فهرست شعرها به ترتیب آخر حرف قافیه گردآوری شده است. برای پیدا کردن یک شعر کافی است حرف آخر قافیه آن را در نظر بگیرید تا بتوانید آن را پیدا کنید.
مثلا برای پیدا کردن شعری که مصرع «هفت کشور در خط فرمان سلطان سنجرست» مصرع اول یکی از بیتهای آن است باید شعرهایی را نگاه کنید که آخر حرف قافیه آنها «ت» است.
حرف آخر قافیه
شماره ۱: با نصرت و فتح و ظفر و دولت والا
شماره ۲: ای کرده فتح و نصرت در مشرق آشکارا
شماره ۳: ای اصل ملک و دولت ای تاج دین و دنیا
شماره ۴: ای جهانداری که هستی پادشاهی را سزا
شماره ۵: آفتاب اندر شرف شد بر جهان فرمانروا
شماره ۶: ایا ستاره خوبان خلخ و یغما
شماره ۷: هرکه آن چشم دژم بیند و آن زلف دوتا
شماره ۸: باز آمد و آورد خزان لشکر سرما
شماره ۹: آمدگه وداع چو تاریک شد هوا
شماره ۱۰: برآمد ساج‌گون ابری ز روی ساج‌گون دریا
شماره ۱۱: ایا سرو قد ترک سیمین قفا
شماره ۱۲: همیشه باد بقا و سلامت بت ما
شماره ۱۳: یافتی بر خوان اگر جویی رضای مرتضا
شماره ۱۴: باغ شد از ابر پر ز لؤلؤ لالا
شماره ۱۵: بودم میان خلق یکی مرد پارسا
شماره ۱۶: طال اللیالی بعدکم و ابیض عینی من بکا
شماره ۱۷: هزار شکر کنم دولت مؤید را
شماره ۱۸: گوهری گویا کزو شد دیده پرگوهر مرا
شماره ۱۹: چو عاشق شد دل و جانم رخ و زلفین جانان را
شماره ۲۰: دیدم به ره آن نگار خندان را
شماره ۲۱: تا رای بود نصرت دین ناصر دین را
شماره ۲۲: ستاره سجده برد طلعت منیر تو را
شماره ۲۳: سال چون نو گشت فرزند نو آمد شاه را
شماره ۲۴: چو آتش فلکی شد نهفته زیر حجاب
شماره ۲۵: بر ماه لاله داری و بر لاله مشک ناب
شماره ۲۶: به فال فرخ و عزم درست و رأی صواب
شماره ۲۷: شدست باغ پر از رشته‌های در خوشاب
شماره ۲۸: آفتابی را همی ماند رخش عنبر نقاب
شماره ۲۹: ماه است جام باده و شاه است آفتاب
شماره ۳۰: نرگس پرخواب او از چشم من بردست خواب
شماره ۳۱: منت ایزد را که روشن شد ز نور آفتاب
شماره ۳۲: چون ز برج شیر سوی خوشه آمد آفتاب
شماره ۳۳: اگر نشاط کند دهر واجب است و صواب
شماره ۳۴: ای زمین را رای تو چون آسمان را آفتاب
شماره ۳۵: ای زلف و عارض تو به هم ابر و آفتاب
شماره ۳۶: ز بسکه ماند دل و چشم من در آتش و آب
شماره ۳۷: آسمان است آن یا عالم پر تصویرست
شماره ۳۸: ای به عدل تو جهان یافته از جور نجات
شماره ۳۹: خدای عرش گواه و زمانه آگاه است
شماره ۴۰: چه سنت است که در شهر زینت زمن است
شماره ۴۱: هفت کشور در خط فرمان سلطان سنجرست
شماره ۴۲: اگرچه ناموران را تفاخر از هنرست
شماره ۴۳: فرخ آن شاهی که هر ماهیش فتحی دیگرست
شماره ۴۴: ایام و‌رد و موسم عید پیمبرست
شماره ۴۵: ایام نشاط است که عید است و بهار است
شماره ۴۶: عید ا‌ضحیٰ رسم و آیین خلیل آزرست
شماره ۴۷: رای ملک آرای خاتون آفتاب دیگرست
شماره ۴۸: این چه شادی است که زو در همه عالم خبرست
شماره ۴۹: زلف و چشم دلبر من لاعب است و ساحرست
شماره ۵۰: جشن عید اندر شریعت سنت پیغمبرست
شماره ۵۱: آن‌روی نه روی‌است گل سرخ به‌بارست
شماره ۵۲: سنگین‌دلی که بر دل احرار قادرست
شماره ۵۳: ای دلبری که زلف تو دام است و چنبرست
شماره ۵۴: اگر سرای لباساتیان خرابات است
شماره ۵۵: ای شده ملک و دین ز کلک تو راست
شماره ۵۶: بتی‌که قامت او سرو را بماند راست
شماره ۵۷: یافت از یزدان ملک سلطان به شادی هرچه خواست
شماره ۵۸: خداوندی که تاج دین و دنیاست
شماره ۵۹: ای خسروی که مشرق و مغرب بهم توراست
شماره ۶۰: ای صاحب اعلی دل تو عالم اعلاست
شماره ۶۱: آن خداوندی که او بر پادشاهان پادشاست
شماره ۶۲: ای سروری که قول تو چون وحی منزل است
شماره ۶۳: روی آن ترک جهان آرای ماه روشن است
شماره ۶۴: از زین دین عراق و خراسان مزین است
شماره ۶۵: تا هست جهان دولت سلطان جهان است
شماره ۶۶: سدید ملک ملک عارض خراسان است
شماره ۶۷: تا که اسلام و شریعت به جهان آیین است
شماره ۶۸: چه گوهرست که کانش خم دهاقین است
شماره ۶۹: تاج دنیا و دین خداوند است
شماره ۷۰: شاه جهان که خسرو فرخنده اخترست
شماره ۷۱: صنم من پسری لاله رخ و سیمبرست
شماره ۷۲: کف دست موسای پیغمبرست
شماره ۷۳: چه صورت است که بی‌جان بدیع رفتارست
شماره ۷۴: با من امروز آن شکر لب را زبانی دیگرست
شماره ۷۵: فرخ ملک مشرق مهمان وزیرست
شماره ۷۶: شاهی که عدل و جود همه روزگار اوست
شماره ۷۷: ای آفتاب شاهی تخت آسمان توست
شماره ۷۸: سروی به‌راستی چو تو در جویبار نیست
شماره ۷۹: هر دل که جای دوستی شهریار نیست
شماره ۸۰: ذوالجلال است آن که در وصف جلالش بار نیست
شماره ۸۱: عالم چو بوی عافیت شهریار یافت
شماره ۸۲: یاد باد آن شب که یارم دل ز منزل برگرفت
شماره ۸۳: هر نور و هر نظام که ملک جهان گرفت
شماره ۸۴: خسروا می خور که خرم جشن افریدون رسید
شماره ۸۵: چون خلد شد خراسان با شادی مخلد
شماره ۸۶: تا جهان باشد خداوند جهان خاتون بود
شماره ۸۷: ماه‌کند بر فلک ستایش آن خد
شماره ۸۸: به فال فرخ و روز مبارک از بغداد
شماره ۸۹: ای شاد ز تو خلق و تو از دولت خود شاد
شماره ۹۰: از دولت عالی به سعادت ستدم داد
شماره ۹۱: در معزالدین ملکشاه آفتاب دین و داد
شماره ۹۲: خلعت سلطان عالم آفتاب دین و داد
شماره ۹۳: ای آمده ناگه به نشابور ز بغداد
شماره ۹۴: به گل یاسمن دوش پیغام داد
شماره ۹۵: ای صلاح ملک و دین در عالم کون و فساد
شماره ۹۶: بقای شهریار تاجور باد
شماره ۹۷: همیشه دولت و اقبال شاه سنجر باد
شماره ۹۸: جاودان‌گیتی به حکم شاه‌گیتی دار باد
شماره ۹۹: خدایگان جهانی خدای یار تو باد
شماره ۱۰۰: عید و آدینه بهم بر پادشا فرخنده باد
شماره ۱۰۱: دولت و دین را خدای فر و بها داد
شماره ۱۰۲: دولت موافقان تو را جاه و مال داد
شماره ۱۰۳: شهی که گوهر و دینار رایگانی داد
شماره ۱۰۴: هرکس که دل بر آن صنم دلستان نهاد
شماره ۱۰۵: تا نگار من ز سنبل بر سمن پر چین نهاد
شماره ۱۰۶: بتی کاو نسبت از نوشاد دارد
شماره ۱۰۷: ترکی‌که دو لب شیرین چون شهد و شکر دارد
شماره ۱۰۸: ملک سنجر جهانداری به میراث از پدر دارد
شماره ۱۰۹: ز مشرق تا حد مشرق شناسد هرکه دین دارد
شماره ۱۱۰: بتی که او نسب از لعبتان چین دارد
شماره ۱۱۱: هر روزکه خورشید سر ازکوه برآرد
شماره ۱۱۲: تا شهریار دادگر آهنگ شام کرد
شماره ۱۱۳: آن خداوند که آفاق به یک فرمان کرد
شماره ۱۱۴: ازگل همی نگارم سنبل برآورد
شماره ۱۱۵: چیست آن‌گوهرکه ارکان دست خمار آورد
شماره ۱۱۶: بر گل از سنبل نگارم دام مادام آورد
شماره ۱۱۷: بهاری کز دو رخسارش همی شمس و قمر خیزد
شماره ۱۱۸: ز فر باد فروردین جهان چو خلد رضوان شد
شماره ۱۱۹: شه مشرق ملک سنجر به دارالملک باز آمد
شماره ۱۲۰: المنه لله که به اقبال خداوند
شماره ۱۲۱: ماه من جزع مرا بر زر عقیق افشان‌کند
شماره ۱۲۲: ترک من چون زلف بگشاید جهان مشکین کند
شماره ۱۲۳: این شوخ سواران که دل خلق ستانند
شماره ۱۲۴: بتان چین و ختن سروران درگاهند
شماره ۱۲۵: ز بهر عید نگارا همی چه سوزی عود
شماره ۱۲۶: ایا شهی که چو تو کس ندید و کس نشنود
شماره ۱۲۷: ماه را ماند که اندر صدره دیبا بود
شماره ۱۲۸: اگر چه خرمی عالم از بهار بود
شماره ۱۲۹: تا دلم عاشق آن لعل شکربار بود
شماره ۱۳۰: تا بنفشستان جانان گرد لالستان بود
شماره ۱۳۱: تا جهان باشد خداوندش ملک سلطان بود
شماره ۱۳۲: روی او ماه است اگر بر ماه مشک افشان بود
شماره ۱۳۳: تاگه عز بندگآن در دین و در ایمان بود
شماره ۱۳۴: آمد آن فصلی کزو طبع جهان دیگر شود
شماره ۱۳۵: ای خداوندی که گر عزم تو بر گردون شود
شماره ۱۳۶: چیست آن آبی که رخ را گونه آذر دهد
شماره ۱۳۷: تا شه عالم به بهروزی و پیروزی رسید
شماره ۱۳۸: جشن خزان به‌خدمت شاه جهان رسید
شماره ۱۳۹: برمعین دین پیغمبر مبارک باد عید
شماره ۱۴۰: تا مبارک رایت شاه جهان آمد پدید
شماره ۱۴۱: گوهر سلجوق کز نور بخارا در رسید
شماره ۱۴۲: شاه سنجر چون ز میدان جانب ایوان رسید
شماره ۱۴۳: بنازد جان اسکندر به سلطان جهان سنجر
شماره ۱۴۴: ای به سلطانی نشسته با فتوح و با ظفر
شماره ۱۴۵: اگر ندیدی در مشک تابدار قمر
شماره ۱۴۶: قمر شد با سر زلفش مقامر
شماره ۱۴۷: فرخنده باد عید شهنشاه دادگر
شماره ۱۴۸: رمضان شد چو غریبان به سفر بار دگر
شماره ۱۴۹: نه بود و نه هست و نه باشد دگر
شماره ۱۵۰: کس ندید و کس نخواهد دید تا محشر دگر
شماره ۱۵۱: باز آمد از شکار به پیروزی و ظفر
شماره ۱۵۲: عید عرب و سنت و آیین پیمبر
شماره ۱۵۳: ماند به صنوبر قد آن ترک سمن بر
شماره ۱۵۴: به‌گوش بر منه ای ترک زلف تافته سر
شماره ۱۵۵: جهان خواهد شد از خوبی چنان تا هفته دیگر
شماره ۱۵۶: بردیم ماه روزه به نیک اختری به‌سر
شماره ۱۵۷: همیشه پرشکن است آن دو زلف حلقه پذیر
شماره ۱۵۸: تا ز یاقوت و زبرجد گیتی است و سیم و زر
شماره ۱۵۹: چو آفتاب و مه است آن نگار سیمین‌بر
شماره ۱۶۰: کردگار دادگر هر ماه بر فتحی دگر
شماره ۱۶۱: به فرخی و خوشی بر خدایگان بشر
شماره ۱۶۲: زلف سیه تو ای بت دلبر
شماره ۱۶۳: فرخنده باد و میمون این مجلس منور
شماره ۱۶۴: خدای هر چه دهد بنده را ز فتح و ظفر
شماره ۱۶۵: بر طرف مه از عنبر چنبر کشد آن دلبر
شماره ۱۶۶: ای شه پیروزبخت ای خسرو پیروزگر
شماره ۱۶۷: آن مشک تابدار چه چیز است بر قمر
شماره ۱۶۸: رای خاقان معظم شهریار دادگر
شماره ۱۶۹: هرکس که دید چهره آن ترک سیمبر
شماره ۱۷۰: شمس ملوک عالم، شهزاده مظفر
شماره ۱۷۱: فری عید مسلمانان و فرخ جشن پیغمبر
شماره ۱۷۲: گر نکشی سر ز برم ای پسر
شماره ۱۷۳: عشق آن سنگین دل سیمین‌بر زرین‌کمر
شماره ۱۷۴: سوگند خورده‌ام به سر زلف آن پسر
شماره ۱۷۵: آن شمع چه شمع است که برنامه و دفتر
شماره ۱۷۶: ای ز روی تو جهان را همه فیروزی و فر
شماره ۱۷۷: صد زره دارد ز سنبل بر گل آن شیرین پسر
شماره ۱۷۸: ای رفته مدتی به سعادت سوی سفر
شماره ۱۷۹: تهنیت گویند شاهان را به جشن نامور
شماره ۱۸۰: چه گویی اندرین چرخ مدور
شماره ۱۸۱: چو بشنید فرخنده عید پیمبر
شماره ۱۸۲: زین مبارک‌تر به عمر اندر نباشد روزگار
شماره ۱۸۳: ای ز دارالملک رفته مدتی سوی سفر
شماره ۱۸۴: آفرین بر خسروی کاو را چنین باشد وزیر
شماره ۱۸۵: گرچه آمد داستان خسرو شیرین به سر
شماره ۱۸۶: چون شمردم در سفر یک نیمه از ماه صفر
شماره ۱۸۷: عزیزست و پاینده دین پیمبر
شماره ۱۸۸: صبوح مرا خوش کن ای خوش پسر
شماره ۱۸۹: گفتم به عقل دوش که یا احسن‌الصور
شماره ۱۹۰: همیشه بر گل و نسرین دو زلف آن بت دلبر
شماره ۱۹۱: سوال کردم از اقبال دوش وقت سحر
شماره ۱۹۲: عاشق آنم‌که عنابش همی بارد شکر
شماره ۱۹۳: شغل دولت بی‌خطر شد کار ملت با خطر
شماره ۱۹۴: در هر چمن از گردش خورشید منور
شماره ۱۹۵: گر ز حضرت به سوی خلد برین رفت پدر
شماره ۱۹۶: ماه تابان دیده‌ای تابان ز سرو جانور
شماره ۱۹۷: ایا نوشته هنرنامه‌ها فزون ز هزار
شماره ۱۹۸: بر فتح همی دور کند گنبد دوار
شماره ۱۹۹: ای آمده ز مشرق پیروز و کامکار
شماره ۲۰۰: تا باغ زرد روی شد از گشت روزگار
شماره ۲۰۱: تا خزان زد خیمه کافورگون در کوهسار
شماره ۲۰۲: مشک و شنگرف است گویی بیخته بر کوهسار
شماره ۲۰۳: تا که جز یزدان به عالم در نباشد کردگار
شماره ۲۰۴: آهن و نی جون پدید آمد ز صنع‌کردگار
شماره ۲۰۵: توانگری و جوانی و عشق و بوی بهار
شماره ۲۰۶: چون عقیق آبدارست وکمند تابدار
شماره ۲۰۷: مستی و عاشقی و جوانی و نوبهار
شماره ۲۰۸: چه جوهر است که آن را ز آهن است حصار
شماره ۲۰۹: مبارک آمد بازی بدیع طرفه شکار
شماره ۲۱۰: ای جهان را از قوام‌الدین مبارک یادگار
شماره ۲۱۱: بازآمد از سفر به حضر صدر روزگار
شماره ۲۱۲: چون شمردم یازده منزل ز راه روزگار
شماره ۲۱۳: این مهرگان فرخ و جشن بزرگوار
شماره ۲۱۴: از هیبت شمشیر تو ای شاه جهاندار
شماره ۲۱۵: هرکه را باشد ز دولت بخت نیک آموزگار
شماره ۲۱۶: امسال در آفاق دو عید است به یک بار
شماره ۲۱۷: چیست آن کوه زمین‌پیما و باد راهوار
شماره ۲۱۸: ای تاج دین و دنیا ای فخر روزگار
شماره ۲۱۹: بی‌روح پیکری است گه جنگ جان شکار
شماره ۲۲۰: چون وزارت یافت صدر روزگار از شهریار
شماره ۲۲۱: راز نهان خویش جهان کرد آشکار
شماره ۲۲۲: پوشیده نیست واقعه تیر شهریار
شماره ۲۲۳: چون ز سلطانان گیتی شهریاراست اختیار
شماره ۲۲۴: حبذا این باغ خرم وین همایون روزگار
شماره ۲۲۵: تا گه از جم یادگارست این همایون روزگار
شماره ۲۲۶: هر جهانداری که باشد رای او سوی شکار
شماره ۲۲۷: دل بی‌قرار دارم از آن زلف بی‌قرار
شماره ۲۲۸: تا باد خزان حله برون کرد ز گلزار
شماره ۲۲۹: ای جوان دولت جهاندار ای همایون شهریار
شماره ۲۳۰: آن زلف مشکبار بر آن روی چون نگار
شماره ۲۳۱: دیدم شبی به خواب درختی بزرگوار
شماره ۲۳۲: چون عقیق آبدار است و کمند تابدار
شماره ۲۳۳: هست شکر بار یاقوت تو ای عیار یار
شماره ۲۳۴: بنگر این پیروزه‌گون دریای ناپیدا کنار
شماره ۲۳۵: تا طیلسان سبز برافکند جویبار
شماره ۲۳۶: تا خزان زد خیمه کافورگون بر کوهسار
شماره ۲۳۷: شکر یزدان را که از فر وزیر شهریار
شماره ۲۳۸: گل و مه است همانا شکفته عارض یار
شماره ۲۳۹: ربود از دلم آن زلف بی‌قرار، قرار
شماره ۲۴۰: ای پرنگار گشته ز تو دور روزگار
شماره ۲۴۱: آسمان بی مدار است این حصار استوار
شماره ۲۴۲: الا ای گردش گردون دوار
شماره ۲۴۳: زان دو رشته در مکنون زان دو لعل آبدار
شماره ۲۴۴: شادیم و کامکار که شاد است و کامکار
شماره ۲۴۵: از بهر وفاداری آمد بر من یار
شماره ۲۴۶: خیمه‌ها بین زده به صحرا بر
شماره ۲۴۷: ای تازه تر از برک گل تازه به بر بر
شماره ۲۴۸: ترک نزاید چنو به کاشغر اندر
شماره ۲۴۹: دو شب گویی که یکجای است گرد یک بهار اندر
شماره ۲۵۰: برآورد دولت جهانی دگر
شماره ۲۵۱: با نصرت و فتح و ظفر آمد به نشابور
شماره ۲۵۲: ای امیر مظفر منصور
شماره ۲۵۳: تا رایت منصور تو ای خسرو منصور
شماره ۲۵۴: از رایت منصور تو ای خسرو منصور
شماره ۲۵۵: هرگز که شنیدست چنین بزم و چنین سور
شماره ۲۵۶: از خلد گرفت بوستان نور
شماره ۲۵۷: پیر شد طبع جهان از گردش گردون پیر
شماره ۲۵۸: همی بنازد تیغ و نگین و تاج و سریر
شماره ۲۵۹: کنون که خور به ترازو رسید و آمد تیر
شماره ۲۶۰: پیام دادم نزدیک آن بت کشمیر
شماره ۲۶۱: ای چو جد و پدر اندر خور دیهیم و سریر
شماره ۲۶۲: ز بهر تهنیت عید پیش من شبگیر
شماره ۲۶۳: چه پیکرست ز تیر سپهر یافته تیر
شماره ۲۶۴: عید و آدینه بهک بار رسیدند فراز
شماره ۲۶۵: همی جویم نگاری را که دارم چون دل و جانش
شماره ۲۶۶: این منم یافته مقصود و مراد دل خویش
شماره ۲۶۷: ای شاه همه عالم و فخرگهر خویش
شماره ۲۶۸: تا روزگار خویش بریدیم ز یار خویش
شماره ۲۶۹: ای سیمتن مکن تن من چون میان خویش
شماره ۲۷۰: روزی همی گذشتم جزوی غزل به کف
شماره ۲۷۱: ای یافته اسلام به اقبال تو رونق
شماره ۲۷۲: چرا همی بگزینی تو بر وصال فراق
شماره ۲۷۳: خدایگان وزیران تویی به استحقاق
شماره ۲۷۴: آمد به فرخی و سعادت به دار ملک
شماره ۲۷۵: نشاط باد همه روزگار فخرالملک
شماره ۲۷۶: خدایگان جهانی و شاه با فرهنگ
شماره ۲۷۷: شراب باید و آتش رباب باید و چنگ
شماره ۲۷۸: آمد آن ماه دو هفته با قبای هفت رنگ
شماره ۲۷۹: برکش ای ترک بر اسب طرب و شادی تنگ
شماره ۲۸۰: ای نگاری که به حسن از تو زند حور مثل
شماره ۲۸۱: شهی‌که دولت باقی بدوگرفت جلال
شماره ۲۸۲: عید را با مهرگان هست اتفاق و اتصال
شماره ۲۸۳: تکاوری که قوی‌تر ز رخش رستم زال
شماره ۲۸۴: بگذشت مه روزه و آمد مه شوال
شماره ۲۸۵: به در و مشک ز ابر بهار و باد شمال
شماره ۲۸۶: چند خوانم مدح مخلوقان ز بهر جاه و مال
شماره ۲۸۷: مرا خیال تو هر شب دهد امید وصال
شماره ۲۸۸: اهل ملت چون به شب دیدند بر گردون هلال
شماره ۲۸۹: عاشق بدری شدم کز عشق او گشتم هلال
شماره ۲۹۰: عزیز کرد مرا باز در محل قبول
شماره ۲۹۱: رسید عید همایون و روزه کرد رحیل
شماره ۲۹۲: گهی ز مشک زند برگل شگفته رقم
شماره ۲۹۳: شهی که هست همه عالمش به زیر علم
شماره ۲۹۴: ز عقده ذنب آخر برست شمس عجم
شماره ۲۹۵: ای قاعده ملک به فرمان تو محکم
شماره ۲۹۶: آن چنبر پرحلقه و ان حلقه پرخم
شماره ۲۹۷: هفت چیز از خسرو عالم همی نازد به هم
شماره ۲۹۸: موسم عید و لب دجله و بغداد خرم
شماره ۲۹۹: فرخنده باد و خرم نوروز شاه عالم
شماره ۳۰۰: ایا گرفته عراقین را به نوک قلم
شماره ۳۰۱: پیش از این بار خدایان و بزرگان عجم
شماره ۳۰۲: از مشک اگر ندیدی بر پرنیان علم
شماره ۳۰۳: جاوید ز یاد خسرو عالم
شماره ۳۰۴: ای شهریار گیتی ای پادشاه عالم
شماره ۳۰۵: رسید عید و ز قندیل نار داد به جام
شماره ۳۰۶: هست زلف و دهن و قد تو ای سیم اندام
شماره ۳۰۷: منت خدای را که برون آمد از غمام
شماره ۳۰۸: حلم باید مرد را تا کار او گیرد نظام
شماره ۳۰۹: ای به توفیق و هدایت دین یزدان را قوام
شماره ۳۱۰: کی توان گفتن که شد ملک شهنشه بی‌نظام
شماره ۳۱۱: ای ز شاهی و جوانی شاد و از دولت به کام
شماره ۳۱۲: دوش با سیمین صنوبر در نهان سر داشتم
شماره ۳۱۳: سزد گر سر فرازد ملک و شایدگر بنازد دین
شماره ۳۱۴: چون پدید آمد مبارک ماه نو بر آسمان
شماره ۳۱۵: عمدا همی نهان کند آن ماه سیمتن
شماره ۳۱۶: چون قوام‌الدین و فخرالدین ندیدم میهمان
شماره ۳۱۷: شادند همه خلق به عید عرب اکنون
شماره ۳۱۸: نرگس ز نشاط ماه فروردین
شماره ۳۱۹: ایا ای جوهر علوی گرفته چرخ را دامن
شماره ۳۲۰: ای ساربان منزل مکن جز در دیار یار من
شماره ۳۲۱: ای ماه لاله روی من ای سرو سیمتن
شماره ۳۲۲: نباشد اصلی در عشق یار توبه من
شماره ۳۲۳: ای برشکسته سنبل مشکین به نسترن
شماره ۳۲۴: خیال صورت جانان شکست توبه من
شماره ۳۲۵: عید باکوکبه خویش درآمد به جهان
شماره ۳۲۶: هست آفتاب روی زمین خسرو زمان
شماره ۳۲۷: آنچه کرد امسال در روم و عرب شاه جهان
شماره ۳۲۸: چون بهشت است این همایون بزم سلطان جهان
شماره ۳۲۹: چیست آن دریا که هست از بخشش او در جهان
شماره ۳۳۰: طبع گیتی سرد گشت از باد فصل مهرگان
شماره ۳۳۱: زرگری سازد همی باد خزان اندر رزان
شماره ۳۳۲: جهان به کام تو باد ای خدایگان جهان
شماره ۳۳۳: رای سلطان معظم خسرو خسرونشان
شماره ۳۳۴: ای گوهری که سنگ یمانی توراست کان
شماره ۳۳۵: بشکفت و تازه گشت دگرباره اصفهان
شماره ۳۳۶: از دورهای گردون وز صنع‌های یزدان
شماره ۳۳۷: دو گوهرند سزاوار مجلس و میدان
شماره ۳۳۸: بر قاعده ملت پیغمبر یزدان
شماره ۳۳۹: مرا درست شد از آفریدگار جهان
شماره ۳۴۰: خدایگان جهان شاکر از خدای جهان
شماره ۳۴۱: چون برآرم به زبان نام خداوند جهان
شماره ۳۴۲: هر آن عاقل‌که او بندد دل اندر طاعت یزدان
شماره ۳۴۳: تا فر نوبهار بیاراست بوستان
شماره ۳۴۴: چو لالستان همی بینم شکفته عارض جانان
شماره ۳۴۵: ای جهانداری که از تو تازه باشد جاودان
شماره ۳۴۶: معز دین یزدان است سلطان
شماره ۳۴۷: جاودان باد دولت سلطان
شماره ۳۴۸: جهان پیر دیگرباره تازه گشت و جوان
شماره ۳۴۹: از هیبت و نهیب تو ای خسرو جهان
شماره ۳۵۰: ای شکفته سنبل و شمشاد تو بر ارغوان
شماره ۳۵۱: هر جهانداری بود پاینده از بخت جوان
شماره ۳۵۲: سزد گر بشنود توحید یزدان
شماره ۳۵۳: منت خدای را که به‌فر خدایگان
شماره ۳۵۴: پرنیان بافد همی باد صبا در بوستان
شماره ۳۵۵: همایون جشن پیغمبر شعار ملت یزدان
شماره ۳۵۶: تازه و نو شد ز فر باد فروردین جهان
شماره ۳۵۷: همی تا دولت و ملک است در ایران و در توران
شماره ۳۵۸: بنگر به صبوح مجلس سلطان
شماره ۳۵۹: گفتم مرا بوسه ده ای ماه دلستان
شماره ۳۶۰: جهان و هرچه در اوست آشکار و نهان
شماره ۳۶۱: مریز خون من ای بت به روزگار خزان
شماره ۳۶۲: شد ز تاثیر سپهر سرکش نامهربان
شماره ۳۶۳: همان به است که امروز خوش خوریم جهان
شماره ۳۶۴: صنع خدای و عدل وزیر خدایگان
شماره ۳۶۵: بت من است نگاری که قامت و دل آن
شماره ۳۶۶: باد نوروزی همه کله زند در بوستان
شماره ۳۶۷: سمنبری که دلم تنگ کرد همچو دهان
شماره ۳۶۸: چون نماز شام پروین نور زد بر آسمان
شماره ۳۶۹: کیمیا دارد مگر با خویشتن باد خزان
شماره ۳۷۰: خط است گرد عارض آن ماه دلستان
شماره ۳۷۱: آنچه من بر چهره دارم یار دارد در میان
شماره ۳۷۲: آدینه و صبح و عید قربان
شماره ۳۷۳: ای دو رخ تو پروین وی دو لب تو مرجان
شماره ۳۷۴: دوش رفتم به خیمه جانان
شماره ۳۷۵: از فضل و کفایت ز همه لشکر سلطان
شماره ۳۷۶: لاغری یار من است از همه خوبان جهان
شماره ۳۷۷: المنه لله که خورشید خراسان
شماره ۳۷۸: چون کرد پیش‌آهنگ را در زیر محمل ساربان
شماره ۳۷۹: بوستان شد زرد روی از وصل باد مهرگان
شماره ۳۸۰: یک امشب زبهر من ای ساربان
شماره ۳۸۱: به دارالملک باز آمد تن آسان
شماره ۳۸۲: ماهرویا روی در اقبال دارد بوستان
شماره ۳۸۳: نوروز بساط نو گسترد به گلزاران
شماره ۳۸۴: ای شاه تاج‌داران وی تاج شهریاران
شماره ۳۸۵: نوروز بساط نو گسترد به گلزاران
شماره ۳۸۶: شدست روز همه خلق فرخ و میمون
شماره ۳۸۷: خدایا دور کن چشم بد از این دولت میمون
شماره ۳۸۸: جشنی است بس مبارک عیدی است بس همایون
شماره ۳۸۹: آن غالیه گون زلف بر آن عارض گلگون
شماره ۳۹۰: صنع یزدان بی‌چگونه و چون
شماره ۳۹۱: این روزگار فرخ وین موسم همایون
شماره ۳۹۲: بتی که حور بهشتی شود بر او مفتون
شماره ۳۹۳: یکی جادوست صورت‌گر دلیل گنبد گردون
شماره ۳۹۴: خدای ماست خداوند آسمان و زمین
شماره ۳۹۵: جهان را یادگارست از سلاطین
شماره ۳۹۶: نگار من خط مشکین کشید بر نسرین
شماره ۳۹۷: شد خراسان به‌سان خلد برین
شماره ۳۹۸: در زلف تو گویی‌که فکند ای صنم چین
شماره ۳۹۹: عید قربان و ماه فروردین
شماره ۴۰۰: ای به ملک و دولت و شاهی سزای آفرین
شماره ۴۰۱: آمد آن فصلی کز او خرم شود روی زمین
شماره ۴۰۲: فزود قیمت دینار و قدر دانش و دین
شماره ۴۰۳: آفرین‌باد آفرین بر خسرو روی زمین
شماره ۴۰۴: بیافرید خداوند آسمان و زمین
شماره ۴۰۵: ای ساقی نو آیین پیش آر جام زرین
شماره ۴۰۶: همچو خورشید فلک روشن همی دارد زمین
شماره ۴۰۷: زمان چو خلد برین شد زمین چو چرخ برین
شماره ۴۰۸: ای مبارک فخر امت ای همایون مجددین
شماره ۴۰۹: از آن دندان چون پروین مرا شد دیده پر پروین
شماره ۴۱۰: دو محمد آفرید ایزد سزای آفرین
شماره ۴۱۱: خدایگان زمان است و شهریار زمین
شماره ۴۱۲: زباغ و راغ به آسیب لشکر تشرین
شماره ۴۱۳: تو راست روی چو نسرین تازه ای بت‌چین
شماره ۴۱۴: آن بت که هست چهره خور پیش او رهین
شماره ۴۱۵: همی فرازد دولت همی فزاید دین
شماره ۴۱۶: زهی خجسته و فرخنده باد فروردین
شماره ۴۱۷: ایا معزی برهانی این جمال ببین
شماره ۴۱۸: باد میمون و مبارک بر شه روی زمین
شماره ۴۱۹: چنانکه ناصر دین هست پادشاه زمین
شماره ۴۲۰: نگاه کرد خدای اندر آسمان و زمین
شماره ۴۲۱: دو چشم تو هستند فتان و جادو
شماره ۴۲۲: سمنبری که فسونگر شدست عبهر او
شماره ۴۲۳: آن جهانداری که اصل دولت است ایام او
شماره ۴۲۴: آمد رسول عید و مه روزه نام او
شماره ۴۲۵: تا دین مصطفی است تو هستی قوام او
شماره ۴۲۶: ای روزگار ساخته آموزگار تو
شماره ۴۲۷: ای آسمان مسخر حکم روان تو
شماره ۴۲۸: ای تخت و گاه پادشهی جایگاه تو
شماره ۴۲۹: ای چرخ پیر بنده تدبیر و رای تو
شماره ۴۳۰: ای صدر دین و نصرت دین در بقای تو
شماره ۴۳۱: نوبهار و آفتابی ای مبارک پادشاه
شماره ۴۳۲: گشاده‌روی و میان بسته بامداد پگاه
شماره ۴۳۳: گرفت صدر وزارت جمال و حشمت و جاه
شماره ۴۳۴: صدهزاران سال میمون باد جشن مهرماه
شماره ۴۳۵: شاها به خدمت آمد فرخنده مهرگانی
شماره ۴۳۶: فرخنده باد و میمون بر شاه عید اضحی
شماره ۴۳۷: ای تو را بر مه و زهره ز شب تیره ردی
شماره ۴۳۸: ایا تن تو همه ساله پیش روح فدی
شماره ۴۳۹: تا به سلامت به حله آمد سلمیٰ
شماره ۴۴۰: هست گویی به حکم بار خدای
شماره ۴۴۱: شهریارا بر سر دولت نثاری کرده‌ای
شماره ۴۴۲: آن بت مجلس فروز امروز اگر با ماستی
شماره ۴۴۳: اگر به داد بود نام شاه دادگری
شماره ۴۴۴: ای به رخسار و به عارض آفتاب و مشتری
شماره ۴۴۵: ترک من دارد شکفته گلستان بر مشتری
شماره ۴۴۶: گشت تابنده ز گردون معالی قمری
شماره ۴۴۷: ماه است ساقی و قدح باده مشتری
شماره ۴۴۸: چیست آن رخشنده و پاک و زدوده گوهری
شماره ۴۴۹: تیره شد ماه خرد بر آسمان مهتری
شماره ۴۵۰: چون سخن گوید یابم ز دهانش خبری
شماره ۴۵۱: نبود چون تو ملک در جهان جهانداری
شماره ۴۵۲: ای جسته جفاکاری جسته ز وفاداری
شماره ۴۵۳: ایا شاهی‌که عالم را همی زیر علم داری
شماره ۴۵۴: ای بر سمن از مشک به عمدا زده خالی
شماره ۴۵۵: بر هوا ابر بهاری سیم پالاید همی
شماره ۴۵۶: سمنبرا، صنما، یار غمگسار منی
شماره ۴۵۷: ای زلف دلبر من پربند و پرشکنی
شماره ۴۵۸: مخوان فسانه افراسیاب تورانی
شماره ۴۵۹: ایا شهریاری که صاحب قرانی
شماره ۴۶۰: چو تو ندید و نبیند زمانه سلطانی
شماره ۴۶۱: شهنشه ملک شاه الب ارسلانی
شماره ۴۶۲: دلم چون دهان کرد کوچک دهانی
شماره ۴۶۳: نگارا ماه گردونی سوارا سرو بستانی
شماره ۴۶۴: رسد هر ساعت از دولت نشانی
شماره ۴۶۵: دل بری ای زلف جانان و ستم بر جان کنی
شماره ۴۶۶: ای خداوندی که تاج دین پیغمبر تویی
شماره ۴۶۷: ای خداوندی که در روی زمین داور تویی
این آمار از میان ۱۶٬۹۶۱ بیت شعر موجود در گنجور از اشعار این بخش استخراج شده است.
توجه فرمایید که این آمار به دلایلی از قبیل وجود چند نسخه از آثار شعرا در سایت (مثل آثار خیام) و همینطور یک بیت محسوب شدن مصرع‌های بند قالبهای ترکیبی مثل مخمس‌ها تقریبی و حدودی است و افزونگی دارد.
آمار همهٔ شعرهای گنجور را اینجا ببینید.
وزن‌یابی دستی در بیشتر موارد با ملاحظهٔ تنها یک مصرع از شعر صورت گرفته و امکان وجود اشکال در آن (مخصوصاً اشتباه در تشخیص وزنهای قابل تبدیل از قبیل وزن مثنوی مولوی به جای وزن عروضی سریع مطوی مکشوف) وجود دارد. وزن‌یابی ماشینی نیز که جدیداً با استفاده از امکانات تارنمای سرود اضافه شده بعضاً خطا دارد. برخی از بخشها شامل اشعاری با بیش از یک وزن هستند که در این صورت عمدتاً وزن ابیات آغازین و برای بعضی منظومه‌ها وزن غالب منظومه به عنوان وزن آن بخش منظور شده است.
آمار ابیات برچسب‌گذاری شدهٔ این بخش با قالب شعری در گنجور به شرح زیر است:
| ردیف | قالب شعری | تعداد ابیات | درصد از کل |
| ۱ | قصیده | ۱۶٬۹۶۱ | ۱۰۰٫۰۰ |