حرف آخر قافیه

شماره ۱: ای تخت را خجسته تر از تاج گاه را

شماره ۲: هوای وصل جانانم گرفتست

شماره ۳: صنما بسته آنم که در این منزل تست

شماره ۴: یارب در آن کلاله چرا عقل گمره است

شماره ۵: روزم ز هجر تو بصفت چون شب آمده است

شماره ۶: ای که گل جامه ز رنگ رخ تو چاک زده است

شماره ۷: دل و جانم بره جانان است

شماره ۸: هین در دهید باده که هنگام بی غمی است

شماره ۹: قمری اندر بهار یار من است

شماره ۱۰: ای سرور کرده پادشاهت

شماره ۱۱: ما را به همه عمر سلامی نکند دوست

شماره ۱۲: چه کنم قصه کز آن مایه غم بر تن چیست

شماره ۱۳ - به التماس دوستی گفته: کیست از دوران خونبارش دل صد پاره نیست

شماره ۱۴: کریمی کو که در عالم زبون نیست

شماره ۱۵: ماهیست کز آن روی چو ماهت خبرم نیست

شماره ۱۶: در عشق تو ای جان که چو تو خوش صنمی نیست

شماره ۱۷: عشق بازی صدم افزون افتاد

شماره ۱۸: دل در طراز حلقه زلفت در اوفتاد

شماره ۱۹: روزی که مرا چشم به تو خوش پسر افتد

شماره ۲۰: ایکه قدرت صد چو گردون آورد

شماره ۲۱: دل کار هوات می بسازد

شماره ۲۲: دوش بر هندوی خود بدمستیی ترکانه کرد

شماره ۲۳: از لعل آبدار تو پاسخ همی رسد

شماره ۲۴: مهرش از دل همی گذر نکند

شماره ۲۵: روح ز تو خوبتر به خواب نبیند

شماره ۲۶: یار چون عیسیم به ماه برد

شماره ۲۷: گر شمع تو بی زحمت پروانه بماند

شماره ۲۸: لبم از بوس او شکر چیند

شماره ۲۹: پسرا تا کی از این خواهد بود

شماره ۳۰: که بود جان که نه در بند وفای تو بود

شماره ۳۱: دل چون ز لبت شراب خواهد

شماره ۳۲: حسن تو به گفت هم نیاید

شماره ۳۳: آخر دلم به آرزوی خویشتن رسید

شماره ۳۴: آرام دل مرا بخوانید

شماره ۳۵: صبح را رنگ بدان عارض چون ماه دهد

شماره ۳۶: هر آینه که دگر بایدم گزیدن یار

شماره ۳۷: سرو را ساکن به تخت آباد باش

شماره ۳۸: برآن زلف و لب و خال و بنا گوش

شماره ۳۹: گشت عنابی سرشکم زان لب عناب رنگ

شماره ۴۰: سخت با ما تو بخیلی بسلام

شماره ۴۱: دل در غم عشق یار بستیم

شماره ۴۲: از صبر نکرده بازگشتم

شماره ۴۳: همه شب دوش من بیدار بودم

شماره ۴۴: مجمر مهر سوخت چون عودم

شماره ۴۵: آمد نفس به آخر یک هم نفس ندارم

شماره ۴۶: حاصل ز تو جز درد دل ریش ندارم

شماره ۴۷: ای چهره تو بهار جانم

شماره ۴۸: برآنم که از روح شاهی کنم

شماره ۴۹: ای کرده همه بدی به جایم

شماره ۵۰: تن در بد و نیک یار دادیم

شماره ۵۱: زار بکشتی تو از آن می زیم

شماره ۵۲: سرو را چون سوی آن گردون اعلا آمدیم

شماره ۵۳: ای همچو گل مطیع تو با برگ و بانوان

شماره ۵۴: ای صنم ماه روی هر چه توانی مکن

شماره ۵۵: ای بهار جان و دل بخرام یکره در چمن

شماره ۵۶: ای حلقه زلفین تو دام گل و سوسن

شماره ۵۷: ای بر فلک رسیده خروش از سماع تو

شماره ۵۸: ای ابر گلستان معالی کرم تو

شماره ۵۹: ای مرا بیشه دوستداری تو

شماره ۶۰: ای صاحب آن دو زلف کوتاه

شماره ۶۱: ای بنسب شهریار وی بحسب پادشاه

شماره ۶۲: خاک را چاک زد ای دوست گیاه

شماره ۶۳: ای غمت اندر دلم آویخته

شماره ۶۴: ای همچو ماه پیشرو لشکر آمده

شماره ۶۵: ای آرزوی دیده بینا چگونه‌ای

شماره ۶۶: ای مونس جان من کجائی

شماره ۶۷: ما را رخ آن نگار بایستی

شماره ۶۸: چو جانم گرامی همی داشتی

شماره ۶۹: رفتی و چون زلف خود در آتشم بگذاشتی

شماره ۷۰: ای سعد فلک بندگی شاه گرفتی

شماره ۷۱: گر دوست غم دوست بخوردی سره بودی

شماره ۷۲: خورشید چنان نور ندارد که تو داری

شماره ۷۳: خه خه که چو بوالعجب نگاری

شماره ۷۴: ای ز من آزرده یار من گناهی دارمی

شماره ۷۵: ای چشمه آب زندگانی

شماره ۷۶: بی تو دردی است ز هر درمانی

شماره ۷۷: جانا تو به دیگران چه مانی

شماره ۷۸: منم در عشق تو جسمی و جانی

شماره ۷۹: ایکه دل را دل و جان را جانی

شماره ۸۰: ای باد روح پرور زنهار اگر توانی

شماره ۸۱: رخ بپوش از قمر چه می خواهی

شماره ۸۲: ساقیا وقتست اگر ما را شرابی در دهی

شماره ۸۳: ای گوهر کیمیای شاهی