گنجور

 
سوزنی سمرقندی

مرا تلخی نباید دادن جان

چو انگشت شهادت شهد لیسم

بزیر تخته خواهد بود جایم

اگر سلطان ملک طاقدیسم

ز خشت و خاک را هم غیسه روید

اگر از خاک ره یا از نعیسم

سموم مرگ چون غیسه کند خشک

اگر بیشک همان باد انیسم

وگر از دوک نال و پنبه ریش

کفن ریسی حدیس بی مکیسم

خو که مرمرا گوید کفن ریس

بگو رش بر تنم هرچ آن بریسم

ز تن جانش ببرد چون کبوتر

من از بام کبوتر می خنیسم

چو بی وسواس آن خناس میرم

بمحشر از شهیدان خنیسم