حرف آخر قافیه

شماره ۱ - باز باد اندر فتاد: از باد اندر فتاد این سرخ سر چیغوز را

شماره ۲ - ایام چو تو دلبر طناز نیابد: رخ تازه چو تو هیچ دگر تاز نیابد

شماره ۳ - نور رخ تو قمر ندارد: . . . ری دارم که خر ندارد

شماره ۴ - عاشقان پیش تو گر تحفه همه جان آرند: تاز زبازان که ترا پیش گروگان آرند

شماره ۵ - عالم سعد، احمد مسعود: شیدگانی سهمگین کولنگ و بی هنجار شد

شماره ۶ - ای کودکان: . . . ر من ای کودکان ز کار فرو ماند

شماره ۷ - چه باید کرد: مرا کر بدر . . . ن یار باید کرد

شماره ۸ - پسر عبد: ای مرز تو اندر خور . . . ر پسر عبد

شماره ۹ - آن شب که مرا بود می وصل به کف بر: امروز منم . . . ر و خدو کرده به کف بر

شماره ۱۰ - سوزنیم: سوزنیم، مرد باندازه . . . ر

شماره ۱۱ - سوزنیم: سوزنیم، موم دل و خاره . . . ر

شماره ۱۲: سوزنیم مرد باندام . . . ر

شماره ۱۳ - رای بر آنست که بیرون زنم: سوزنیم، مرد گرانمایه . . . ر

شماره ۱۴: یاقوتی کبیر فروش کباده خر

شماره ۱۵ - جواب شعر شرف: منم کلوخ خر افشار کنگ خشک سپوز

شماره ۱۶ - ابوالعباس ترشروی: بخواهم گفت وصف سرخ کناس

شماره ۱۷ - ریش دلبر: تاختن آورد بر بتان ختن ریش

شماره ۱۸ - تاختن آورد بر بتان ختن ریش: ای بهمه تن گناه کرده، مکن ریش

شماره ۱۹ - ای شادی روزی که برآری پسرا ریش: زنهار به هش باش که ناری پسرا ریش

شماره ۲۰ - شنیدست از کسی کز سنگ سیم آید همی بیرون: به چشم عاشقان آید سرین گرد گلرنگش

شماره ۲۱ - ای بلبل خیل تو طربناک: ای سرخ سطبر سخت رگناک

شماره ۲۲ - این غم عشق به پیرانه زیاری جستم: ای پسر تا بمیان پای تو در نگریستم

شماره ۲۳ - منم که روح علوم زمانه را بدنم: منم که از سر حمدان عقیق در یمنم

شماره ۲۴ - هرچند که از عشق تو در کوی ملامیم: هرچند که گنگیم و کلوکیم و لکامیم

شماره ۲۵ - صنما تا به کف عشوه عشق تو دریم: ای سنایی تو کجایی که به خون تو دریم

شماره ۲۶ - جلال الدین کیست؟: ز سیم ساده یکی کوه دیده ام بدو نیم

شماره ۲۷: ما فرش بزرگی به جهان باز کشیدیم

شماره ۲۸ - ای سنائی بیا: ای سنائی بیا و قد خم کن

شماره ۲۹ - آخر چه هست این؟: ای خصلت تو هشتن، آخر چه خصالست این

شماره ۳۰ - ای سنائی دم در این عالم قلندروار زن: ای پسر ریش آوریدی گل کش و دیوار زن

شماره ۳۱ - مرا عشقت بنامیزد بدان سان پرورید ای جان: چو زآب روی تو ریش چو آتش بردمید ای جان

شماره ۳۲ - کودکان تنگ قبا: این کودکان تنگ قبای فراخ . . . ن

شماره ۳۳: ای رسیده شبی بگازه من

شماره ۳۴ - تا سر من همی بود بر دوش: . . . ن ترک من، آن بت سیمین

شماره ۳۵ - ای گشته ز تابش و صفای تو: سهل است سنائیا سنای تو

شماره ۳۶ - روز از ما بگریخت: شمس برگشت ز چرخ، همچو زرین طبقو

شماره ۳۷ - گره زده سر زلفین دلگشای که چه: خوره شده بمیان پای من بپای که چه

شماره ۳۸ - دوش در خواب ترا دیدم: ریش با دوش رسید از بن گوش ای گنده

شماره ۳۹ - عقل و جانم برد شوخی آفتی بتیاره ای: تاز بازم ایر من در . . . ن هر زن باره‌ای

شماره ۴۰ - ای راه ترا دلیل مردی: ای مرز ترا دریده مردی

شماره ۴۱ - پرسند از او که چند هجا گفتی: ای سید کتب خانه برآشفتی

شماره ۴۲ - چرا ز روی لطافت بدین غریب نسازی: چرا ز راه لطافت بدین قضیب نیازی

شماره ۴۳: گاه آن آمد که شب برخوری شلغم زنی

شماره ۴۴ - گاه آن آمد بتا کاندر خرابی دم زنی: میخکی سازی کزین در دیگ شلغم میکنی