|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و کمال معشوق خود اشاره می‌کند که در خواب او را می‌بیند. اما به محض اینکه از خواب بیدار می‌شود، اثر و نشانه‌ای از آن زیبایی نمی‌بیند و متوجه می‌شود که هیچ‌کس جز معشوق واقعی وجود ندارد. او در نهایت از شنونده می‌خواهد تا به نعمت‌های الهی و زیبایی‌های بی‌پایان زندگی توجه کند.
هوش مصنوعی: در خواب زیبایی او را دیدم و به خود گفتم شاید زیبایی‌اش واقعی باشد.
هوش مصنوعی: از خواب عمیق و سرخوشی بیدار شدم، دیگر نه از تصویر آن حالت خبری مانده و نه از یادش چیزی در ذهنم باقی است.
هوش مصنوعی: نه من باقی ماندم و نه دیگری، بلکه تنها او باقی مانده است و کمالش پر از کمالات است.
هوش مصنوعی: با ما کسی نبود که فرصتی بدهد تا اثری از ما باقی بماند.
هوش مصنوعی: به نعمت‌های خداوند و ثروت همیشگی‌اش توجه کن و از آن بهره‌مند شو.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
کز هفت به ده رسید سالش
افسانهٔ خلق شد جمالش
دید از نظر جمالش
نالید بسی ز زلف و خالش
دانست که نیست احتمالش
دل سوخت بران شکسته حالش
آیینه روح ها جمالش
مفتاح فتوح ها مقالش
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.