|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به توصیف لحظه‌ای می‌پردازد که خواجه (شخصی با مقام و مال) قلم و دفتر را برمی‌دارد تا بنویسد. در این حال، همزمان عشق و شادی را نیز در دل دارد. ناگهان، خری که در پاگاه (محل نگهداری) است، سرش را بلند می‌کند و افسار و افسر (نماد فرمان و کنترل) را نیز برمی‌دارد. به طور کلی، تصویرسازی جالبی از ترکیب حرفه و احساسات انسانی و زندگی روزمره ارائه می‌دهد.
هوش مصنوعی: زمانی که دانای بزرگ با قلمش به نوشتن پرداخت و دفتری را به دست گرفت، او امکانات و ثروت را به تصویر کشید و من عشق و آزادی را برگزیدم.
هوش مصنوعی: ناگهان، از جایی که ایستاده بود، خر سرش را بالا برد و افسار را از سرش برداشت.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
از رخ چو بتم زلف معنبر برداشت
یعنی ز سمن بنفشه ی تر برداشت
جز عارض چون صبح جهان افروزش
یک روز ندیدم که دو شب در برداشت
چون تیر قلم گرفت و دفتر برداشت
خواجه زر و، من عشق و، هما پر برداشت!
ناگاه ز پاگاه خری سر برداشت
افسار ز سر فگند و افسر برداشت!
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.