گنجور

 
مشتاق اصفهانی

جز خون جگر ز شومی اختر خویش

چون لاله ندیده‌ایم در ساغر خویش

خونابه‌کش محفل خویشیم وزنیم

دوری دو پیاله از دو چشم تر خویش