حرف آخر قافیه

قطعه شماره ۱: قرب صدسال عمر من بگذشت - قصد موری نکرده ام به خدا

قطعه شماره ۲: چون مرا درخواب کردی روز و شب - روز و شب درخواب می بینم تو را

قطعه شماره ۳: فیضی که به تو رسید از ما - آن رحمت حق شناس ما را

قطعه شماره ۴: دردمندی فقیر اگر یابی - به کرم درد او دوا فرما

قطعه شماره ۵: یک شاهدی است ما را در غیب و در شهادت - در غیب و در شهات یک شاهدی است ما را

قطعه شماره ۶: لفظ الف و دو لام و یک ها - اسمی است از آن تو اسم دریاب

قطعه شماره ۷: دوش تا روز ما به هم بودیم - لذتی یافتم که چه توان گفت

قطعه شماره ۸: خودنمائی می کنی با عاشقان - در دوئی آن یک کجا بنمایدت

قطعه شماره ۹: گنج اسما به من عطا فرمود - نعمتی یافتم که چه توان گفت

قطعه شماره ۱۰: ماسوی الله جز خیالی نیست می بینم به خواب - این چنین نقش خیالی قابل تعبیر نیست

قطعه شماره ۱۱: ای جان پدر به حال ما رحمی کن - زیرا بی تو تمتعی از جان نیست

قطعه شماره ۱۲: غیرتش غیر دوست فانی کرد - غیر حق در وجود باقی نیست

قطعه شماره ۱۳: گر سبوئی شکست یا جامی - حضرت عشق تا ابد ساقی است

قطعه شماره ۱۴: نعمت الله همه جهان بگرفت - این چنین نعمتی جهانگیر است

قطعه شماره ۱۵: کفر سر زلف بت به دست آر - کایمان محققانه این است

قطعه شماره ۱۶: مائیم حضور نعمت الله - رویش بنگر که نیک پیداست

قطعه شماره ۱۷: هر چه در کاینات موجود است - همه مرحوم رحمت‌الله است

قطعه شماره ۱۸: سر کل چون کله نهد بر سر - آن کله کل بلای دستار است

قطعه شماره ۱۹: هر که کشته شود به عشق خدا - به یقینم که او خدا گشته است

قطعه شماره ۲۰: انس با محبوب اگر گیرد محب - گرچه باشد یک نفس مطلوب اوست

قطعه شماره ۲۱: در راه خدا پای برهنه گو برو - آن یار که همچو بشر حافی اهل است

قطعه شماره ۲۲: چون شتا آمد شتا مقلوب کن - کشته ها اندر شتا با آتش است

قطعه شماره ۲۳: ملک و ملکوت هر دو انسان - او مظهر جمله صفات است

قطعه شماره ۲۴: هیچمان از کسی دریغی نیست - آنچه داریم در ضرردان است

قطعه شماره ۲۵: نزد ما عین نیست غیری کو - عقل گوید که عین و غیری هست

قطعه شماره ۲۶: عقل از چه به غایت مال است - جز معرفت صفاتیش نیست

قطعه شماره ۲۷: به قدر حوصله‌ها جام می دهد ساقی - اگر چه باده خمخانه را نهایت نیست

قطعه شماره ۲۸: اندکی ذوق اگر کسی را هست - نزد یاران ما غریبی نیست

قطعه شماره ۲۹: بلبل بوستان یارانم - من ازین بوستان نخواهم رفت

قطعه شماره ۳۰: بر در غیر می روی حیف است - به عدم می روی چه آری هیچ

قطعه شماره ۳۱: بنه رو بر در میخانه او - توجه خود به آنجا می توان کرد

قطعه شماره ۳۲: رفته بودم به سوی بحر محیط - که در آن بحر شنا باید کرد

قطعه شماره ۳۳: گر چهل صبح از سر اخلاص - مخلصی گرد عاشقان گردد

قطعه شماره ۳۴: هر چه بینی نعمت الله بود - به از این خود حکایتی نبود

قطعه شماره ۳۵: هر که او حجتی چنان دارد - شک ندارم هم این هم آن دارد

قطعه شماره ۳۶: موئی به میان ما نگنجد - سلطان چه بود گدا نگنجد

قطعه شماره ۳۷: راستی کن که مرد کج رفتار - در ره او به منزلی نرسد

قطعه شماره ۳۸: توبه از توبه می کنم ای دوست - توبه خوب ما همین باشد

قطعه شماره ۳۹: شاه عالم پناه دانی کیست - آنکه سلطان انس و جان باشد

قطعه شماره ۴۰: آب ماهان که خاک بر سر او - همچو آب زلال کی باشد

قطعه شماره ۴۱: شیخ الاسلام احمد جامی - که دم مرده از دمش حی شد

قطعه شماره ۴۲: هر کمالی که هست در عالم - از خلیفه بجو که می داند

قطعه شماره ۴۳: روی غیری ندیده دیده ما - غیر چون نیست دیده چون بیند

قطعه شماره ۴۴: پیوسته شکسته باش چون ما - کو کار شکستگان برآرد

قطعه شماره ۴۵: من طالب او چگونه باشم - گر حضرت او مرا بجوید

قطعه شماره ۴۶: مگر منعم بگوید شکر نعمت - و گر نه مفلس مسکین چه گوید

قطعه شماره ۴۷: نسب بی حسب چنان نبود - به حسب خود نسب به کار آید

قطعه شماره ۴۸: ای که پرسی ز حال میر تمور - با تو گویم که حال او چون است

قطعه شماره ۴۹: پیش ازین گر مرا حجابی بود - شکر گویم که آن حجاب نماند

قطعه شماره ۵۰: طره شب را مطرا کرده اند - نور روی روز پیدا کرده اند

قطعه شماره ۵۱: جمله ذرات اکوان سر به سر - ز آفتاب حسن او تابنده اند

قطعه شماره ۵۲: جام بی می کی دهد ذوق ای پسر - تا نگردد جام با می متحد

قطعه شماره ۵۳: آفتابی تو و ما سایه تو - احولست آنکه یکی را به دو دید

قطعه شماره ۵۴: شهرتی یافته است می گویند - نعمت الله را خدا بخشید

قطعه شماره ۵۵: این هیولا عجوزه‌ای عجب است - چادری بر سر است و می‌گردد

قطعه شماره ۵۶: کار عالم به پختگی باشد - شیخ ما بین که خام می‌گردد

قطعه شماره ۵۷: هر چه می‌خواست آنچنان گردید - هر چه می‌خواهد آنچنان گردد

قطعه شماره ۵۸: پیوسته شکسته باش چون ما - کو کار شکستگان برآرد

قطعه شماره ۵۹: حق تعالی وجود انسانی - به کمال و جمال خود پرورد

قطعه شماره ۶۰: هر که با رند مست بنشیند - لاجرم رند مست برخیزد

قطعه شماره ۶۱: هر که او نقص دیگری گوید - شک ندارم که نقص او باشد

قطعه شماره ۶۲: جان جاهل به مرغکی ماند - که گرفتار در قفس باشد

قطعه شماره ۶۳: بلبل گلستان معشوقم - من ازین گلستان نخواهم شد

قطعه شماره ۶۴: ساقی باید که می ببخشد - رندی باید که می بنوشد

قطعه شماره ۶۵: ما چو حلوایی و حلوا یار ماست - صحن ما را پر ز حلوا کرده‌اند

قطعه شماره ۶۶: آنکه حق را به خویشتن بیند - عارفان عارفش نمی‌دانند

قطعه شماره ۶۷: ای که پرسی ز حال میر تمور - با تو گویم که حال او چون بود

قطعه شماره ۶۸: موجود منقسم به دو قسم است نزد عقل - یا واجب الوجود است یا ممکن الوجود

قطعه شماره ۶۹: در نی نیزه بین که رفعت او - با تو گویم چنانکه می‌باید

قطعه شماره ۷۰: آفتابی تو و ما سایه تو - احول است آن یکی را به دو دید

قطعه شماره ۷۱: در آینه وجود حادث - انوار قدیم می توان دید

قطعه شماره ۷۲: دل جام جهان نمای عشق است - بنگر که به تو تو را نماید

قطعه شماره ۷۳: صنع خدا نگر که به حکمت چگونه ساخت - چشمت به هفت پرده و سه آب در نظر

قطعه شماره ۷۴: در حقیقت یکی عدد نبود - گر شماری یکی هزار هزار

قطعه شماره ۷۵: چون جمالش صد هزاران روی داشت - بود در هر ذره دیداری دگر

قطعه شماره ۷۶: جام گیتی نما به دست آر - صفت و ذات بین و اسم نگر

قطعه شماره ۷۷: گرد ملک عدم چه می‌گردی - تختگاه مرا به دست آور

قطعه شماره ۷۸: التفاتی به غیر او نکنی - گرچه باشد بهشت و حور و قصور

قطعه شماره ۷۹: ای که گویی فقیر مسکین مرد - اعتباری ز مرگ خود می‌ گیر

قطعه شماره ۸۰: بار او می کش و خوشی می رو - ناز او می کش و خوشی می ناز

قطعه شماره ۸۱: خلق حسن باشدش هر که حسینی بود - هر که حسینی بود خلق حسن باشدش

قطعه شماره ۸۲: بنمود جمال او به خوابم - گفتم باشد مگر جمالش

قطعه شماره ۸۳: ساقی اگر باده از آن خم دهد - خرقه صوفی ببرد می‌ فروش

قطعه شماره ۸۴: همه عالم چو سایه سجده کنان - اوفتاده به خاک درگاهش

قطعه شماره ۸۵: هر کجا محدثی بود بی ‌شک - افتقارش بود به محدث خویش

قطعه شماره ۸۶: از صد هزار سالک فردی رسد به آنجا - فردی رسد به آنجا از صد هزار سالک

قطعه شماره ۸۷: سوی الله چیست ای صوفی صافی - نتوان یافت بی‌ وجود کمال

قطعه شماره ۸۸: علماء رسوم می بینم - همه را علم هست و نیست عمل

قطعه شماره ۸۹: چون کمال همه بود به وجود - نتوان یافت بی وجود کمال

قطعه شماره ۹۰: موج و بحر و حباب قطره تمام - همه در عین ماست مستهلک

قطعه شماره ۹۱: شاها کرمی بکن مکن جنگ - زنهار مکن به جنگ آهنگ

قطعه شماره ۹۲: کیمیای ولایتی دارم - مس جسم بشر چو زر سازم

قطعه شماره ۹۳: پرسند ز من چه کیش داری - ای بی خبران چه کیش دارم

قطعه شماره ۹۴: هر کجا شهریست اقطاع من است - گه به ایران گه به شروان می روم

قطعه شماره ۹۵: در خرابات رند و سرمستم - عاشقانه مدام می یابم

قطعه شماره ۹۶: شنیدم ساقی سرمست می گفت - یکی را جام بخشم دیگری خم

قطعه شماره ۹۷: پیدا شده در عالم آن نور جمال او - آن نور جمال او پیدا شده در عالم

قطعه شماره ۹۸: به درد دل گرفتارم به من ده دردی دردش - که دارم اعتقاد آن ، کز این درمان همی یابم

قطعه شماره ۹۹: نعمت‌اللهم وز آل رسول - حد کس نیست دانش حدم

قطعه شماره ۱۰۰: تا اعتباری کرده‌ام این سایه و آن آفتاب - از اعتبار خویشتن بودم یکی و دو شدم

قطعه شماره ۱۰۱: خطی کو را نه حسن است و نه ترتیب - نه در اعراب او فتح است و نه ضم

قطعه شماره ۱۰۲: تن خرقه و سر کلاه و پایت نعلین - نعلین ز پا برون کن و خرقه ز تن

قطعه شماره ۱۰۳: بر لب دریا چه می گردی نشین - همچو ما با ما در این دریا نشین

قطعه شماره ۱۰۴: در مرتبه ای جسمست در مرتبه ای روحست - در مرتبه ای جان است در مرتبه ای جانان

قطعه شماره ۱۰۵: وصله ای از خرقه ما هر که یافت - عارفانه خوش همی پوشد به جان

قطعه شماره ۱۰۶: ار قضای خدای عزوجل - حی قیوم و قادر و سبحان

قطعه شماره ۱۰۷: چو پادشاه در عالم گدای حضرت اوست - گدای حضرت او باش و پادشاهی کن

قطعه شماره ۱۰۸: دست در دست زن مزن خواجه - دست در دست شیرمردان زن

قطعه شماره ۱۰۹: نیم تنی ملک سلیمان گرفت - چشم گشا قدرت یزدان ببین

قطعه شماره ۱۱۰: گفته بودم تو را که گندم کار - چون تو جو کاشتی برو به درو

قطعه شماره ۱۱۱: واحدیت یکی است از وجهی - احدیت یکی است از همه رو

قطعه شماره ۱۱۲: نیک و بد را به لطف خود بنواز - آنگهی خوش بزی و خوش می رو

قطعه شماره ۱۱۳: منم که همت من جز خدا نمی جوید - خوشست همت عالی که باد پاینده

قطعه شماره ۱۱۴: منم که همت من جز خدا نمی جوید - خوش است همت عالی که باد پاینده

قطعه شماره ۱۱۵: دولتت را که هست پاینده - باد فرخنده سال آینده

قطعه شماره ۱۱۶: نود و هفت سال عمر خوشی - بنده را داد حی پاینده

قطعه شماره ۱۱۷: هرکس که لباس احدی پوشیده - در راه خدا چو احمدی کوشیده

قطعه شماره ۱۱۸: در روزه و در زکوة و در حج - اسرار بسی بود نهفته

قطعه شماره ۱۱۹: در خواجه باغ صبحگاهی - بنمود جمال خویش آن ماه

قطعه شماره ۱۲۰: ای که می‌پوشی لباس اهل دل یک ره بدان - کز ره معنی ده و دو ترک دارد تاج شاه

قطعه شماره ۱۲۱: به کرامات صوفیی در جنگ - دستبردی نمود مردانه

قطعه شماره ۱۲۲: ذکر حق قوت خویشتن سازد - هر که را هست با منش یاری

قطعه شماره ۱۲۳: لشکر پادشه بسی باشد - شاه جانیبکی است تا دانی

قطعه شماره ۱۲۴: تو گر جمعیتی خواهی طلب کن از درون خود - که از بیرون نمی‌خیزد به جز گرد پریشانی

قطعه شماره ۱۲۵: ای که گویی حجاب او غیر است - محض صدق است آنچه فرمائی

قطعه شماره ۱۲۶: گر زانکه ز اهل اعتباری - بگذر ز رموز اعتباری

قطعه شماره ۱۲۷: گر به خانه روی و در بندی - به حقیقت بدان که دربندی

قطعه شماره ۱۲۸: نعمت اللهم وز آل رسول - محرم عارفان ربانی

قطعه شماره ۱۲۹: از خدا این و آن طلب چه کنی - از خدا جز خدا چه می جوئی

قطعه شماره ۱۳۰: منت خدای را که ندارم به هیچ باب - از هیچکس به غیر خدا هیچ منتی

قطعه شماره ۱۳۱: بعضی طلبند مال فانی - بعضی جویند ملک باقی

قطعه شماره ۱۳۲: گیرم که حباب را بیابی - جز آب بگو دگر چه داری

قطعه شماره ۱۳۳: عقل هر دم دم ز جائی می زند - لاجرم آواز او باشد بسی

قطعه شماره ۱۳۴: ما خیالیم و در حقیقت او - ما حبابیم و عین ما دریا