از خرتر تا جرس گشاده زبانم
ناصر مغ را بتاج خرقان بانم
تاج و مرا با دو خر مباشرت افتاد
وی بغم این و من بحسرت آنم
تاج بمن گفت من مفلسف عصرم
بر رمه گوسفند عقل شبانم
گرگ گیاخوار و گوسفند دریده
در رمه من بوند و من رمه بانم
عاجز کار منند لاله و زیرک
هیچ ندانند از اینکه هیچ ندانم
با همه فرزانگی و عقل مغ اندیش
بر خر مغ عاجزم که پیر و جوانم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شعر به بیان احساسات شاعر درباره وضعیت خود و دیگران می‌پردازد. او خود را در مقایسه با تاج مغ می‌بیند و از ناکامی‌ها و حسرت‌هایش سخن می‌گوید. شاعر نام خوبی در عالم خود ندارد و به نوعی خود را در معرض ضعف و ناتوانی حس می‌کند، به خصوص در مقایسه با دیگران که به نظر می‌رسد دانا و باهوش هستند. او به طور نمادین از گوسفند و گرگ استفاده می‌کند تا وضعیت خود را در جامعه توضیح دهد. در نهایت، او در می‌یابد که حتی با وجود دانش و بینش، در حالت ناتوانی به سر می‌برد.
هوش مصنوعی: من از بی‌خودان تا آن‌هایی که آگاهند، سخن می‌گویم و به ناصر مغ، تاج خرقانی را می‌بخشم.
هوش مصنوعی: تاج و من به خاطر دو خر در کنار هم قرار گرفتیم؛ او به خاطر غم و من به خاطر حسرت در این وضعیت هستم.
هوش مصنوعی: تاج به من گفت که من در زمانه خودم، شخصی فاضل و فرهیخته هستم، اما در کنار گله‌ای از گوسفند، مانند شبانی هستم که از عقل و درک کمتری بهره‌مند است.
هوش مصنوعی: اگر گرگی که از گیاهان تغذیه می‌کند و گوسفندانی که دچار آسیب شدهاند در دامان من باشند، من مسئول نگهداری و مراقبت از آنها هستم.
هوش مصنوعی: آدم‌های ناتوان مانند گل لاله هستند و فقط خودشان را می‌بینند؛ در حالی که افراد زیرک و هوشیار هیچ تصوری از بی‌خبری من ندارند.
هوش مصنوعی: با وجود اینکه از نظر خرد و فهم در سطح بالایی قرار دارم و می‌توانم به خوبی درباره مسائل فکر کنم، اما در برابر مشکلات و چالش‌های زندگی، احساس ناتوانی می‌کنم و نمی‌توانم به طور کامل بر آنها غلبه کنم، چه بزرگترها و چه کوچکترها.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
من دگرم یا دگر شده‌است جهانم
هست جهانم همان و من نه همانم
تاش همی جستم او به طبع همی جست
از من و من زو کنون به طبع جهانم
پس نه همانم من و جهان نه همان است
[...]
من بر سر کوی، آستین جنبانم
تو پنداری که من ترا میخوانم
نی نی غلطی که من ترا کی خوانم
خود رسم منست که آستین جنبانم
وحدت جمعم نه لامکان نه مکانم
برتر ازین هر دوام نه این و نه آنم
رسته ام از این مکان و کون و مرکب
فرد بسیطم محیط کون و مکانم
کی نهم اندر قفای کام جهان گام
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.