حرف آخر قافیه

شماره ۱: بر دل من گشت عشق نیکوان فرمان‌روا

شماره ۲: همی نالم به دردا، همی گریم به زارا

شماره ۳: گهی با دزد افتد کار و گاهی با عسس ما را

شماره ۴: دوست می‌دارم من این نوروز فرخ‌فال را

شماره ۵: خامشی جستم که حاسد مرده پندارد مرا

شماره ۶: سیل خون‌آلود اشکم بی‌خبر گیرد تو را

شماره ۷: یا که به راه آرم این صید دل رمیده را

شماره ۸: خوشا بهارا خوشا میا خوشا چمنا

شماره ۹: جز روی تو کافروخته گردد ز می ناب

شماره ۱۰: چشم ساقی چو من از باده خرابست امشب

شماره ۱۱: بگرد ای جوهر سیال در مغز بهار امشب

شماره ۱۲: رقم قتل ما به دست حبیب

شماره ۱۳: غم طوقی از آهن شد و برگردنم آویخت

شماره ۱۴: بسوختیم زبیداد چرخ و خواهد سوخت

شماره ۱۵: همین نه ازستم چرخ شهرآمل سوخت

شماره ۱۶: حشمت محتشمان مایه مرگ فقراست

شماره ۱۷: عشقت آتش به دل کس نزند تا دل ماست

شماره ۱۸: شب است و آنچه دلم کرده آرزو اینجاست

شماره ۱۹: تا به گل هر لحظه بلبل را فغانی دیگراست

شماره ۲۰: وحشت راه دراز از نظر کوته ماست

شماره ۲۱: شب فراق تو گویی شبان پیوسته است

شماره ۲۲: نم باران ز بستان گرد رفته است

شماره ۲۳: تو اگر خامی و ما سوخته‌، توفیر بسی است

شماره ۲۴: شیرین‌لبی که آفت جان‌ها نگاه اوست

شماره ۲۵: غم‌مخور جانا در این‌عالم که عالم هیچ نیست

شماره ۲۶: قدرت شاهان ز تسلیم فقیران بیش نیست

شماره ۲۷: به کشوری که در آن ذره‌ای معارف نیست

شماره ۲۸: اصلاح آشیانه به دست من و تو نیست

شماره ۲۹: شاهدی کز پی او دیده گریانی نیست

شماره ۳۰: در پایش اوفتادم و اصلا ثمر نداشت

شماره ۳۱: در مسیل مسکنت خفتیم و چندی برگذشت

شماره ۳۲: گفتمش‌هنگام‌وصل است ای بت‌فرخار، گفت‌:

شماره ۳۳: از دوست بریدیم به صد رنج و ندامت

شماره ۳۴: شمعیم و دلی مشعله‌افروز و دگر هیچ

شماره ۳۵: خیزید و به پای خم مستانه سر اندازید

شماره ۳۶: باد بر آن دو سر طره شبرنگ افتاد

شماره ۳۷: تا به کنج لبت آن خال سیه‌رنگ افتاد

شماره ۳۸: گر نیم‌شبی مست در آغوش من افتد

شماره ۳۹: نکاهدم بار، فزایدم درد

شماره ۴۰: ملک جهان چون سویس باغ ندارد

شماره ۴۱: رخ تو دخلی به مه ندارد

شماره ۴۲: دل از تطاول زلف نگار جان نبرد

شماره ۴۳: ای دل به صبر کوش که هر چیز بگذرد

شماره ۴۴: آخر از جور تو عالم را خبر خواهیم کرد

شماره ۴۵: لب لعل تو می‌ فروشی کرد

شماره ۴۶: درغمش هرشب به گردون پیک آهم می‌رسد

شماره ۴۷: مشتاقی و صبوری با هم قرین نباشد

شماره ۴۸: اگر تو رخ بنمایی ستم نخواهد شد

شماره ۴۹: سر آزاده ما منت افسر نکشد

شماره ۵۰: گر چون ‌تو نقشی ای‌صنم ‌نقاش چین در چین کشد

شماره ۵۱: بازآمد آن ترک ختا کز بیقراران کین کشد

شماره ۵۲: گل مقصود نچید آن که چو من خوار نشد

شماره ۵۳: نسیم صبحدم ازکوهپایه باز آمد

شماره ۵۴: راستی روی نکویش به گلستان ماند

شماره ۵۵: آن خط سبز بین که چه زیبا نوشته‌اند

شماره ۵۶: دعوی چه کنی؟! داعیه‌داران همه رفتند

شماره ۵۷: دل‌فریبان که به روسیه جان جا دارند

شماره ۵۸: خوبرویان یار را در عین یاری می‌کشند

شماره ۵۹: پیوند ببندند بتان لیک نپایند

شماره ۶۰: میان ابرو و چشم تو گیر و داری بود

شماره ۶۱: اسیر خود شدن تا کی ز خود وارستنی باید

شماره ۶۲: کنون که کار دل از زلف یار نگشاید

شماره ۶۳: آن چه شعله است کزان راهگذار می‌آید

شماره ۶۴: از ما به جز از وفا نیاید

شماره ۶۵: من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید

شماره ۶۶: بهار مژده نو داد فکر باده کنید

شماره ۶۷: حیله‌ها سازد در کار من آن ترک پسر

شماره ۶۸: نیست کسی را نظر به حال کس امروز

شماره ۶۹: نرگس غمزه‌زنش بر سر ناز است هنوز

شماره ۷۰: ای مصور نقش آن سر نهانش را بکش

شماره ۷۱: درگوش دارم این سخن از پیر می‌فروش

شماره ۷۲: کسی که افسر همت نهاد بر سر خویش

شماره ۷۳: مکن تو با دل من بیش از این به جور سلوک

شماره ۷۴: اگرچه بسته قضا دست نوبهار امسال

شماره ۷۵: دل سوی مهر می کشد و مهر سوی دل

شماره ۷۶: باز پیمان بست دل با دلبری پیمان گسل

شماره ۷۷: منم که خط غلامی دهم به نیم ‌سلام

شماره ۷۸: از داغ غمت جانا! می‌سوزم و می‌سازم

شماره ۷۹: بود آیا که دگرباره به شیراز رسم

شماره ۸۰: ز نار هجر می‌سوزم ز درد عشق می‌نالم

شماره ۸۱: ز نادرستی اهل زمان شکسته شدیم

شماره ۸۲: وقت آنست که بر سبزه مقامی بکنیم

شماره ۸۳: منم که عشق بتانم نموده پیر و کهن

شماره ۸۴: ای دوست بیا لختی ترک می و ساغر کن

شماره ۸۵: ای نرگست به خلق در فتنه بازکن

شماره ۸۶: تا توانی دفع غم از خاطر غمناک کن

شماره ۸۷: غمزه‌ات خونریزتر یا دیده خونبار من

شماره ۸۸: لاله خونین کفن از خاک سر آورده برون

شماره ۸۹: در ده شراب کهنه که آمد بهار نو

شماره ۹۰: جان قرین رخ جانان شود انشاء‌الله

شماره ۹۱: علی‌الصباح که بر طره‌ات زنی شانه

شماره ۹۲: در طواف شمع می‌گفت این سخن پروانه‌ای

شماره ۹۳: شبی گذشت به آسودگی و آزادی

شماره ۹۴: بر سبزه نشست بلبل و قمری

شماره ۹۵: مرا بود به دیدار تو زین پیش وصالی

شماره ۹۶: آخر زغم عشقت ای طفل دبستانی

شماره ۹۷: نهاده کشور دل باز رو به ویرانی

شماره ۹۸: نصیحتی است اگر بشنوی زیان نکنی

شماره ۹۹: ای کمان‌ابرو به عاشق کن ترحم گاه گاهی

شماره ۱۰۰: صبا ز طره جانان من چه می‌خواهی

شماره ۱۰۱: ای تازه بهار نغز و زیبایی