حرف آخر قافیه

شماره ۱: پیش ازین، مدح هر که گفتندی - یافتندی ز جود او صله‌ها

شماره ۲ - تعریف شمشیر: درخشنده تیغ ابوالفتح خان - زلالی است از چشمه ی آفتاب

شماره ۳ - ماده تاریخ - ۱۱۹۰ هجری قمری: سر دفتر اصحاب فتوت فرج الله - کش رزق جهان را کف بخشنده کفیل است

شماره ۴ - در مدح حاجی سلیمان صباحی: ای باد صبحگاه، صباحت بخیر باد؛ - بخرام، کز خرام توام شادکامی است!

شماره ۵ - قطعه: آذر کسان که با تو دم از شاعری زنند - جغدند و جغد را نفس بلبل آرزوست

شماره ۶ - رباعی: چون تیر قلم گرفت و دفتر برداشت - خواجه زر و، من عشق و، هما پر برداشت

شماره ۷ - و له هزل حاجی: ای به دیدار ضحکه ضحاک - وی به کردار حجت حجاج

شماره ۸ - قطعه: کشت فرهاد را اگر خسرو - خود بپاداش جان شیرین داد

شماره ۹ - و له علیه الرحمه: چل سال کشیدم انتظارش - تا وعده ی وصلم از وفا داد

شماره ۱۰ - قطعه: سپهر منزلتا، تا سپهر راست مدار؛ - مدار آن بمرادت چنانکه خواهی باد

شماره ۱۱ - تاریخ جلوس ابوالفتح خان ابن کریم خان زند - (۱۱۹۳ ه.ق): چرا خون نگریم، چرا می ننوشم؟! - که رفت از جهان کسری و خسرو آمد!

شماره ۱۲ - ماده تاریخ (۱۱۷۶ه.ق): دریغا ز ناسازگاری گردون - که ویران شد از وی سرای محمد

شماره ۱۳ - قطعه: شنیدم ز قیصر ستمدیده‌ای - چنین گفت چون قصر قیصر نماند

شماره ۱۴ - و له علیه الرحمه: خوش آمد این کهن رسمم از آنان - که خود را از بزرگان میشمارند

شماره ۱۵ - و له قطعه: ای که در بارگاه زیبایی - نازنینان تو را نیاز آرند

شماره ۱۶ - تاریخ وفات درویش مجید علیه الرحمه (۱۱۸۶ ه.ق): حیف و صد حیف که از کجروشیهای سپهر - بسته بر ناقه اجل، محمل درویش مجید

شماره ۱۷ - بتاریخ مولود پسران خود گفته (۱۱۹۴ ه.ق): شکر آذر، که شب هشتم ماه آذار - دو شکفته گلم، از گلبن آمال دمید

شماره ۱۸ - خواجه ی نوکیسه: شبی بخلوتی از چشم تنگ چشمان دور - نه هوشیار و نه مست و نه خفته نه بیدار

شماره ۱۹ - نامه به صباحی: صبح است صبا، کوش که این نظم کنی گوش - و آنگاه زنی دامن همت بکمر بر

شماره ۲۰ - و له فیه داد و دهش: خلاف ظالم و ممسک، بچشم هوشمند آذر؛ - بود داد و دهش، از هر چه در گیتی است خود خوشتر

شماره ۲۱ - و له قطعه عینک: صاحبا! ای ز دیدن رویت - یافته چشم اهل بینش نور

شماره ۲۲ - تاریخ فوت محمد قلی بیگ (۱۱۷۹ه.ق): آه، که ابری سیه، بست تتق در چمن - آه که بادی خنک، کرد به گلشن عبور

شماره ۲۳ - فی المقطعات: الا ای نسیم سحر، پیش از آن - که خیزد به تکبیر بانگ خروس

شماره ۲۴ - تاریخ زفاف ابوالفتح خان زند (۱۱۸۵ ه.ق): المنه لله، که سراسر همه ایران - شد غیرت روضات جنان، رشک فرادیس

شماره ۲۵: چون کیسه ز زر تهی شود کاسه ز آش - گردد هنرت نهان، شود عیبت فاش

شماره ۲۶ - در مدح درویش مجید رحمه الله: کجا رفت آن نسیم صبحگاهی؟ - که آمد از نفس بوی بهارش!

شماره ۲۷ - در مدح آقا محمد هاشم زرگر: ای آنکه کسی مثل تو ننوشته خط نسخ - تا خامه ی قدرت رقم نون زده با کاف

شماره ۲۸ - و له قطعه: دوشم که نسود دیده بر هم - از فرقت جان گزای هاتف

شماره ۲۹ - و له قطعه رحمه الله: ای خنک دی که از بهار افزون - هست هنگام عیش وعیش شگرف

شماره ۳۰ - تاریخ ده خوایق که محمد حسین خان تعمیر کرد.: آرایش زمانه، آقا حسین کامد - طبعش ببحر مایل، دستش به جود شایق

شماره ۳۱ - و له هزل: شعر مردان، بمدح نامردان - هست دور از من و تو حیض رجال

شماره ۳۲ - قطعه: بر آستانه ی جانان، که روضه ی ارم است؛ - اگر تو را گذری افتد ای نسیم شمال

شماره ۳۳ - تاریخ آب انبار (۱۱۸۹ ه.ق): فخر زمانه، حضرت حاجی ابوالحسن - کو راست صفوت صفی ز خلت خلیل

شماره ۳۴: دوش، از گردش فلک که مدام - شاد غمگین کند، عزیز ذلیل

شماره ۳۵ - تاریخ آب انبار اصفهان (۱۱۸۹ ه.ق): بعهد دولت دارای گیتی - سپهدار جهان، سالار عالم

شماره ۳۶ - قطعه: دو نگاهی که کردمت همه عمر - نرود تا قیامت از یادم

شماره ۳۷: ایا رسیده بآن منزلت که میرسدت - بهر که هست بگویی که: نیست مانندم

شماره ۳۸ - هجو: ناکسی بی‌خبر از کار که باد - از سرش سایه درویشان کم

شماره ۳۹ - ماده تاریخ (۱۱۹۲ ه.ق): فریاد ز زال چرخ کز جور - رحمش نامد بجان کلثوم

شماره ۴۰ - ماده تاریخ (۱۱۷۱ه.ق): آه کز ناسازی گردون دون - وز جفای چرخ و دور آسمان

شماره ۴۱ - و له هزل آذر: با هم، زن و شوی خردسالی - دور از ره و رسم هوشمندان

شماره ۴۲: ای عادلی که دیده رعایای این دیار - عدل تو را معاینه، عفو تو را عیان

شماره ۴۳ - تاریخ وفات محمد امین خان بیگدلی (۱۱۸۳ ه.ق): آه که خصمی نمود، دست به غارت گشود - شحنه گردون که بود روز و شب اندر کمین

شماره ۴۴ - و له قطعه: چهل هندوانه، چو گوی ز برجد - که کردیش غلطان ز چوگان سیمین

شماره ۴۵ - ماده تاریخ (۱۱۸۸ ه.ق): بفرمان دارای ایران که بودش - بکف تیغ رستم، بسر تاج خسرو

شماره ۴۶ - و له ایضا: روز و شب، این دعاست در باغم - گرچه آذر نه بلبلم نه تذرو

شماره ۴۷ - قطعه سرو: ای رسته از شکفتگی قد و خد تو - بر طرف باغ گل، به لب جویبار سرو

شماره ۴۸ - و له رحمه الله: بخرام صبا سوی قم از خطه ی کاشان - ای چون سخن من، حرکات تو لطیفه

شماره ۴۹ - و له قطعه: ایا خان زمان، کز بیم خشمت؛ - کند بهرام خون آشام لاوه

شماره ۵۰ - و له قطعه: ای بسا خشم، که صد لطف عیان است ازو - ای بسا لطف، که صد زخم نهان شد در وی

شماره ۵۱ - و له فیه: ایا خان عاقل، که زنجیر من - به افسون و افسانه برداشتی

شماره ۵۲ - و له علیه الرحمه: کریمی گر نباشد در زمانه - بباید با لئیمان ساخت چندی

شماره ۵۳ - قطعه: غریب آزار دزد ساوجی شد - به ساوه شحنه، نه هوشی نه هنگی

شماره ۵۴ - قطعه در مدح میرزا محمد حسین وزیر در مطالبه کلیات جامی: در ایام سلطان حسین، آنکه نامش - سرآمد بعدل از سلاطین نامی

شماره ۵۵ - و له فیه: جهان مکرمت ای میرزا حسین که کرده - ز جان و دل فلکت بندگی سپهر غلامی

شماره ۵۶ - و له قطعه: ای صاحب مهربان که فیضت - برخرد و کلان رسیده دانی

شماره ۵۷ - و له قطعه: اصفهان، مصر بود و شد کوفه - ای که سر خیل کنیه‌ورزانی