میرزا حبیب الله شیرازی متخلص به قاآنی فرزند محمدعلی گلشن از شعرای نامدار عهد قاجار است. وی در سال ۱۲۲۳ هجری قمری در شیراز متولد شد، تحصیلات مقدماتی را در همان شیراز گذراند. او در اوان جوانی عازم مشهد شد تا در آنجا به ادامهٔ تحصیل بپردازد. در سفر به تهران شعری در مدح فتحعلی شاه سرود و از وی لقب مجتهد الشعرا گرفت. قاآنی در ادبیات عرب و فارسی مهارت کافی یافت و به حکمت نیز علاقهٔ سرشاری داشت. او با زبانهای فرانسه و انگلیسی نیز تا حد زیادی آشنایی داشت. همچنین در ریاضیات، کلام و منطق نیز استادی مسلم به شمار می‌رفت. دیوان اشعار وی بالغ بر بیست هزار بیت است. او کتابی به نام پریشان به سبک گلستان در نثر نگاشت. قاآنی در سال ۱۲۷۰ هجری قمری در تهران وفات یافت و درحرم حضرت عبدالعظیم مدفون شد.
... در قرن گذشته تصویری قلیان به دست از او (قاآنی) منتشر شده که گاه روی کتاب‌های وی هم رفته است و بدتر این‌که مجسمه‌هایی نیز با توجه به چهرۀ این عکس ساخته شده است.
با استناد به پژوهش استاد «سهیلی خوانساری» در مجله یغما تصویری که به نام او معروف است به ظنّ قوی عکس «یغمای جندقی» است (منبع).
ایشان تأکید می‌کند که بنا به اقرار خود قاآنی در اشعارش، او آبله‌رو بوده و قامتی کوتاه داشته است.
یغمایی از مرحوم کمالی نقل می‌کند که او از «خرّم» شاعر دوره رجوع شنیده است که او مردی تنومند با مو و محاسن خضاب شده و این با تصویری که به قاآنی منتسب است بسیار تفاوت دارد.