گنجور

 
خواجوی کرمانی

از مشک سیه چو سایه برخور فکند

در حلق دلم ز زلف چنبر فکند

چون وصف میان دوست گویم کمرش

خود را بفضولی بمیان در فکند

 
 
 
sunny dark_mode