حرف آخر قافیه

شماره ۱: سروا سمنا صنوبرا شمشادا

شماره ۲: لطفی بکس ای رشک پری نیست ترا

شماره ۳: یاران که در آغوش و کنارند مرا

شماره ۴: هرگز نبود ز شومی اختر ما

شماره ۵: اکنون که بود نشاط دل حاصل ما

شماره ۶: ای رشته بندگیت در گردن ما

شماره ۷: فریاد ز طبع جرم زاینده ما

شماره ۸: شاها شاها جهان پناها شاها

شماره ۹: از جام رقیب تا شدی مست و خراب

شماره ۱۰: یابم گرت از یاری کوکب امشب

شماره ۱۱: کارم ز غمت همه خروش است امشب

شماره ۱۲: خاکم چو سپهر کینه‌جو خواهد ساخت

شماره ۱۳: عشق آمد و کاشانه جان و تن سوخت

شماره ۱۴: دوشم که ز داغ دوریت جان میسوخت

شماره ۱۵: در باغ جهان که بس گل آشفت و بریخت

شماره ۱۶: آنشوخ که خون مهربان یاران ریخت

شماره ۱۷: خط تو که غم بجان غمخواران ریخت

شماره ۱۸: در بر معشوق و در قدح می چه خوش است

شماره ۱۹: آگه نتوانی چو شد از فطرت پست

شماره ۲۰: در ظلمت جهل آمدن چون زالست

شماره ۲۱: هرکس که ز لطف تو ستمگر شاد است

شماره ۲۲: زاهد که بپاک دامنیها ثمر است

شماره ۲۳: ای آنکه ترا همیشه عصیان کار است

شماره ۲۴: درد دل ما که داستان دگر است

شماره ۲۵: ای آنکه ترا خون شهیدان باده است

شماره ۲۶: تا دامن مطلبم به چنگ آمده است

شماره ۲۷: هرجا صنم لاله‌عذاری بوده است

شماره ۲۸: این گل کف دست گلعذاری بوده است

شماره ۲۹: هر ذره ز خاک تاجداری بوده است

شماره ۳۰: گل روی بت عشوه‌فروشی بوده است

شماره ۳۱: پیمانه لب پیاله‌نوشی بوده است

شماره ۳۲: مینای تهی حریف خامی بوده است

شماره ۳۳: از می که عدو شکار شست من و تست

شماره ۳۴: طاقت ثمر ما و جفا حاصل تست

شماره ۳۵: ای ساده دلی که گفتن حق فن تست

شماره ۳۶: ای گلبن طفل غنچه پرورده تست

شماره ۳۷: ای آنکه جفا عادت دیرینه تست

شماره ۳۸: مشتاق جفای یار بهر من و تست

شماره ۳۹: باغیست محبت که شجرهاش خوش است

شماره ۴۰: با ناله نای غلغل می چه خوشست

شماره ۴۱: آنرا که زر انباشته صد انبان است

شماره ۴۲: دشمن که برغم بخت وارون منست

شماره ۴۳: امروز نه خدمت بتان دین منست

شماره ۴۴: پرورده بنفشه‌ای که این موی منست

شماره ۴۵: هرچند بهر گوشه هزار افسونست

شماره ۴۶: تا عشق چراغ محفل گردونست

شماره ۴۷: ای آنکه سرگشم از غمت گلگونست

شماره ۴۸: دردشت محبت که گلشن محزونست

شماره ۴۹: زین باغ که خار او زگل افزونست

شماره ۵۰: آن کس که بود به دلبری فرد اینست

شماره ۵۱: آخر ثمر مهر تو کین بود ای دوست

شماره ۵۲: این سرکشی ای سرو سهی بالا چیست

شماره ۵۳: آنرا که امید وصل آن رشک پریست

شماره ۵۴: مجنون که ز جان برای جانان بگذشت

شماره ۵۵: زآنچه از ستمت بجان بیتاب گذشت

شماره ۵۶: دیشب که مرا بصحبت یار گذشت

شماره ۵۷: عمرم همه در کشیدن جور گذشت

شماره ۵۸: از سوز غم جگرفروزی که گذشت

شماره ۵۹ - این رباعی دارای صنعت رد عجز علی‌الصدر است: مجنون به هوای کوی لیلی در دشت

شماره ۶۰: منصور تنش بدار گردید چو جفت

شماره ۶۱: ای غبغب دلکش ترا بوی ترنج

شماره ۶۲: عالم همه هیچ و کار عالم همه هیچ

شماره ۶۳: ای روی تو در حدیقه جان گل سرخ

شماره ۶۴: ما را که بود چه در بخارا و چه بلخ

شماره ۶۵: آنم که بود بدامن صحرا باد

شماره ۶۶: آنم که بدشت و کوه تا گردد باد

شماره ۶۷: هرگز ز کسی یار کسی فرد مباد

شماره ۶۸: وصل تو نصیبم ای دل افروز مباد

شماره ۶۹: مشتاق که نقد دل نهانی بتو داد

شماره ۷۰: غم بیحد و درد بیشمار و من فرد

شماره ۷۱: آخر غم او ازین غم آبادم برد

شماره ۷۲: دوران سپهر بیگنه کش گذرد

شماره ۷۳: گردون ستیزه کار دیدی که چکرد

شماره ۷۴: رفت از برم آن یگانه دیدی که چه کرد

شماره ۷۵: دانم بنشانه ناوک‌ها نخورد

شماره ۷۶: شد صبح که هرکس پی کاری گیرد

شماره ۷۷: گفتم ز غمت عاشق حیران میرد

شماره ۷۸: بر لب نه شکایتم ز فردی برسد

شماره ۷۹: اندیشه به کنه حق تعالی نرسد

شماره ۸۰: گو دی رسد و بهارش از پی نرسد

شماره ۸۱: فیضی بمن از چشمه نوشی نرسد

شماره ۸۲: زان ماه که روزم ز غمش شب باشد

شماره ۸۳: آنرا که نه دانش و نه عرفان باشد

شماره ۸۴: هرکس که بجرگ نکته سنجان باشد

شماره ۸۵: از جور و جفا چو خار می‌باید شد

شماره ۸۶: آنم که نشاط من بکلفت ماند

شماره ۸۷: افغان که نه عمر جاودان خواهد ماند

شماره ۸۸: نه تاج و نه تخت و نه نگین خواهد ماند

شماره ۸۹: از کوی غم تو سینه ریشان رفتند

شماره ۹۰: روزی که بکوی میفروشان بردند

شماره ۹۱: چون موج گروهی که عنان تاب شدند

شماره ۹۲: شد صبح کاجابت بدعا وابندند

شماره ۹۳: آنانکه بگفتگو بدانش ثمرند

شماره ۹۴: شاهان جهان که از صدای کوسند

شماره ۹۵: آنانکه نه از خیل خردمندانند

شماره ۹۶: غم نیست که خلق بت‌پرستم دانند

شماره ۹۷: آنان که مرا ز مستمندان دانند

شماره ۹۸: آنم که بود محال در دیر وجود

شماره ۹۹: گفتم ز تو دایمم نه غم خواهد بود

شماره ۱۰۰: در عشق بلب خموش می‌باید بود

شماره ۱۰۱: هر دم ز بتی بداغ می‌باید بود

شماره ۱۰۲: مرغان چو دل از سیر چمن شاد کنید

شماره ۱۰۳: یاران چو دل از صحبت هم شاد کنید

شماره ۱۰۴: داغ غمت از افسر ادهم خوشتر

شماره ۱۰۵: چندانکه بود نشاط از غم خوشتر

شماره ۱۰۶: جام صهبا ز ساغر جم خوشتر

شماره ۱۰۷: غمگین تور است از طرب غم خوشتر

شماره ۱۰۸: درویشیم از خدمت سلطان خوشتر

شماره ۱۰۹: ای سرو تو از سرو روان موزون‌تر

شماره ۱۱۰: از قتل من خسته روانی بگذر

شماره ۱۱۱: بازآ و هجوم لشکر درد نگر

شماره ۱۱۲: جز فتنه نمیکند جهان طور نگر

شماره ۱۱۳: چونتخته نرد است فلک نیک نگر

شماره ۱۱۴: هر بت که برافروخت رخ از جام غرور

شماره ۱۱۵: ایدلبر بی‌نظیر من دستم گیر

شماره ۱۱۶: آن در مسجد که جسته‌ام حق ز نماز

شماره ۱۱۷: آن یافته کام دل ز عشق جانسوز

شماره ۱۱۸: زین پیش مرا بود ز بخت فیروز

شماره ۱۱۹: گیرم که کنم من از مناهی پرهیز

شماره ۱۲۰: ای جان و دل مرا انیس و مونس

شماره ۱۲۱: دور از تو مرا رنج و گلابی که مپرس

شماره ۱۲۲: دل برده ز من تازه نهالی که مپرس

شماره ۱۲۳: ای واقف از آرامش و گشت همه کس

شماره ۱۲۴: ای مرحمتت هادی راه همه کس

شماره ۱۲۵: گویم نه بهرحال که هستی خوش باش

شماره ۱۲۶: از عشق فتد بخرمن صبر آتش

شماره ۱۲۷: از سیلی غم چند کنی چهره بنفش

شماره ۱۲۸: جز خون جگر ز شومی اختر خویش

شماره ۱۲۹: خوش آنکه کنم خاطر غمدیده خویش

شماره ۱۳۰: صبح است ز باده می‌پرستان در رقص

شماره ۱۳۱: ای کرده به خویش یک روش دایم فرض

شماره ۱۳۲: ای رهرو نادان که روانی چون شط

شماره ۱۳۳: مخور نگشته از می ناب چه حظ

شماره ۱۳۴: ای مانده بمحفل تو پا در گل شمع

شماره ۱۳۵: بر خصم ظفر همیشه در روز مصاف

شماره ۱۳۶: پیوسته دلم کباب میخواهد عشق

شماره ۱۳۷: امروز نکرده است اندیشه عشق

شماره ۱۳۸: کو بر زبردست تو دستی ای عشق

شماره ۱۳۹: بس رشته جان‌ها که گسستی ای عشق

شماره ۱۴۰: ای کاوردت ز نطفه‌ای ایزد پاک

شماره ۱۴۱: تنها نه زمین ز صید گاهت گلرنگ

شماره ۱۴۲: تا چند رقیب در برش گیری تنگ

شماره ۱۴۳: از نام تو کعبه را چه سان نبود ننگ

شماره ۱۴۴: در راه بتان که صلحشان باشد جنگ

شماره ۱۴۵: در کوی غمت که فتنه بارد صد رنگ

شماره ۱۴۶: هستیست گلی کزوست ما را دل‌تنگ

شماره ۱۴۷: با ما ز در صلح درآ تا کی جنگ

شماره ۱۴۸: ای موی تو در برون دل‌ها همه چنگ

شماره ۱۴۹: از حرف وصال تو بمن گردد حال

شماره ۱۵۰: رندی به بغل صراحی و در کف جام

شماره ۱۵۱: زاهد که بخون خوردن خلقست مدام

شماره ۱۵۲: من عهد و وفات سست می‌دانستم

شماره ۱۵۳: پیمان تو کی درست می‌دانستم

شماره ۱۵۴: دیریست جدا ز عالم لاهوتم

شماره ۱۵۵: یک چند منت دوست گمان میکردم

شماره ۱۵۶: کی دور ز آستانه‌ات می‌گردم

شماره ۱۵۷: عمریست که مهر دلفروزی دارم

شماره ۱۵۸: از غم دل بی‌صبر و سکونی دارم

شماره ۱۵۹: پیوسته تن خاک‌نشینی دارم

شماره ۱۶۰: هر ناله که از غمت بلب می‌آرم

شماره ۱۶۱: پیوسته ذلیل آشنا و خویشم

شماره ۱۶۲: از ناله مرغ بی‌پروبال دلم

شماره ۱۶۳: نه ساکن باغ و نه مقیم چمنم

شماره ۱۶۴: من شیوه آن بهانه جو می‌دانم

شماره ۱۶۵: ناگاه طلسم جسم را میشکنم

شماره ۱۶۶: کو مرغ باین بی‌پروبالی که منم

شماره ۱۶۷: زاهد توئی و فضائل کسب علوم

شماره ۱۶۸: با فقر ز دنیا نه عبث ساخته‌ایم

شماره ۱۶۹: پیدا چو گهر ز قطره آب شدیم

شماره ۱۷۰: اکنون نه ز نخل عشق برخورداریم

شماره ۱۷۱: هر شب ز غم تو سیمتن می‌گریم

شماره ۱۷۲: از جور سپهر واژگون می‌گریم

شماره ۱۷۳: در وحدت آن جان جهان هست سخن

شماره ۱۷۴: تن مایل درد و روح مایلتر از آن

شماره ۱۷۵: درد تو بود نهفته در جان کردن

شماره ۱۷۶: یکروز بوصل کامرانی کردن

شماره ۱۷۷: نه دم ز بلندی و نه از پستی زن

شماره ۱۷۸: از عشق بتی شور چو قلزم میکن

شماره ۱۷۹: روشن کند اشک لاله‌گون دل من

شماره ۱۸۰: باشد ز سرشگ لاله‌گون دل من

شماره ۱۸۱: رفتی تو و اشک لاله‌گون دل من

شماره ۱۸۲: گو همره اشک لاله‌گون دل من

شماره ۱۸۳: طفلی که چو اشک لاله‌گون دل من

شماره ۱۸۴: از نعت نبی است در جنان مسکن من

شماره ۱۸۵: ایگل که ترا هست عذار گلگون

شماره ۱۸۶: بود از لیلی بسکه جگر خون مجنون

شماره ۱۸۷: از کوشش غیر ای تو از حوری به

شماره ۱۸۸: ای کوی تو از خلد و تو از حوری به

شماره ۱۸۹: ای نور تو شمع بزم مردم گشته

شماره ۱۹۰: شوخی که رهم در طلبش گمگشته

شماره ۱۹۱: در وادی عشقت دل من گم گشته

شماره ۱۹۲: ای قلزم سرگرم تلاطم گشته

شماره ۱۹۳: ای ز آب و هوای دیر مردم گشته

شماره ۱۹۴: ای گشته جماد و باز مردم گشته

شماره ۱۹۵: سرگشته پدید زاهد گم گشته

شماره ۱۹۶: گر جا بحرم ور به کلیسا کرده

شماره ۱۹۷: ای با همه آشنا ز ما بیگانه

شماره ۱۹۸: هرگز ز توام غیر دل‌آزاری نه

شماره ۱۹۹: ایخسته دلم همیشه رنجور از تو

شماره ۲۰۰: ای عشق بیا از همه فن به فن تو

شماره ۲۰۱: گشت شب مهتاب و می روشن و تو

شماره ۲۰۲: روزی مشتاق بر دماغ من و تو

شماره ۲۰۳: چون دل نهد از بیم هلاک من و تو

شماره ۲۰۴: ای شمع که سوز جسم کاه من و تو

شماره ۲۰۵: ای برده بحسن از مه و خورشید گرو

شماره ۲۰۶: چشمم که سرشک لاله‌گون آید ازو

شماره ۲۰۷: گر لاف ز عشق میزنی دردت کو

شماره ۲۰۸: زاهد که ز عشق لافد آوازش کو

شماره ۲۰۹: هرگز غم یار را باغیار مگو

شماره ۲۱۰: تا عشق مرا فاش نمی‌دانستی

شماره ۲۱۱: ای آنکه ز سر خویشتن در تفتی

شماره ۲۱۲: گردون همه زهر در ایاغم کردی

شماره ۲۱۳: تا چون گلم آسایش دامن بودی

شماره ۲۱۴: فاش از کفم ار کشیده دامن بودی

شماره ۲۱۵: دیشب دل من چو خسته از رنجوری

شماره ۲۱۶: در وادی عشق دوش نالان جرسی

شماره ۲۱۷: صبح است و شراب لعل‌فام ای ساقی

شماره ۲۱۸: از جام وصال غیر و مستی تا کی

شماره ۲۱۹: با یار رقیب می پرستی تا کی

شماره ۲۲۰: آنی تو که حال ناتوانان دانی

شماره ۲۲۱: ای آتش کینت ز من افروختنی

شماره ۲۲۲: ای عشق که غیر فتنه برپا نکنی