|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این اشعار از عشق و زیبایی صحبت می‌کند. او به غنچه‌ای که نماد دلدارش است، توجه می‌کند و خود را روزه‌دار عشق می‌داند. او در مقایسه با گل‌هایی که در گلستان هستند، به زیبایی دلدارش می‌پردازد و از گل‌ها بهتر می‌داند. همچنین، به شمعی که راز عشق را فاش کرده اشاره می‌کند و ابراز می‌کند که او از این موضوع خجالت‌زده شده و محو می‌شود. این اشعار، بیانگر عمیق‌ترین احساسات عاشقانه و زیبایی‌ها هستند.
هوش مصنوعی: چشمم را به لبان غنچه‌ی محبوب دوختم و در عشق او مانند روزه‌دارانی بودم که به هیچ چیزی افطار نمی‌کنند.
هوش مصنوعی: من چهره زیبای تو را در برابر گل‌های باغ قرار دادم و در حالی که همگان در حال تماشا بودند، زیبایی گل را به قدری تحت تأثیر قرار دادم که مثل یک خار به نظر آمد.
هوش مصنوعی: به شمع گفتم که راز تو را به زبان آورده‌ام، او از شرم به حالت ذوب شد و این موضوع را بیان کردم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.