فهرست شعرها به ترتیب آخر حرف قافیه گردآوری شده است. برای پیدا کردن یک شعر کافی است حرف آخر قافیه آن را در نظر بگیرید تا بتوانید آن را پیدا کنید.
مثلا برای پیدا کردن شعری که مصرع «تا بنزد یکی تا . . . ایه به . . . ون در برمش» مصرع دوم یکی از بیتهای آن است باید شعرهایی را نگاه کنید که آخر حرف قافیه آنها «ش» است.
حرف آخر قافیه
شماره ۱ - خر خمخانه: خر سر خمخانه ای زنت غر و ایضا - هست مرا در هجای تو ید بیضا
شماره ۲ - به کلاه تو سوگند: ای خداوند مرا از غم بی دستاری - به کلاه تو که دوشینه تب گرم گرفت
شماره ۳ - خط من نیکوست: مدحتم را خط صلت دادی - تا نمودی که خط من نیکوست
شماره ۴ - هجو من: کی چون توئی خر از همه اهل گزیدگیست - کاین هجو من ترا بتاز خر کریدگیست
شماره ۵ - خر دجال: ای خر دجال گرگ یوسف خوانی - خود را این بذله لطیف کپک مخت
شماره ۶ - نظامی گشنیز خورد: نظامی در خراسان خورد گشنیز - که تا گشتش رسن تابی فرامشت
شماره ۷ - این چیست؟: چه . . . یر است این ز . . . یر خر زبر دست - که خر چون دید زو، آنگونه بشکست
شماره ۸ - در راه: پیش آمدم براه یکی تا زنا گشاد - نیمور من بدیدن او باد در فتاد
شماره ۹ - حکیم سوزنیم: حکیم سوزنیم چشم شاعران بهجا - چو چشم باز بدوزم بسوزن پولاد
شماره ۱۰ - ای پسر: ای پسر گر به . . . س شوی چو بزرگان - از پی تو خوان نهند و شمع فروزند
شماره ۱۱ - سوگند دروغ: عمر عاشق از املاک اجل فخرالدین - پنبه دزدید و ندانست که آن بگزاید
شماره ۱۲ - دو سال عشوه خریدم: آن گریزی که عشوه خریدم ازو دو سال - دو شش نخست عشوه که بفروختم خرید
شماره ۱۳ - چیست آن: چیست آن جفت بهم ساخته همچون زن و مرد - چو فلک گرد بدورش فلک گرداگرد
شماره ۱۴ - خمخانه: تا ز خمخانه یکی دست بحمدانم برد - دید چیزی بگرانسنگی چون ماهوی گرد
شماره ۱۵ - زن سعد: دو دسته کاغذ سعدی نواختم فرمود - به حسب خواجه مؤید شهاب دین احمد
شماره ۱۶ - مهتران: هرکه را تا به . . . ایه بفشردم - آسمان مهتری بدو بسپرد
شماره ۱۷ - علی بن ناصر: خجسته تاج معالی علی بن ناصر - بدهر صابر بودم در اشتیاق تو دیر
شماره ۱۸ - خواجه امام: خواجه امام خطیب نوحی بادا - عمر تو از عمر نوح نیز فزونتر
شماره ۱۹ - مغز خر: مرا مغز خر داد خش دامنم - که تا همچو خر گردن آرم بزیر
شماره ۲۰ - سوزنی از ابلهی چه کرد: سوزنی از ابلهی درید بسی مرز - کفت بسی مغز . . . ون بخرزه چون گرز
شماره ۲۱ - خر خمخانه: خر خمخانه لگد میزند از دور مرا - تا بنزد یکی تا . . . ایه به . . . ون در برمش
شماره ۲۲ - حنائی: دید حنائی به . . . یلر میل زن خویش - وانچه کلان . . . ایر شهر خیل زن خویش
شماره ۲۳ - چیستان: چو هاروت مرغی نگونسار چیست - دماوند گردن بزیر اندرش
شماره ۲۴ - شاعر مبارک هجو: من یکی شاعرم مبارک هجو - نیست حاجت مرا بدین تعریف
شماره ۲۵ - نی نی . . . لا . . . لا: هست از سفال جامه سیکی برآمده - اندر سفال جامه سیکی بود حلال
شماره ۲۶ - چرا زن گرفتم: زن کردم ای ولی نعم از برای آن - تا کدخدای گردم و مردی نکو شوم
شماره ۲۷ - نجم دین: ای نجم دین به خط تو عثمان نداد سیم - نه جمله بی میخم باوی چه فن زنم
شماره ۲۸ - من رمه بانم: از خرتر تا جرس گشاده زبانم - ناصر مغ را بتاج خرقان بانم
شماره ۲۹ - میزبانی: به میزبانی نزدیک آن جگر بندم - نوید دادم و آوازه ای درافکندم
شماره ۳۰ - نجم کلاهدوز: غلام طلعت نجم کلاهدوز منم - حکیم ابله و پیر جوان‌سپوز منم
شماره ۳۱ - روی نیاز: سیر اولاد بوالفرج مسعود - در مدح تو باز میدارم
شماره ۳۲: اگر آبی رحم در چشم دشمن - بچشم دوست گلنار ملیسم
شماره ۳۳ - بمحشر از شهیدان خنیسم: مرا تلخی نباید دادن جان - چو انگشت شهادت شهد لیسم
شماره ۳۴ - اینست خشم: بورک هندی بشد پشمینه پوش - پشم او را سگ نبوید اینست پشم
شماره ۳۵ - خر مغ: تاج خرقان ببخارا بلب جوی بشیر - خر مغ . . . اد و بترسید ز تاوان دادن
شماره ۳۶ - خاک خراسان: خاک خراسان و خاک مملکت چین - همچو دو پله است آب جیحون شاهین
شماره ۳۷ - خاطر سوداپز: راحتی دارم بر منتخب الدین بثنا - صلت فاخر چونانکه بود از بر من
شماره ۳۸ - بیماری یار: دمل درآمد آن سره یار مرا به . . . ون - من بودمش بداروی آندرد رهنمون
شماره ۳۹: ممدوح نمایند بسی بار خدایان - زین تنگ دلان؟ اینک درایان
شماره ۴۰ - خرنامه: خر مطران که آخرت عمر است - سوگوارانه جل و جامه تو
شماره ۴۱ - مغز تو: شو رنگها بنزد تو نی نزد مردمان - از ابلهی خزینه علمست مغز تو
شماره ۴۲ - خواجه محمد بن مؤید: خواجه محمد مؤید که کمتر است - دریا برابر دل تو زاب داشه ای
شماره ۴۳ - سالار بک: سالار بک ای از در احسنت و زه زه - ای خسرو احسان ترا لشکر انبه
شماره ۴۴ - سعد ملک: سعد ملک ای وزیر دریا دل - کف راد تو ابر پر ژاله
شماره ۴۵ - شمس دین: ای شمس دین بنام و بنواز تو ابر به - جامه ات کفن نکوتر و جانت به قبر به
شماره ۴۶ - پرکارتر از سوزنی امروز کجاست: از امت مسیح نبی راهب از تو به - وز امت کلیم نبی از تو جبر به
شماره ۴۷ - در سبلت و ریش خویش بنگر: هان ای کل تا زدم مزن لاف - ای تو بره ریش . . . غراره
شماره ۴۸ - ولوله در ولوله در ولوله: مار بسی گرد حنائی خبه - راه بسی داد گزر در دبه
شماره ۴۹ - کرمک پیله: اشرف ابریشمی چو کرمک پیله - عمر بتزویر میگذارد و حیله
شماره ۵۰ - همه آلت درودگری: شاد باش ای مؤید سکنه - ای جوانمرد مهتر هنری
شماره ۵۱ - سوزنی گفت مدح تو ز خری: ای نجیب مؤید سکنه - میخ کوب کفایت پدری
شماره ۵۲ - المومن نئی: شمس نامی و نور می ندهی - ابری ای ایر خواره زن ابری
شماره ۵۳ - تار و نزنگ: به می خواران فتادم از قضا دوش - نبود اندر میان تار و ترنگی
شماره ۵۴ - پسر سلمانی: رومه سوزک مژه میکنی از نادانی - ای بهر کندن و هر سوختنی ارزانی
شماره ۵۵ - ای نظامی: ای نظامی کلکی بی سر و بی سامانی - بنعوشاک و جهود و مغ و ترسامانی
شماره ۵۶ - کل و سامان: نظامیا کل و سامان به بلخ هست دودیه - تو آن کلی و ترا بلخ بار سامانی
شماره ۵۷ - نه مستی و پستی: خائی گنده ترسا پرستی - در اسلام را بر خود ببستی
شماره ۵۸ - حنائی شاعر: حنائیا خبه شد خلق شاعریت مگر - که یک قصیده بگفتی و دم فرو خوردی
شماره ۵۹ - قوامی: قوامی همچنین بد ساز ماندی - اسیر خرزه یک تاز ماندی
شماره ۶۰ - امامزاده صابونی: فرزند من نبیره میمونی - ابلیس دیگر است نملعونی
شماره ۶۱ - داماد خر خواجه: ای سوز نیک چون پسر خواجه کلاخی - با زرق و لباسات و فسون و در ودوزی
شماره ۶۲ - چون دزدان: کیست آن گرد شکم مردک رو به مانست - دره در روی کشیده بشکم در دره نی