محمدطاهر غنی آشای معروف به غنی کشمیری (۱۰۳۹؟ - ۱۰۷۹ قمری) شاعر پارسی‌گوی اهل جامو و کشمیر است. سروده‌های او مورد توجه  شاعران بزرگ شبه قارهٔ هند مانند علامه اقبال لاهوری، میر تقی میر، سعادت حسن منتو بوده و نقل قول شده است. گفته می‌شود غالب دهلوی چهل بیت از او را به اردو ترجمه کرده است.
او متعلق به خاندان آشای کشمیر بود و در منطقهٔ راجوری کادال سرینگر زندگی می‌کرد و از شاگردان سرشناس ملا محسن فانی کشمیری شاعر و نویسندهٔ کشمیری بود. او بیشتر اشعار خود را در زمان سلطنت شاه جهان و اورنگ‌زیب سرود و توسط اورنگ‌زیب به دربار فراخوانده شد و مرثیه‌ای برای شاه درگذشته سرود.
گفته می‌شود که او گاهی در حین سرودن اشعارش را با آواز می‌خواند.
او در جوانی درگذشت (در مورد سن او در هنگام وفات اختلاف وجود دارد، بعضی از محققان اعتقاد دارند او در هنگام وفات ۴۱ ساله بوده است). او در سرینگر به خاک سپرده شد.
اشعار او به تصحیح احمد کرمی منتشر و به همت حسان لاهوری به گنجور افزوده شده است.