ای فدای مرقد پاک تو سر تا پای من
یا علی مولای من مولای من مولای من
مظهر گل فاتح خیبر امیرالمؤمنین
بندگی قنبرش فخر من و آبای من
آب و رنگ زینت گلزار هستی تا شدند
چون گل رعنا به گیتی سید و مولای من
کرد درک ذات پاک هر دو در یک آینه
رای نعت آرای و طبع منقبت پیرای من
چون تویی مولای من یا ساقی کوثر چه باک
سنگ اگر بارد بود چون پنبه بر مینای من
مسند آرای امامت یا امیرالمؤمنین
بسکه لبریز محبت گشته سرتا پای من
می توان دیدن ز فیض مهرت ای گلشن بهار
جلوهٔ رخسار برگ گل ز نقش پای من
گر نگویم آنچه باید گفت اعدای ترا
می تراود خون دل چون پسته از لبهای من
یا امیرالمؤمنین خواهم که در روز جزا
همچو نقش پا ته پای تو باشد جای من
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به محبت و ارادت شاعر به امیرالمؤمنین، علی (ع) پرداخته است. شاعر خود را فدای مرقد پاک آن حضرت می‌داند و او را مظهر زیبایی و فضیلت معرفی می‌کند. عشق و بندگی او نسبت به علی (ع) را به عنوان فخر خود می‌شمارد و اعتراف می‌کند که وجود او سبب زیبایی زندگی‌اش شده است. همچنین، شاعر بر این باور است که در روز قیامت، امیدوار است که در کنار علی (ع) قرار گیرد و به نیکی از او یاد کند. در کل، این شعر نمایانگر عشق عمیق شاعر به علی (ع) و مقام والای او در اسلام است.
هوش مصنوعی: ای کاش جانم را فدای بارگاه مقدس تو کنم، ای علی، مولا و سرور من.
هوش مصنوعی: امیرالمؤمنین که نمایانگر زیبایی و عظمت است، برنده جنگ خیبر می‌باشد. بندگی و خدمت قنبر، افتخار من و نسل‌های پیشین من است.
هوش مصنوعی: آب و رنگ زیبایی‌های جهان مثل گل‌های خوشبوی این دنیا هستند، تا این که مثل گل‌های زیبا در زمین، سید و مولای من نیز جلوه‌گر شدند.
هوش مصنوعی: درک حقیقت خالص و پاک هر دو در یک آینه، نشان‌دهنده زیبایی وصف و طبیعت فضیلت‌سازی من است.
هوش مصنوعی: هر چند که مشکلات و سختی‌ها مانند سنگ بر من بیفتند، اما وجود تو که سرور و منبع حیات منی، هیچ نگرانی برایم باقی نمی‌گذارد؛ زیرا به اندازه پنبه نرم و بی‌خطر به من آسیب می‌زنند.
هوش مصنوعی: امام و ولی مؤمنان، همه وجودم پر از محبت و عشق است و سر تا پایم تحت تأثیر این احساس قرار دارد.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از زیبایی و لطف معشوق سخن می‌گوید. او می‌گوید که با وجود محبت و لطفی که از او دریافت کرده، می‌توان جلوه و زیبایی صورتش را در طبیعت، مانند رنگ و رخسار گل، مشاهده کرد. همچنین، اشاره‌ی شاعر به این است که وجودش و ردپایش نشان‌دهنده‌ی تاثیر آن عشق و زیبایی است.
هوش مصنوعی: اگر آنچه را که باید بیان کنم، نگوییم، جزای آن را با دل‌تنگی و غم عمیق می‌دهم و این درد و رنج همچون مغز پسته از لبانم بیرون می‌آید.
هوش مصنوعی: ای امیرالمؤمنین، آرزو دارم که در روز قیامت، جایگاه من به اندازه‌ی ردپای تو باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آب و سنگم داد بر باد آتش سودای من
از پری روئی مسلسل شد دل شیدای من
نیستم یارا که یارا گویم و یارب کنم
کآسمان ترسم به درد یارب و یارای من
دود آهم دوش بابل را حبش کرده است از آنک
[...]
پرده بردار ای حیات جان و جان افزای من
غمگسار و همنشین و مونس شب‌های من
ای شنیده وقت و بی‌وقت از وجودم ناله‌ها
ای فکنده آتشی در جمله اجزای من
در صدای کوه افتد بانگ من چون بشنوی
[...]
آن شهنشاهم که از نطق «هی العلیا»ی من
ما سوی الله نقطه ای آمد به زیر پای من
آفتاب وحدتم من زان که در صبح طلوع
کثرت ذرات شد پیدا ز نور رای من
اتحاد عین و غین عالم سر حروف
[...]
ماه من چون آگهی از ناله شب‌های من
رحمتی کن بر دل بیچاره شیدای من
زآتش سودایت ای شمع جهان افروز دل
سوختم پروانه وار و نیستت پروای من
گر ز روی لطف خاکپای خود خوانی مرا
[...]
با وجود وصل شد زندان حرمان جای من
برکنار آب حیوان تشنهٔ مردم وای من
باغبان کاندر درون بر دست گلچین گل نزد
دست منعش در برون صد تیشه زد بر پای من
سایه بر هر کس فکند الا من دوزخ نصیب
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.