سوزنیم، مرد گرانمایه . . . ر

پیر سبکروح گرانسایه . . . ر

با همه خلق از ره خوش صحبتی

خوش خوی و سازنده و با خایه . . . ر

باشد پیرایه پیران خرد

باز منم پیری پیرایه . . . ر

طفل بدم، دایه ببر در کشید

پر شد هر دو بغل دایه . . . ر

ماده نهادند بگهواره در

زانکه نگنجید در او مایه . . . ر

شش بچه گریان در هفت سال

سود همیدادم و سر مایه . . . ر

راست خوهی هیچ خر دیزه را

نیست بدین منزات و پایه . . . ر

دی ز در بام برای مزاح

عرضه زدم بر زن همسایه . . . ر

مانچه اندودن . . . س را بدوغ

خواست ز من عاریه ایرایه . . . ر

قلعه گورنگ بگیرم چو آک

دارم چون گر زبرین قایه . . . ر

رأی بر آنست که بیرون زنم

گردن این بدرگ خود رایه . . . ر