گنجور

 
خواجوی کرمانی

ای طوطی روح را غذا شکّر تو

شب حلقه ی ئی از عنبر سر چنبر تو

سنگی که چو آبگینه نازک باشد

آن چیست دل سخنت ستم پرور تو