لبم از بوس او شکر چیند
گوشم از لعل او گهر چیند
از گریبان چو او برآرد سر
حور دامن ز شرم درچیند
در فراقش ز اشک و چهره من
مرد باید که سیم وزر چیند
باغبان صبحدم نداند چید
هر دم آنچ از رخش نظر چیند
آری آری چو آفتاب آمد
ماه در حال مهره بر چیند
خلق او خلق شاه را ماند
که از او دل گل و شکر چیند
شاه بهرامشه که خنجر او
از سران در مصاف سرچیند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر توصیف زیبایی و عشق است. شاعر از لذت بوسه و زیبایی چهره معشوق سخن می‌گوید و احساسات عمیق خود را در فراق او بیان می‌کند. او به زیبایی‌های ظاهری و باطنی معشوق اشاره می‌کند و آن را با عناصر طبیعی و قدرتی همچون آفتاب و باغبانی مقایسه می‌کند. در نهایت، شاعر عشق و زیبایی معشوق را فراتر از هر چیز دیگری می‌داند، به طوری که حتی شاهان هم تحت تأثیر او قرار می‌گیرند.
هوش مصنوعی: لبم به خاطر بوسه‌ی او شیرین شده و گوشم به خاطر زیبایی‌اش گوهری گرانبها جمع‌آوری کرده است.
هوش مصنوعی: وقتی او سر از گریبان بیرون می‌آورد، حوری به خاطر شرم، دامنش را می‌چینند.
هوش مصنوعی: در جدایی از او، باید چهره‌ام پر از اشک باشد و مثل یک مرد، باید بار غم را به دوش بکشم و در این غم و اندوه، خود را جمع و جور کنم.
هوش مصنوعی: باغبان در صبح زود نمی‌داند که هر لحظه چه چیزهایی از زیبایی‌های چهره‌اش برداشت می‌شود.
هوش مصنوعی: به طور کلی، وقتی آفتاب در آسمان می‌درخشد، ماه در سایه‌ی آن قرار می‌گیرد و نورش کمتر می‌شود. در اینجا می‌توان به این نکته اشاره کرد که در زمان‌های خاصی، بعضی چیزها درخشش و اهمیت بیشتری پیدا می‌کنند و برخی دیگر تحت تاثیر آن قرار می‌گیرند.
هوش مصنوعی: شخصیت او مانند شخصیت شاه است، به طوری که دیگران از او دل خوش و شیرینی می‌چینند.
هوش مصنوعی: شاه بهرام کسی است که در میدان نبرد مانند خنجری برای سر دشمنان خود عمل می‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.