|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، به هاروت که نمادی از زشتی و بدی است اشاره شده و به تصویر مرغی نگونسار و ناتوان پرداخته میشود که در کوه دماوند زندگی میکند. این مرغ در میان تشنگی و گرسنگی قرار دارد و تمامی آب و غذایش از ظرفی به نام "فرو" تأمین میشود. شاعر به فربهی و خوش حالی آن مرغ اشاره میکند و بیان میکند که با وجود تمام این مشکلات، تمایلی به صحبتهای بیهوده و زشت ندارد. در نهایت، شاعر به این نکته میرسد که نباید به محتوای زشت و بیمحتوا پرداخته شود.
هوش مصنوعی: هاروت، مرغی است که در بلندیهای دماوند دمی میزند و پایینتر از آن مشغول است.
هوش مصنوعی: او در میان تشنهها و گرسنهها، همه آب و نان را از زیر دندانش بیرون میآورد.
هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و شکوه انسانی اشاره دارد که با وجود تمامی خوبیها و نعمتها، اگر در کارهای خود دقت و توجه نکند، ممکن است به واقعیتهای تلخی دچار شود. به عبارت دیگر، اگرچه انسانها با ویژگیها و داراییهای خوب خود شناخته میشوند، اما نیاز است که همیشه با دقت و آگاهی رفتار کنند تا از خطرات و چالشها دور بمانند.
هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به این نکته اشاره میکند که نمیخواهد با کلمات و قافیههای اضافی و بیمورد به سخن بپردازد؛ زیرا این نوع گفتمان برایش ناپسند است و از آن دوری میکند. به عبارتی، او به ساده و روشنگویی در کلام اهمیت میدهد و از حواشی و نازکاندیشیهای بیفایده پرهیز میکند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
نگهبان او پای کرده بکش
نشسته به بیشه درون شاهفش
گه این شکر ناب آن خورد خوش
گه آن زلف پُرتاب این گیر کش
از آن پس به آب گل و بوی خوش
بشستند دست و نشستند کش
فزون صدهزار است جنگ آورش
زپیلان جنگی نترسد دلش
روانش روان بیشه در خواب خوش
که مردی به بالا و با یال کش
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.