شماره ۱ - در توحید: ای بر فراز مسند الا گرفته جا

شماره ۲ - در توحید: ای مخترع این نه فلک دایره سان را

شماره ۳ - در نعت رسول اکرم(ص) و وصف معراج: ترا که مهر سپهری نزیبد ای دلبر

شماره ۴ - در نعت حضرت رسول (ص) و وصف مرقد ایشان: دلا تا چند خود را فرش این نه سایبان بینی

شماره ۵ - تجدید مطلع: تو در آیینه می بینی که عالم گلستان بینی

شماره ۶ - در منقبت رسول اکرم(ص): چشم دارد بر متاع ما سپهر چنبری

شماره ۷ - مطلع دوم: پیش قصر قدرت افکنده ز ناخوش منظری

شماره ۸ - در منقبت امیرالمومنین علی علیه السلام و اثبات ولایت و خلافت او: سزای امامت به صورت به معنی

شماره ۹ - در منقبت امیرالمومنین علی (ع): شهید عشق تو آید به یاد جانش و لرزد

شماره ۱۰ - مطلع دوم: کند سپهر خم اندیشه کمانش و لرزد

شماره ۱۱ - در منقبت علی(ع): به مشامم نرسد بوی گلی از چپ و راست

شماره ۱۲ - مطلع دوم: در چمن پیش لبت وا نشد ار غنچه رواست

شماره ۱۳ - مطلع سوم: جلوه ات دوش که سامان چمن می آراست

شماره ۱۴ - در منقبت و مدح علی(ع): اگرم نه عافیت غمت رقم خلاصی جان دهد

شماره ۱۵ - در منقبت امیر مومنان علی(ع): اگر صبا بگشاید ز زلف یار گره

شماره ۱۶ - در منقبت امیرمومنان علی(ع): ای لعل گرفته ز تکلم به گهر بر

شماره ۱۷ - در منقبت حضرت فاطمه زهرا(س): چنان به صحن چمن شد نسیم روح‌افزار

شماره ۱۸ - در منقبت امام حسن مجتبی(ع): بیا که شیشه قسم می‌دهد به عهد کهن

شماره ۱۹ - مطلع دوم: نموده عارضت آن نور وادی ایمن

شماره ۲۰ - در منقبت سیدالشهداء امام حسین(ع): به یار نامه نوشتم به خون صبر و سکون

شماره ۲۱ - مطلع دوم: زهی مکان تو از عرصه خیال برون

شماره ۲۲ - در منقبت امام زین‌العابدین(ع): شکر خدا که با فلکم هیچ کار نیست

شماره ۲۳ - در منقبت امام محمدباقر (ع): طلسم رنگ چمن را بهار بسته چنان

شماره ۲۴ - در منقبت امام صادق(ع): کمال عقل همین است در جهان غرور

شماره ۲۵ - تجدید مطلع: ندانم از نظر من چسان بود مستور

شماره ۲۶ - در منقبت امام موسی کاظم(ع): ز تاب شعشه آفتاب در سرطان

شماره ۲۷ - قصیده موسوم به معجزه‌الشوق در منقبت امام رضا(ع): محیط عشق که ما مرکزیم و غم پرگار

شماره ۲۸ - مطلع دوم: ز موج رنگ گل و سبزه در هوای بهار

شماره ۲۹ - مطلع سوم: مرا دلی است ز درد فراق یار و دیار

شماره ۳۰ - مطلع چهارم: فغان ز کج‌روشی‌های چرخ ناهموار

شماره ۳۱ - مطلع پنجم: خلاف رأی تو بر عقل آن چنان دشوار

شماره ۳۲ - در منقبت امام محمدتقی(ع): بی‌تو به زندان غم هیچ نجنبم ز جا

شماره ۳۳ - در منقبت امام علی‌النقی(ع): ز شوخی نه در دیده آیی نه در بر

شماره ۳۴ - در منقبت امام حسن عسگری(ع): تا کی از حوت کند جا به حمل مهر بدل

شماره ۳۵ - در منقبت حضرت صاحب‌الامر(عج): کنون خوشست کشیدن شراب خنده گل

شماره ۳۶ - در عبرت و تخلص به نام نامی ولی‌عصر(عج): تا به کی غافل توان بودن ز مکر روزگار

شماره ۳۷ - در مدح میرداماد: ز باد حادثه آخر باین شدم دلشاد

شماره ۳۸ - شاید در مدح میرداماد باشد: عشق در کام من اول زهر سودا ریخته

شماره ۳۹ - در مدح استاد خود ملاصدرا: ماه نو عید و صد چنین باد

شماره ۴۰ - در مدح ملاصدرا: رسید مژده که آمد پناه دولت و دین

شماره ۴۱ - در رثای صدرالحکما ملاصدرای شیرازی: زین هفت‌خوان که پایه او بر سر فناست

شماره ۴۲ - در مدح شاه صفی: پرده از رخ برفکن وز گوشه ابرو نقاب

شماره ۴۳ - مطلع دوم: ای به دیدار گل رویت چمن را آب و تاب

شماره ۴۴ - مطلع سوم: بر سریر پادشاهی پادشاه کامیاب

شماره ۴۵ - در مدح شاه صفی: شکر که گردید ز لطف خدای

شماره ۴۶ - در مدح شاه‌عباس ثانی: داد باد صبح رنگین مژده‌ای از نوبهار

شماره ۴۷ - در مدح شاه‌عباس دوم: مبارک جهان را نشاط جوانی

شماره ۴۸ - در مدح سلطان العلما خلیفه سلطان وزیر شاه عباس دوم: اکنون که تازه گشت دلا عهد خرمی

شماره ۴۹ - مطلع دوم: ای روزگار را به وجود تو خرمی

شماره ۵۰ - در مدح میرزا حبیب‌الله صدر و اعتذار از وی: درین رباط دو در نه‌ مسافرم نه مقیم

شماره ۵۱ - تجدید مطلع: ز ناتوانی از خویش می‌روم چو نسیم

شماره ۵۲ - در مدح میرزا رفیع وزیر و توصیف آستانه حضرت معصومه (س): به خانه‌ای که تو کردی دمی درو مسکن

شماره ۵۳ - در مدح مرتضی قلی‌خان: زبان اهل سخن تا به حرف گردانست