1. در این دیوان اشعار سعدی که من سعادت داشتم و تونستم ۱ دور کامل بخونمش و لذت ببرم از اشعار نابش… در حدود ۷۰ یا ۸۰ ( شاید هم بیشتر اما کمتر نه) غزل از سعدی بزرگوار دیدم که فقط در وصف خوبی های یار و تعریف و تمجید از معشوقه یا حال بنظر بعضی ها خداوند بود… با احترام به همه اما فرق ما با سعدی اینه که اگه بخوایم نهایت لطف و محبت رو نثار کسی کنیم و ازش تعریف کنیم با حرفهای دلربایانه ( عزیزمو عشقم و گلم و فدات بشم و نفسم و … دیگه نهایتا این حرفارو توو ۲ ورق بیشتر نمیتونیم جا بدیم.. اما حضرت سعدی غزل های بی شماری از وصف خوبی ها دارد… از سرو رعنا بگیر تا شکر لب و سیمین تن و ابرو کمان و …
   این است که به ایشان لقب استاد سخن را داده اند… این شعر هم یکی دیگر از آن هنرنمایی های سعدی بزرگ که برایتان توضیح دادم… فقط ۳ بیت اولش یک دنیا حرف از خوبی های یار دارد…
   روحش شاد

   Comment by کسرا — تیر ۲۱, ۱۳۹۴ @ ۷:۳۲ ب.ظ

2. این است قبای صنعت بی حشو سعدی که حد زیبایی ندارد…

   Comment by فرخ — خرداد ۲۲, ۱۳۹۶ @ ۹:۱۱ ق.ظ

3. مصرع اول بیت هشتم (ما قلم در سر کشیدیم اختیار خویش را) مطلع غزل شمارهٔ ۲ مواعظ است:
   ما قلم در سر کشیدیم اختیار خویش را
   اختیار آن است کاو قسمت کند درویش را

   Comment by حمیدرضا محمدی — آذر ۶, ۱۳۹۶ @ ۵:۵۸ ب.ظ

4. در مصراع دوم از بیت دوم «‌ می‌بماندم» به «می‌بماند» تغییر کند.

   Comment by صالح — دی ۴, ۱۳۹۶ @ ۱۲:۱۱ ق.ظ

حاشیه بنویسید

خوراک حاشیه‌های این شعر را با این نشانی به خبرخوان خود اضافه کنید.