گنجور

 
مشتاق اصفهانی

نه ساکن باغ و نه مقیم چمنم

جغدم که خرابه‌ایست دایم وطنم

هرگز بسرم کس نکند آمد و رفت

بیکس‌تر ازین کسی مبادا که منم