ای صاحب مهربان که فیضت
برخرد و کلان رسیده دانی
جود خاص و سخای عامت
بر پیر و جوان رسیده دانی
وصف تو ز من بخلق عالم
پیدا ونهان رسیده دانی
بر من چه غم از ندادن ریع؟!
ز اهل برکان رسیده دانی
کشت املم، ز ظلم ایشان؛
باغی است خزان رسیده دانی
گفتم که: بگیر ریع من زود،
بر من چه زیان رسیده دانی
گفتی که: به صبر کوش و، کارم
از صبر به جان رسیده دانی
در دل گله از توام نه، اما
از دل به زبان رسیده دانی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به خدای مهربان و بخشنده‌ای اشاره می‌کند که رحمت و لطف او به همه، چه بزرگ و چه کوچک، رسیده است. او در برابر مشکلات و بی‌عدالتی‌هایی که از طرف برخی افراد تجربه کرده، نگران نیست و به لطف خداوند ایمان دارد. شاعر تاکید می‌کند که اگرچه در دل گله‌مندی دارد، اما در کلامش از خداوند شاکر است و به صبر و تحمل توصیه شده است. در پایان، دلی پر از نارضایتی را بیان می‌کند، اما بر ایمان به صبر و زمان تأکید می‌ورزد.
هوش مصنوعی: ای صاحب مهربانی که می‌دانی نعمت و بخشش تو به همه رسیده و به افراد بزرگ و کوچک می‌رسد.
هوش مصنوعی: مهربانی و بخشندگی تو به همه انسان‌ها، چه پیر و چه جوان، رسیده و شناخته شده است.
هوش مصنوعی: بگویید که تو را توصیف کرده‌ام و این توصیف به خلق و موجودات آشکار و پنهان رسیده است.
هوش مصنوعی: مرا از ندادن سهمی غم نیست، زیرا از اهل برکان به من خبر رسیده است.
هوش مصنوعی: کشت امید من از ظلم آنها، باغی است که به فصل پاییز رسیده و دیگر ثمره‌ای ندارد.
هوش مصنوعی: گفتم که سریعاً سهم من را بده، چه ضرری به من وارد شده را می‌دانی؟
هوش مصنوعی: گفتی که باید صبر داشته باشی، اما من دیگر تاب و توان صبر کردن را ندارم و وضعیتم به حدی رسیده که نمی‌توانم ادامه دهم.
هوش مصنوعی: در دل از تو شکایتی ندارم، اما احساساتم به زبانم می‌آید و تو می‌دانی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.