حرف آخر قافیه

شماره ۱: گفت امام عرش مسند قاسم خلد و جحیم - آنکه بر فرقش برازنده است تاج انما

شماره ۲: پادشاهی است شه رضا امروز - که نه در فکر تخت و دیهیم است

شماره ۳: شکر لله که هجو کس گفتن - فطرت عالی مرا نه فن است

شماره ۴: هر قدر خاطرم ز کس رنجد - خامشی پیشه زبان من است

شماره ۵ - در ترجمه کلام امام علی (ع)‏: اینچنین فرمود در تعریف خاموشی به خلق - آنکه بر اهل جهان بعد از رسول الله مه است

شماره ۶ - در وصف چشمه جوهر ناک: حبذا کشمیر و جوهر ناک او - حوض کوثر در بهشت آماده است

شماره ۷: نماز تو بی معرفت شیخنا - چه بی قدر و بی منزلت آمده است

شماره ۸: خان والا نژاد ابراهیم - که علی را به جان و دل بنده است

شماره ۹: قدوه مؤمنین که درگاهش - چون فلک در بلند کریاسی است

شماره ۱۰ - تاریخ تولد: ز میرزا ابوالخیر والا نژاد - گلی در ریاض نجابت شکفت

شماره ۱۱ - تاریخ وفات ملک فخرا - ‏۱۱۱۰ ه: اوستاد زمان ملک فخرا - که خرد وصف او نیارد گفت

شماره ۱۲ - تاریخ فوت شایسته خان: آفتاب فلک جاه امیرالامراء - که توانش گل این نه چمن خضرا گفت

شماره ۱۳: به کیش ما پس از خلوت نشین لی مع الهی - کسی حاشا که چون شاه ولایت بوالحسن باشد

شماره ۱۴: شیخ میرک که از ره دانش - مسند عز و شان مقامش شد

شماره ۱۵: حبذا نواب حفظ الله خان - آنکه چشم مهر و مه مثلش ندید

شماره ۱۶ - در توصیف کربلا: کو طالع و بخت آنکه باشم - در حضرت کربلا ز زوار

شماره ۱۷: گویند خواجه را چو رسد قاشقی به لب - تا چند ساعتش مکد از حرص بی شمار

شماره ۱۸ - تاریخ فوت عبداللطیف خان رحمة الله - ۱۱۱۷ه: میر عبداللطیف خان که گذشت - در محرم ازین سرای غرور

شماره ۱۹ - علی رضا که گلی از بهار کشمیر است - ۱۱۱۱ه: علی رضا که گلی از بهار کشمیر است - مدام شاه خراسان نگاهبان بادش

شماره ۲۰: چیست آن جانور روشن رای - که بود پاش یکی با گردن

شماره ۲۱ - تاریخ فوت میرزا شاه حسین سبزواری - ‏۱۰۸۹ ه: میرزای یگانه شاه حسین - مرشد معنی اوستاد سخن

شماره ۲۲ - در معذرت حفظ الله خان: زهی خجسته بیانی که بال شهرت یافت - ز جنبش دو لبت گاه نطق مرغ سخن

شماره ۲۳ - در وصف آیینه خانه: این آینه خانه از وفور لمعان - وز صافی و روشنی بود چشم جهان