه می خام طلب

شماره ۹: امشب که حریفان همه مستند و خراب

شماره ۱۰: ای قصر مودت بوجود تو خراب

شماره ۱۱: ای از می لعلت شده جان مست و خراب

شماره ۱۲: ای تیره ز زلف سیهت دیده ی شب

شماره ۱۳: ای گوی دلم در خم چوگان طرب

شماره ۱۴: آن سرو سهی چون قدح می بگرفت

شماره ۱۵: هر چند فلک ز رتبتت برتر نیست

شماره ۱۶: ای آنکه ترا جود و مکارم کارست

شماره ۱۷: زلف تو که هم حلقه و هم حلقه رباست

شماره ۱۸: ای خط تو دیباچه ی قانون نجات

شماره ۱۹: ترکی که ختائی نسب ورومی روست

شماره ۲۰: زلف سیهت که اژدهائی سیهست

شماره ۲۱: آن فتنه که لطف و دلبری مایه ی اوست

شماره ۲۲: با پسته ی شیرین تو شکر هیچست

شماره ۲۳: کارم ز بزرگان عراق ار بنواست

شماره ۲۴: دل در پی آن یار پسندیده برفت

شماره ۲۵: آن سرو حسینی که ز اصفاهان خاست

شماره ۲۶: آن سنگدل سیمبر آیا ز کجاست

شماره ۲۷: فهرست صحیفه ی معانی دل ماست

شماره ۲۸: چون روی تو خور بعالم افروزی نیست

شماره ۲۹: دل جز دهن تو کام جان هیچ نداشت

شماره ۳۰: ای سرمه چشم اختران خاک درت

شماره ۳۱: گفتم سخنت گفت مگو کم یادست

شماره ۳۲: با پسته ی تنگ تو شکر بر هیچست

شماره ۳۳: با تشنه سخن زاب روان باید گفت

شماره ۳۴: هر چند که شد چو باغ رضوان درودشت

شماره ۳۵: ای خواجه ترا بنظم اگر دسترسست

شماره ۳۶: ای اطلس چرخ پیش بالای تو پست

شماره ۳۷: بی روی تو دل ز مهر و ماهم بگرفت

شماره ۳۸: ای آنکه عقاب چرخ پیشت مگسست

شماره ۳۹: از رخ چو بتم زلف معنبر برداشت

شماره ۴۰: کی چون خط سبزت شب تاری بودست

شماره ۴۱: آنکو بشکر خنده ی شیرین قندست

شماره ۴۲: آنکو ز عقیقش آب شکر رفتست

شماره ۴۳: ای قبه ی عرش گوشه ی ایوانت

شماره ۴۴: در کوی تو هر شبم هیاهوی دلست

شماره ۴۵: آن پنبه که دست از وهمی باید شست

شماره ۴۶: هرگز بمراد من شبی روز نگشت

شماره ۴۷: دوش آن پسر کوفه گر چون برخاست

شماره ۴۸: بر طرف چمن گلی چو رویت نشکفت

شماره ۴۹: بر دل فلکم ز مهر نیرنگ ز دست

شماره ۵۰: طوطی خط تو تنگ شکر بگرفت

شماره ۵۱: دل بلبل وباغ عارضت گلزارست

شماره ۵۲: رخشنده رخ تو آفتابی دگرست

شماره ۵۳: ماهی که رخش فتنه ی دور قمرست

شماره ۵۴: آن یار که سیمین بر و نسرین بدنست

شماره ۵۵: آن حور پرچهره که ماواش دلست

شماره ۵۶: در زلف تو هر چند شکست افتادست

شماره ۵۷: تا قدم از ابروش چو ماه دو شبه ست

شماره ۵۸: با دل گفتم چو چشمم از خون دریاست

شماره ۵۹: باز آی که موسم جوانی بگذشت

شماره ۶۰: چون چنگ سر زلف توام در چنگست

شماره ۶۱: ای آنک دلم در غم عشقت خونست

شماره ۶۲: دردم چو بجان رسید درمان بفرست

شماره ۶۳: شاهی که نداد بنده را داد برفت

شماره ۶۴: آن ترک پریچهره که قصد جان داشت

شماره ۶۵: ای آنک دلم در غم عشقت یکتاست

شماره ۶۶: یاری که دلم ز غم بفرسود برفت

شماره ۶۷: ای آنک قدت براستی عین بلاست

شماره ۶۸: دل در طلب محرم و محرم همه اوست

شماره ۶۹: با لعل لب تو آب حیوان آبیست

شماره ۷۰: ای داده خواقین سپهری باجت

شماره ۷۱: با هستی تو انسی و جانی همه نیست

شماره ۷۲: شاه فلکت مشتری بازارست

شماره ۷۳: گر زانک ترا بکام دل دسترسست

شماره ۷۴: بر چرخ چرا تکیه کنی کان دارست

شماره ۷۵: دریاب که بی‌توام دل از غم بگرفت

شماره ۷۶: هنگام صبوح خوش بود عاشق و مست

شماره ۷۷: جانم که دل از ملک درونش بگرفت

شماره ۷۸: چپ راست که هم حلقه و هم حلقه رباست

شماره ۷۹: گر اهل دلی ای دل دیوانه مست

شماره ۸۰: از ناله ی من پشت فلک خم بگرفت

شماره ۸۱: ای آنک برت ملک سلیمان با دست

شماره ۸۲: اقبال تو تیغی که بدست آوردست

شماره ۸۳: در هر چه نه زان تست نتوان پیوست

شماره ۸۴: هستی بهمین نقش هیولانی نیست

شماره ۸۵: اشکم که چو لعل آبدار افتادست

شماره ۸۶: ای کار دلم رفته ز زلف تو ز دست

شماره ۸۷: ای شهره شهر باده باروت خوشست

شماره ۸۸: تا چرخ مرا بدین دیار افکندست

شماره ۸۹: امشب که وصال آن مه سیمبرست

شماره ۹۰: آن فتنه ی نوخاسته دیگر ز چه خاست

شماره ۹۱: دود دل ما باد نباید پنداشت

شماره ۹۲: بستان ز شکوفه حله پوش آمده است

شماره ۹۳: شخصم ز میان یار نایاب ترست

شماره ۹۴: آن فتنه کن شمع جمع ما بود برفت

شماره ۹۵: آن سرو سخنگو که مه هر جائیست

شماره ۹۶: دارم چو میان او بدن یعنی هیچ

شماره ۹۷: اجوف تن ناقصم خیالیست صحیح

شماره ۹۸: رخسار تو در پرده عیان بتوان دید

شماره ۹۹: گردون گرهی ز طاق ایوان تو باد

شماره ۱۰۰: سلطان فلک بنده ی دربان تو باد

شماره ۱۰۱: با قدر تو چرخ را زمین ساخته اند

شماره ۱۰۲: مرغان سپهری که درین نه قفسند

شماره ۱۰۳: کس پیش تو نام سخن آسان نبرد

شماره ۱۰۴: احمد که بشعر امتحانم فرمود

شماره ۱۰۵: گفتم که چه ریزدت زلب گفت که قند

شماره ۱۰۶: بازار روان از بدنت می کشند

شماره ۱۰۷: آن جام که جرعه ئیش جانی ارزد

شماره ۱۰۸: این صدر نشینان که در این اطرافند

شماره ۱۰۹: دل جای در آن طره پرخم خواهد

شماره ۱۱۰: ماهی که بسالی نکند از ما یاد

شماره ۱۱۱: دل فتنه ی آن چشم خوش جادو شد

شماره ۱۱۲: از کار دل ارچه بوی خون می آید

شماره ۱۱۳: چشمم چو نظر بر رخ یار اندازد

شماره ۱۱۴: دیشب بت من چو ترکتازی می کرد

شماره ۱۱۵: مستان صبوحی چو سحر برخیزند

شماره ۱۱۶: گر مهر رخت خیمه بر افلاک زند

شماره ۱۱۷: زان آب کزو آتش عشرت خیزد

شماره ۱۱۸: ای شمع اگر زانک بسوزی شاید

شماره ۱۱۹: جان با لب دوست عشق‌بازی می‌کرد

شماره ۱۲۰: دردا که شراب وصل ناخورده بماند

شماره ۱۲۱: چشم تو دلم را بفغان می آرد

شماره ۱۲۲: از مشک سیه چو سایه برخور فکند

شماره ۱۲۳: آنکو رخش از خلد برین بابی بود

شماره ۱۲۴: باد سحری که بوستان آراید

شماره ۱۲۵: چون خامه حدیثت بزبان می آرد

شماره ۱۲۶: قومی که نیند آگه از ایجاد وجود

شماره ۱۲۷: ای همنفسان اگر مرا غمخوارید

شماره ۱۲۸: ای نکهت خلد پیش انفاس تو باد

شماره ۱۲۹: امشب که ز چرخ بوی خون می آید

شماره ۱۳۰: شد کشته کسی که در جهان سرور بود

شماره ۱۳۱: شب نیست که آهم بفلک برنرود

شماره ۱۳۲: سروی که بنفشه بر سمن فرساید

شماره ۱۳۳: هر دم که مرا از طلعتت یاد آید

شماره ۱۳۴: تا هجر تو با منش وصالی باشد

شماره ۱۳۵: دی زلف ترا باد سحر می جنباند

شماره ۱۳۶: یارم چو مقیم دل پر خون آید

شماره ۱۳۷: امروز که سبزه گرد باغت بدمید

شماره ۱۳۸: یا رب که میانت بکناری مرساد

شماره ۱۳۹: آن سرو خرامان که چنان می آید

شماره ۱۴۰: آن جان عزیز بین که چون خوارم کرد

شماره ۱۴۱: با طره بگو تا دل ما باز آرد

شماره ۱۴۲: هر صبح که دم ز ملکت خاور زد

شماره ۱۴۳: آنها که سر از چرخ برافروخته اند

شماره ۱۴۴: مه نعل سمند باد جولان تو باد

شماره ۱۴۵: یا رب که ببالاش بلائی مرساد

شماره ۱۴۶: ای اشک جواب دل تو چون خواهی داد

شماره ۱۴۷: آن روی که رشک ماه تابان آمد

شماره ۱۴۸: مستی که نه هستیم زیان می دارد

شماره ۱۴۹: هر دم که ز آب چشم ما آرد یاد

شماره ۱۵۰: با لعل تو آب آب حیوان ریزد

شماره ۱۵۱: دل را خبری ز عالم جان دادند

شماره ۱۵۲: گفتی که کسی که فتنه می انگیزد

شماره ۱۵۳: دل در سرت ای نگار سیمین تن شد

شماره ۱۵۴: ماهی که دلم بزلف مشک افشان برد

شماره ۱۵۵: چون چشم خوش تو ترکتازی می کرد

شماره ۱۵۶: این همنفسان که اندرین انجمنند

شماره ۱۵۷: آنزلف مسلسل که چنان می پیچد

شماره ۱۵۸: دل فتنه ی آن سرو خرامان تو شد

شماره ۱۵۹: گر پیرهن کشیده ات می باید

شماره ۱۶۰: گیسوی کژت گوی بچوگان ببرد

شماره ۱۶۱: شاهی کنم ار بنده خویشم داند

شماره ۱۶۲: بذلی نه که در خانه بماند دیار

شماره ۱۶۳: آن لعبت زرین کمر سیمین بر

شماره ۱۶۴: سودای توام محرم راز اولیتر

شماره ۱۶۵: ای فتنه ی چشم پر خمارت عبهر

شماره ۱۶۶: آن شاه که شهر علم را آمد در

شماره ۱۶۷: می گفت دهل دوش بهنگام سحر

شماره ۱۶۸: ای لفظ تو چون دیده من گوهربار

شماره ۱۶۹: زلف بت من گفت که در دور قمر

شماره ۱۷۰: عیسی نفسا ز خسته دم باز مگیر

شماره ۱۷۱: ساقی ببر این جامه و آن جام بیار

شماره ۱۷۲: خر را بفروش و کره ئی رنگین خر

شماره ۱۷۳: چون بی می پخته خام می‌باشد کار

شماره ۱۷۴: گفتم مگذر گفت ز پیشم بگذر

شماره ۱۷۵: گفتم چو شوم تیغ ترا گفت سپر

شماره ۱۷۶: گفتم که برویت چه کنم گفت نظر

شماره ۱۷۷: گفتم روزم گفت بدین روز مناز

شماره ۱۷۸: ای از لب شیرین تو شوریده شکر

شماره ۱۷۹: ایدل خبر گنج ز ویرانه بپرس

شماره ۱۸۰: سوز جگر شمع ز پروانه بپرس

شماره ۱۸۱: ای از کف درپاش تو دریا در جوش

شماره ۱۸۲: آوازه در افکنده سپهر سرکش

شماره ۱۸۳: بی عشق چه ریحان بر عاقل چه حشیش

شماره ۱۸۴: ای لعبت گلرخ می گلرنگ بکش

شماره ۱۸۵: خر کره ماده را بآخور درکش

شماره ۱۸۶: پایم که ز آزار نبودی اثرش

شماره ۱۸۷: ای هندوی تیغت بجهانگیری فاش

شماره ۱۸۸: فریاد ز چشم یار و جادو گریش

شماره ۱۸۹: ای کل معانی تو از حسن بدیع

شماره ۱۹۰: ای ذات شریفت گهر درج شرف

شماره ۱۹۱: ای تیغ تو بگرفت جهان الا زنگ

شماره ۱۹۲: آن فتنه که در سیم نهان دارد سنگ

شماره ۱۹۳: ای ذات تو گلدسته بستان جلال

شماره ۱۹۴: ای صیقلی آینه ی روشن دل

شماره ۱۹۵: دلدار مرا بدلبری نیست عدیل

شماره ۱۹۶: نادیده تمام روی آن ماه چگل

شماره ۱۹۷: کاوس سرادق جلالست جمال

شماره ۱۹۸: بر گلشن روی عالم افروز تو خال

شماره ۱۹۹: ای شعر تو سرمایه ی دیوان کمال

شماره ۲۰۰: ای کلک تو تیز کرده بازار جلال

شماره ۲۰۱: خون شد جگرم ز دل که خون باد این دل

شماره ۲۰۲: ای صیت تو آب برده از باد شمال

شماره ۲۰۳: چون شمع بجز سوز جگر نپسندم

شماره ۲۰۴: تا کی دل شوریده مشوش داریم

شماره ۲۰۵: ای بس که ز دیده خون دل می بارم

شماره ۲۰۶: چون جان و دل از برای دلبر دارم

شماره ۲۰۷: آن سر که ز بهر تیغ تیز تو نهم

شماره ۲۰۸: ساقی بده آن باده که ما مستانیم

شماره ۲۰۹: هر نکته ی چون آب که می راند چشم

شماره ۲۱۰: من ملک جهانرا بسخن می گیرم

شماره ۲۱۱: من حلقه بگوش حلقه ی گوش توام

شماره ۲۱۲: ای از دو جهان وصل تو مقصود دلم

شماره ۲۱۳: ای لفظ تو آب برده از در یتیم

شماره ۲۱۴: هر لحظه که یاد آن جفا کیش کنم

شماره ۲۱۵: چون نامه دلی پر از شکایت دارم

شماره ۲۱۶: یک چند مقیم کنج میخانه شدیم

شماره ۲۱۷: ای سرو قد لاله رخ عبهر چشم

شماره ۲۱۸: چون کله نشین عالم راز آیم

شماره ۲۱۹: ساقی بده آن باده که خون شد جگرم

شماره ۲۲۰: من دل بوفای دلستانی بدهم

شماره ۲۲۱: در بتکده چون قابل ایمان گشتیم

شماره ۲۲۲: دلبر برخ دلکش و چشم نائم

شماره ۲۲۳: وقتست که خیمه سوی گلزار زنیم

شماره ۲۲۴: بر روی تو هر دم نگران می گردم

شماره ۲۲۵: در راه مراغه با گروهی مردم

شماره ۲۲۶: خفاش نیم کز آفتاب اندیشم

شماره ۲۲۷: گفتم که دمم چند دهی گفت چه دم

شماره ۲۲۸: گفتم که دمم چند دهی گفت چه دم

شماره ۲۲۹: ای دانه ی خال سیهت دام دلم

شماره ۲۳۰: ای پایه ی قدر تو زادراک برون

شماره ۲۳۱: آنکس زختاست اصل و ابر و از چین

شماره ۲۳۲: ای دل چه روی در طلب دلخواهان

شماره ۲۳۳: گفتم چه خورم در طلبت گفت که خون

شماره ۲۳۴: گفتم بچه مانده مژه ات گفت سنان

شماره ۲۳۵: گفتم که چه خواهی که دهم گفتا جان

شماره ۲۳۶: در باغ چو زد هزار دستان دستان

شماره ۲۳۷: ای ماه رخت فزوده مهر دل من

شماره ۲۳۸: هر لحظه کمان ابروان زه می کن

شماره ۲۳۹: ای شکل و شمائلت چو شعرم موزون

شماره ۲۴۰: ای بلبل خوش نغمه ی بستان سخن

شماره ۲۴۱: هر لحظه شکن بر شکن مو مفکن

شماره ۲۴۲: آن سرو سهی چو خیمه می زد بیرون

شماره ۲۴۳: ای دل چو بنامه می دهی شرح جنون

شماره ۲۴۴: ای شعر خوشت نتیجه ی جان سخن

شماره ۲۴۵: گفتند که در کوی خرابات مرو

شماره ۲۴۶: ای رافع نه منظره ی شش در تو

شماره ۲۴۷: ای خاتم ملکت بقا را جم تو

شماره ۲۴۸: بر بود دلم یک نظر از منظر او

شماره ۲۴۹: ای کام دل از جنت اعلی همه تو

شماره ۲۵۰: پیری دیدیم جمله ی وردش یا هو

شماره ۲۵۱: ای بسته دم عیسی مریم دم تو

شماره ۲۵۲: تو کعبه قدسی و روان زمزم تو

شماره ۲۵۳: نارست جهان بگرد پیراهن او

شماره ۲۵۴: ای طوطی روح را غذا شکر تو

شماره ۲۵۵: چون لعبت باغ پرده بگشود از رو

شماره ۲۵۶: گر باز نبینیم رخ چون خور او

شماره ۲۵۷: رفتم بعراق بر در جانانه

شماره ۲۵۸: ای لفظ ترا لؤلؤ لالا بنده

شماره ۲۵۹: گنجست غم عشقش و دل دیوانه

شماره ۲۶۰: گفتم که چو رویت چه بود گفت که ماه

شماره ۲۶۱: گفتم چه زنم در غم تو گفت که آه

شماره ۲۶۲: ای برده ضمیرت از مه و مهر فره

شماره ۲۶۳: آنکو ز بنفشه بر گل افکنده زره

شماره ۲۶۴: ماهی که ببرد از مه و خورشید فره

شماره ۲۶۵: بیمار غم تو گر نگردد به به

شماره ۲۶۶: تا غالیه بر برگ سمن بیخته ئی

شماره ۲۶۷: گر صد رهم از خویش جدا داشته ئی

شماره ۲۶۸: در میکده گرنه پای بند میمی

شماره ۲۶۹: گفتم جانم گفت ز جان سیر برای

شماره ۲۷۰: در ساغر زر لعل بدخشان داری

شماره ۲۷۱: گفتم چشمت گفت مکن بی بصری

شماره ۲۷۲: گفتم قمرت گفت بچشمش گردی

شماره ۲۷۳: گفتم جانم گفت بمیر ار مردی

شماره ۲۷۴: گر با تو فلک دم زند از سرداری

شماره ۲۷۵: گفتم چه کند دفع غمم گفت که می

شماره ۲۷۶: ای آنکه برخ آتش و گیسو عودی

شماره ۲۷۷: ای دل تو مرا درین عذاب افکندی

شماره ۲۷۸: آن لحظه که سر مست من بی سر و پای

شماره ۲۷۹: ای شمع اگر سر نفرازی چه کنی

شماره ۲۸۰: گر طره ی مشکبار بر رو فکنی

شماره ۲۸۱: بودی که کسی از تو نشانم دادی

شماره ۲۸۲: روح ملکی ساجد و مسجود توئی

شماره ۲۸۳: ای آنک تو مانی و نمانی بکسی

شماره ۲۸۴: ای پیکرم از مهر مهی ماه نوی

شماره ۲۸۵: بی یار هزار باغ و گلشن بجوی

شماره ۲۸۶: دی صبحدم آن غیرت سرو چمنی

شماره ۲۸۷: می آیم و در بروی من می بندی

شماره ۲۸۸: شرطست دلا کز سر جان برخیزی

شماره ۲۸۹: ای دیده زانوار تو موسی قبسی

شماره ۲۹۰: ای خواجه که سرمایه دین ودادی

شماره ۲۹۱: ای پیک مبارک ز کجا می آئی

شماره ۲۹۲: ای بنده ی درگاه تو هر آزادی

شماره ۲۹۳: تا چند ز مهر مه آن غالیه موی

شماره ۲۹۴: رفت آنک بباغ و راغ کردیمی جای

شماره ۲۹۵: هر چند که در ملک فصاحت میری

شماره ۲۹۶: هر چند که ما را فلک بی سر و پای

شماره ۲۹۷: در حال من از نگاه ازین به نکنی

شماره ۲۹۸: ای غره بفضل و خالی از دانائی

شماره ۲۹۹: ای حلقه که هم پای سر اندازانی

شماره ۳۰۰: ای مشک تتار از سر زلفت تاری

شماره ۳۰۱: ای کرده خور از خجلت رخسار تو خوی

شماره ۳۰۲: آن موی میان که تا میان دارد موی

شماره ۳۰۳: در خانه دلم تنگ شد از تنهائی

شماره ۳۰۴: وقتی گرت افتد اتفاق سفری

شماره ۳۰۵: ای شب مگر آن زلف سمن فرسائی

شماره ۳۰۶: آن لعبت نی زن من اگر با ویمی

شماره ۳۰۷: تا چند چو خور بر سر عالم لرزی

شماره ۳۰۸: دیشب صنمی سرو قد شیرازی