ما خیالیم و در حقیقت او
ما حبابیم و عین ما دریا
هرچه بینی و هر که می دانی
می جامست و صورت و معنی
شاهدی در هزار جامه نگر
نظری کن به دیدهٔ بینا
ساغرت گر که نیست پر از می
گر طلب می کنی بجو از ما
دور رندان ماست باز امروز
فارغ از دی و ایمن از فردا
رند مستی چو نعمت الله نیست
ور تو گوئی که هست ها بنما
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان حالتی از هستی و واقعیت میپردازد. شاعر اشاره میکند که ما تنها خیال و حبابهایی هستیم که در دریای بینهایت وجود غوطهوریم. او از ما میخواهد که به عمق وجود و حقیقت نگاه کنیم و درک کنیم که هر آنچه میبینیم و میشناسیم، عمیقاً درون حقیقتی بزرگتر نهفته است. همچنین، شاعر به دوری از نگرانیهای گذشته و آینده تأکید کرده و مستی و آزادی را به عنوان نعمت ارزشمندی معرفی میکند. در انتها، او از جستجوی حقیقت و می (عشق و ذوق) دعوت میکند.
هوش مصنوعی: ما از خیال و توهم هستیم و در واقعیت وجودی نداریم؛ مانند حبابهایی که فقط ظاهر دارند و وجودشان به دریا بستگی دارد.
هوش مصنوعی: هر چیزی که میبینی و هر کسی که میشناسی، هم در ظاهر و هم در باطن، همگی در حال نوشیدن از جامی هستند.
هوش مصنوعی: به یک شاهد که در هزار لباس متفاوت پوشیده شده، نگاهی بینداز و با چشمی هوشیار و بافهم به او توجه کن.
هوش مصنوعی: اگر پارچۀ تو پر از شراب نیست، و تو به دنبال شراب هستی، از ما بخواه و بگیر.
هوش مصنوعی: امروز لحظهای خوش را تجربه میکنیم و از نگرانیهای گذشته و آینده آزاد هستیم.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که اگر کسی بخواهد مانند رند مستی به نعمت الهی دست پیدا کند، باید خود را در این مقام ببیند. اما در واقع، اگر کسی ادعا کند که در حال حاضر چنین حالتی وجود دارد، باید آن را به نمایش بگذارد. به عبارتی دیگر، تنها گفتن کافی نیست و باید نشانههایی از آن حال را پیدا کرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
نیگلون پرده برکشید هوا
باغ بنوشت مفرش دیبا
آبدان گشت نیلگون رخسار
و آسمان گشت سیمگون سیما
چون بلور شکسته، بسته شود
[...]
دوش در روی گنبد خضرا
مانده بود این دو چشم من عمدا
لون انفاس داشت پشت زمین
رنگ زنگار داشت روی هوا
کلبه ای بود پر ز در یتیم
[...]
بادبان برکشید باد صبا
معتدل گشت باز طبع هوا
خاک دیبا شدست پر صورت
جانور گشته صورت دیبا
شاخ چون کرم پیله گوهر خویش
[...]
در چمنهاش بلبلان ، گویا
نغمهشان جمله «ربنا الاعلی»
نور دین نور عین مهر و وفا
آفریده شده ز لطف خدا
هر که از مهر و از وفا زاید
زو نیاید بعمر جور و جفا
نور دین را هر آینه نکند
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.