بخش ۱ - به نام ایزد بخشاینده: ای نام تو بهترین سرآغاز

بخش ۲ - نعت پیغمبر اکرم (ص): ای شاه‌سوار ملک هستی

بخش ۳ - برهان قاطع در حدوث آفرینش: در نوبت بار عام دادن

بخش ۴ - سبب نظم کتاب: روزی به مبارکی و شادی

بخش ۵ - در مدح شروانشاه اخستان بن منوچهر: سر خیل سپاه تاجدار‌ان

بخش ۶ - خطاب زمین بوس: ای عالم جان و جان عالم

بخش ۷ - سپردن فرزند خویش به فرزند شروانشاه: چون گوهر سرخ صبحگاهی

بخش ۸ - در شکایت حسودان و منکران: برجوش دلا که وقت جوش است

بخش ۹ - در نصیحت فرزند خود محمد نظامی: ای چارده ساله قرة‌العین

بخش ۱۰ - یاد کردن بعضی از گذشتگان خویش: ساقی به کجا که می‌ پرستم

بخش ۱۱ - آغاز داستان: گوینده داستان چنین گفت

بخش ۱۲ - عاشق شدن لیلی و مجنون به یکدیگر: هر روز که صبح بردمیدی

بخش ۱۳ - در صفت عشق مجنون: سلطان سریر صبح‌خیزان

بخش ۱۴ - رفتن پدر مجنون به خواستاری لیلی: چون راه دیار دوست بستند

بخش ۱۵ - زاری کردن مجنون در عشق لیلی: مجنون چو شنید پند خویشان

بخش ۱۶ - بردن پدر مجنون را به خانه کعبه: چون رایت عشق آن جهان‌گیر

بخش ۱۷ - پند دادن پدر مجنون را: چون دید پدر به حال فرزند

بخش ۱۸ - حکایت: کبکی به دهن گرفت موری

بخش ۱۹ - در احوال لیلی: سر دفتر آیت نکویی

بخش ۲۰ - خواستاری ابن‌سلام لیلی را: فهرست‌کش نشاط این باغ

بخش ۲۱ - رسیدن نوفل به مجنون: لیلی پس پرده عماری

بخش ۲۲ - جنگ کردن نوفل با قبیله لیلی: نوفل ز چنین عتاب دلکش

بخش ۲۳ - عتاب کردن مجنون با نوفل: مجنون چو شنید بوی آزرم

بخش ۲۴ - مصاف کردن نوفل بار دوم: گنجینه‌گشای این خزینه

بخش ۲۵ - رهانیدن مجنون آهوان را: سازنده ارغنون این ساز

بخش ۲۶ - سخن گفتن مجنون با زاغ: شبگیر که چرخ لاجوردی

بخش ۲۷ - بردن پیرزن مجنون را در خرگاه لیلی: چون نور چراغ آسمان‌گرد

بخش ۲۸ - دادن پدر لیلی را به ابن‌سلام: غواص جواهر معانی

بخش ۲۹ - آگاهی مجنون از شوهر کردن لیلی: فرزانه سخن‌سرای بغداد

بخش ۳۰ - رفتن پدر مجنون به دیدن فرزند: دهقان فصیح پارسی زاد

بخش ۳۱ - وداع کردن پدر مجنون را: چون دید پدر که دردمند است

بخش ۳۲ - آگاهی مجنون از مرگ پدر: روزی ز قضا به وقت شبگیر

بخش ۳۳ - انس مجنون با وحوش و سباع: صاحب‌خبر فسانه‌پرداز

بخش ۳۴ - نیایش کردن مجنون به درگاه خدای تعالی: رخشنده شبی چو روز روشن

بخش ۳۵ - رسیدن نامه لیلی به مجنون: روزی و چه روز عالم افروز

بخش ۳۶ - نامه مجنون در پاسخ لیلی: بود اول آن خجسته پرگار

بخش ۳۷ - آمدن سلیم عامری خال مجنون به دیدن او: صراف سخن به لفظ چون زر

بخش ۳۸ - دیدن مادر مجنون را: مادر چو ز دور در پسر دید

بخش ۳۹ - آگاهی مجنون از وفات مادر: چون شاه‌سوار چرخ گردان

بخش ۴۰ - خواندن لیلی مجنون را: لیلی نه که لعبت حصاری

بخش ۴۱ - غزل خواندن مجنون نزد لیلی: آیا تو کجا و ما کجاییم

بخش ۴۲ - آشنا شدن سلام بغدادی با مجنون: دانای سخن چنین کند یاد

بخش ۴۳ - وفات یافتن ابن سلام شوهر لیلی: هر نکته که بر نشان کاریست

بخش ۴۴ - صفت رسیدن خزان و در گذشتن لیلی: شرط است که وقت برگ‌ریزان

بخش ۴۵ - وفات مجنون بر روضه لیلی: انگشت‌کش سخن‌سرایان

بخش ۴۶ - ختم کتاب به نام شروان‌شاه: شاها ملکا جهان پناها