گنجور

 
جویای تبریزی

فهرست شعرها به ترتیب آخر حرف قافیه گردآوری شده است. برای پیدا کردن یک شعر کافی است حرف آخر قافیه آن را در نظر بگیرید تا بتوانید آن را پیدا کنید.

مثلا برای پیدا کردن شعری که مصرع «که توانش گل این نه چمن خضرا گفت» مصرع دوم یکی از بیتهای آن است باید شعرهایی را نگاه کنید که آخر حرف قافیه آنها «ت» است.

حرف آخر قافیه

الف
ت
د
ر
ش
ن

شماره ۱: گفت امام عرش مسند قاسم خلد و جحیم - آنکه بر فرقش برازنده است تاج انما

شماره ۲: پادشاهی است شه رضا امروز - که نه در فکر تخت و دیهیم است

شماره ۳: شکر لله که هجو کس گفتن - فطرت عالی مرا نه فن است

شماره ۴: هر قدر خاطرم ز کس رنجد - خامشی پیشه زبان من است

شماره ۵ - در ترجمه کلام امام علی (ع)‏: اینچنین فرمود در تعریف خاموشی به خلق - آنکه بر اهل جهان بعد از رسول الله مه است

شماره ۶ - در وصف چشمه جوهر ناک: حبذا کشمیر و جوهر ناک او - حوض کوثر در بهشت آماده است

شماره ۷: نماز تو بی معرفت شیخنا - چه بی قدر و بی منزلت آمده است

شماره ۸: خان والا نژاد ابراهیم - که علی را به جان و دل بنده است

شماره ۹: قدوه مؤمنین که درگاهش - چون فلک در بلند کریاسی است

شماره ۱۰ - تاریخ تولد: ز میرزا ابوالخیر والا نژاد - گلی در ریاض نجابت شکفت

شماره ۱۱ - تاریخ وفات ملک فخرا - ‏۱۱۱۰ ه: اوستاد زمان ملک فخرا - که خرد وصف او نیارد گفت

شماره ۱۲ - تاریخ فوت شایسته خان: آفتاب فلک جاه امیرالامراء - که توانش گل این نه چمن خضرا گفت

شماره ۱۳: به کیش ما پس از خلوت نشین لی مع الهی - کسی حاشا که چون شاه ولایت بوالحسن باشد

شماره ۱۴: شیخ میرک که از ره دانش - مسند عز و شان مقامش شد

شماره ۱۵: حبذا نواب حفظ الله خان - آنکه چشم مهر و مه مثلش ندید

شماره ۱۶ - در توصیف کربلا: کو طالع و بخت آنکه باشم - در حضرت کربلا ز زوار

شماره ۱۷: گویند خواجه را چو رسد قاشقی به لب - تا چند ساعتش مکد از حرص بی شمار

شماره ۱۸ - تاریخ فوت عبداللطیف خان رحمة الله - ۱۱۱۷ه: میر عبداللطیف خان که گذشت - در محرم ازین سرای غرور

شماره ۱۹ - علی رضا که گلی از بهار کشمیر است - ۱۱۱۱ه: علی رضا که گلی از بهار کشمیر است - مدام شاه خراسان نگاهبان بادش

شماره ۲۰: چیست آن جانور روشن رای - که بود پاش یکی با گردن

شماره ۲۱ - تاریخ فوت میرزا شاه حسین سبزواری - ‏۱۰۸۹ ه: میرزای یگانه شاه حسین - مرشد معنی اوستاد سخن

شماره ۲۲ - در معذرت حفظ الله خان: زهی خجسته بیانی که بال شهرت یافت - ز جنبش دو لبت گاه نطق مرغ سخن

شماره ۲۳ - در وصف آیینه خانه: این آینه خانه از وفور لمعان - وز صافی و روشنی بود چشم جهان

sunny dark_mode