گنجور

 
مشتاق اصفهانی

ای کاوردت ز نطفه‌ای ایزد پاک

وآخر دهدت جا به یکی تیره مغاک

می‌نوش و بزی شاد که بس چون من و تو

پیدا شد از آب و گشت پنهان در خاک