ای صنم ماه روی هر چه توانی مکن
هست ترا جور خوی تا بتوانی مکن
لاله به سنبل مپوش لعل به لؤلؤ مگیر
زاد تو نیک است باز اندک دانی مکن
کرد سبک دل مرا انده هجران تو
ماه رخا نور حسن حسن گرانی مکن
ای بگه راستی قامت تو همچو تیر
بر من سست ضعیف سخت کمانی مکن
من که جواب از هزار باز نگویم یکی
حرمت آنرا بدان یاوه درائی مکن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی و ویژگی‌های معشوق است و شاعر از او می‌خواهد که خود را با دیگران مقایسه نکند و به دنبال دیگران نباشد. شاعر به زیبایی معشوق اشاره می‌کند و می‌گوید که او باید قدر خود را بداند و به خود افتخار کند. همچنین شاعر از اندوه و درد جدایی خود می‌گوید و از معشوق می‌خواهد که به خاطر او دلی سرد و ضعیف نداشته باشد و از او درخواست می‌کند که نسبت به احساساتش توجه کند و بی‌احترامی نکند. در کل، این شعر به عشق، زیبایی و احساسات عمیق مربوط می‌شود.
هوش مصنوعی: ای محبوب زیبا، هر چه در توان داری، نکن! تو را به نادانی، به دلخواه خود وادار نکن.
هوش مصنوعی: لاله را با سنبل نپوشان و لعل را با لؤلؤ مقایسه نکن، زیرا زاد تو نیکو است؛ پس باز هم قدری از این نکته را ندانسته مگذار.
هوش مصنوعی: دل من به خاطر دوری تو سنگین شده است. ای ماه چهره، زیبا و با درخشش، لطفاً با زیبایی‌ات سنگینی و غم را بیشتر نکن.
هوش مصنوعی: ای عزیز، راستش را بخواهی قامت تو همچون تیر است و من در برابر آن سست و ضعیف هستم. پس لطفاً مانند کمان به من فشار نیاور.
هوش مصنوعی: من هرگز به هزار بار سوال نمی‌گویم، پس حرمت این را رعایت کن و بیهوده صحبت نکن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.