شماره ۱ - کوه الوند و شهر همدان: کوه الوند که شهر همدان دامنش است - جامه سبز به بر دارد و طوطی‌منش است

شماره ۲ - در وصف طبیعت و ذکری از سید ضیاء الدین طباطبائی: چو این منظومه آفاق سرتاسر منظم شد - همانا فارغ آفاق‌آفرین از نظم عالم شد

شماره ۳ - مخالفت با قرارداد ایران و انگلیس: نام دژخیم وطن دل بشنود خون می‌کند - پس بدین خون‌خوار اگر شد روبه‌رو چون می‌کند

شماره ۴ - نارضایتی از خلقت: خلقت من در جهان یک وصله ناجور بود - من که خود راضی به این خلقت نبودم زور بود

شماره ۵ - درد وطن: ز اظهار درد درد مداوا نمی‌شود - شیرین دهان به گفتن حلوا نمی‌شود

شماره ۶ - لرنامه: در چگونگی اوضاع لرستان: ای بلهوس تراست به سر گر هوای لر - یا آن که گشته تنگ دلت از برای لر

شماره ۷ - زندگی و مرگ من: گرسنه چون شیرم و برهنه چو شمشیر - برهنه‌ای شیر گیر و گرسنه‌ای شیر

شماره ۸ - تجدید مطلع: در سر پیری برهنه‌پا بد مولییر - گاو بدزدید در شباب شکسپیر

شماره ۹ - تجدید مطلع: باری ازین عمر سفله سیر شدم سیر - تازه جوانم ز غصه پیر شدم پیر

شماره ۱۰ - زندانی شدن شاعر: خوشا اطراف تهران و خوشا باغات شمرانش - خوشا شب های شمرانش و خوشا بزم مقیمانش

شماره ۱۱ - نامه عشقی: سزد ای شام چرخ تیره وش وقتی سحر گردی - نه هر شام و سحر ای تیره گردون تیره تر گردی

شماره ۱۲ - چکامه جنگ: شکایت از مهاجرین و پیش آمدهای ایام مهاجرت: نوع بشر سلاله قابیل جابری: - آموخت از نیاش به جای برادری

شماره ۱۳ - استاد عشق: عاشقی را شرط تنها ناله و فریاد نیست - تا کسی از جان شیرین نگذرد فرهاد نیست

شماره ۱۴ - آیین خودخواهی: جهان را دائما این رسم و این آیین نمی‌ماند - اگر چندی چنین ماندست بیش از این نمی‌ماند

شماره ۱۵ - بی اعتنائی به فلک: در هفت آسمانم الا یک ستاره نیست - نامی ز من به پرسنل این اداره نیست

شماره ۱۶ - ملت مغلوب: شب به سرم نوبه تاخت روز تب آمد - هر چه در این روزگار روز و شب آمد

شماره ۱۷ - عشوه سازی: بتا نظام دگر ناز و عشوه سازی نیست - که این معامله سربازی است بازی نیست

شماره ۱۸ - شب وصال: امشب آماده یار و بزم و شرابست - گو که همین امشبم ز عمر حسابست

شماره ۱۹ - پریشانی ایران: ای دوست ببین بی‌سر و سامانی ایران - بدبختی ایران و پریشانی ایران

شماره ۲۰ - رخساره پاک: من چو یک غنچه بشکفته گریبان چاکم - گر چو گل باشم در چشم خسان خاشاکم

شماره ۲۱ - استقبال از منوچهری: دلم ای دوست تو دانی که هوای تو کند - لب من خدمت خاک کف پای تو کند

شماره ۲۲ - در لباس دین: ای صدرنشینان که همه مصدر دینید - صدر ار ز میان رفت شما صدر نشینید

شماره ۲۳ - دزد پاتختی: هزار بار مرا مرگ به از این سختی است - برای مردم بدبخت مرگ خوشبختی است

شماره ۲۴ - دفاع از زرتشت: ای دختران ترک خدا را حیا کنید - باری در این معامله شرم از خدا کنید

شماره ۲۵ - زبان سرخ: مگو که غنچه چرا چاکچاک و دل خون است - که این نمایشی از زخم قلب مجنون است

شماره ۲۶ - جایزه (پری): دلبرا ای که ترا طبع سخن‌پرور من - مهربان کرد که دستی بکشی بر سر من

شماره ۲۷ - خنده شاعر: من که خندم نه بر اوضاع کنون می‌خندم - من بدین گنبد بی‌سقف و ستون می‌خندم

شماره ۲۸ - عشق وطن: خاکم به سر ز غصه به سر خاک اگر کنم - خاک وطن که رفت چه خاکی به سر کنم

شماره ۲۹ - عشق و جنون: یاران عبث نصیحت بی‌حاصلم کنید - دیوانه‌ام من عقل ندارم ولم کنید

شماره ۳۰ - گل مولا: ای که هر خواسته دل ز فلک می‌خواهی - آنقدر راضی‌ای از خود که کتک می‌خواهی

شماره ۳۱ - ماه دندان‌طلا: هر مراد و آرزویی کاندرون قلب ماست - دارویش اندر دهان آن مه دندان‌طلاست

شماره ۳۲ - شراب مرگ: بدان سرم که شکایت ز روزگار کنم - گرفته اشک ره دیده‌ام چه کار کنم

شماره ۳۳ - یکرنگی: با هر محیط خویش نه هم‌رنگ می‌کنم - نی لحن خود رهین هر آهنگ می‌کنم

شماره ۳۴ - افطار عشق: دیده معطوف دهان غنچه دلدار کردم - روزه‌دار عشق بودم من به هیچ افطار کردم