گنجور

 
خواجوی کرمانی

تا غالیه بر برگ سمن بیخته ئی

پیوند من سوخته بگسیخته ئی

چندانک در اوصاف رخت می نگرم

یا رب که چه بر کار دلم ریخته ئی؟