لطفاً توجه داشته باشید که حاشیهها برای ثبت نظرات شما راجع به همین شعر در نظر گرفته شدهاند. در صورتی که در متن ثبت شدهی شعر در گنجور غلط املایی مشاهده کردید، یا با مقابله با نسخهی چاپی در دسترستان اشتباهاتی یافتید، در مورد این شعر نظر یا احساس خاصی دارید یا مطلب خاصی در مورد آن میدانید یا دوست دارید دربارهی آن از دیگران چیزی بپرسید یک حاشیه برای آن بنویسید. لطفاً از درج مطالب غیرمرتبط با متن این شعر خاص خودداری فرمایید و حتیالامکان سعی کنید متن حاشیهی خود را با حروف فارسی درج کنید (حاشیهها بازبینی خواهند شد و موارد غیرمرتبط و ناقض این نکات حذف میشوند).
بحثهای مذهبی و اعتقادی و ارجاع توهینآمیز نسبت به بزرگان ادیان و همینطور بحثهای قومیتی و توهین به فرهنگها و قومیتها و زبانها از مصادیق حاشیههای نامناسب محسوب میشوند.
لطفاً در صورتی که اشتباهات را با استناد به نسخههای چاپی گزارش میکنید این مسئله را (حتیالامکان با ذکر نام مصحح) ذکر نمایید تا بتوانیم بین پیشنهادهای تصحیحی حدسی حاشیهگذاران و پیشنهادهای مستند تمایز قایل شویم.
حاشیه بگذارید
خوراک حاشیههای این شعر را با این نشانی به خبرخوان خود اضافه کنید.
لطفا یکی یه حاشیه مفید برای این شعر بنویسه
Comment by آمین — مرداد ۱۳, ۱۳۹۷ @ ۱۱:۵۶ ق.ظ
حتمأ آمین گرامی،
این رباعی گویای اینست که مولوی مانند من و شما تنها یک انسان بوده و دچار همه احساسات انسانی میشده از جمله خشمِ به دیگران.
هیچ رکوردی در دست نیست که او با داشتن چنین خشمی به کسی آزاری رسانده باشد.
و به نظر میرسد همان کاری را میکرده که امروزه پزشکان روانشناس به بیمارانشان پیشنهاد می کنند…
خشم خود را روی کاغذ مینوشته تا در طول روز این خشم دائمأ در ذهنش تکرار نشود.
شاد و تندرست باشید
Comment by حمید رضا۴ — مرداد ۱۳, ۱۳۹۷ @ ۲:۰۴ ب.ظ
این گونه بد دهانی ها و بی شرمی ها ، لکه ی ننگی ست بر پیشانی مولوی با آن همه عظمت و حکمت.
Comment by محسن ، ۲ — مرداد ۱۴, ۱۳۹۷ @ ۲:۲۶ ق.ظ