1. به نام خدا
   به نظر می رسد این شعر کامل نیست. کاملش این است:
   دامن مکش به ناز که هجران کشیده ام
   نازم بکش که ناز رقیبان کشیده ام
   شاید چو یوسفم بنوازد عزیز مصر
   پاداش ذلتی که به زندان کشیده ام
   از سیل اشک شوق دو چشمم معاف دار
   کز این دو چشمه آب فراوان کشیده ام
   جانا سری به دوشم و دستی به دل گذار
   آخر غمت به دوش دل و جان کشیده ام
   دیگر گذشته از سر و سامان من مپرس
   من بی تو دست از این سرو سامان کشیده ام
   تنها نه حسرتم غم هجران یار بود
   از روزگار سفله دو چندان کشیده ام
   بس در خیال هدیه فرستاده ام به تو
   بی خوان و خانه حسرت مهمان کشیده ام
   دور از تو ماه من همه غم ها به یک طرف
   وین یک طرف که منت دونان کشیده ام
   ای تا سحر به علت دندان نخفته شب
   با من بگوی قصه که دندان کشیده ام
   جز صورت تو نیست بر ایوان منظرم
   افسوس نقش صورت ایوان کشیده ام
   از سر کشی طبع بلند است شهریار
   پای قناعتی که به دامان کشیده ام
   —
   پاسخ: با تشکر از شما، ابیات ۵، ۹ و ۱۰ طبق نقل شما اضافه شد.

   Comment by محمد مهدی میرزایی پور — خرداد ۱۸, ۱۳۸۷ @ ۱۰:۵۲ ب.ظ

2. با سلام و خسته نباشید به نظر می رسد در بیت پنجم کلمه این اضافیست و درستش (دیگر گذشت از سرو سامان ما مپرس/من بی تو دست از سرو سامان کشیده ام) می باشد.

   Comment by محمود ابراهیمی — اردیبهشت ۲۳, ۱۳۹۲ @ ۳:۵۸ ب.ظ

3. یکی دیگر از شاهکار های شهریار

   جانا سری به دوشم و دستی به دل گذار
   آخر غمت به دوش دل و جان کشیده ام

   دور از تو ماه من همه غم ها به یک طرف
   وین یک طرف که منت دونان کشیده ام

   ای تا سحر به علت دندان نخفته شب
   با من بگوی قصه که دندان کشیده ام

   چه کسی اینچنین احساس و هنر و سادگی رو به هم آمیخته؟

   شعر شهریار مثل عطریه که از ترکیب زیباترین صفات شاعران قبل خود ساخته شده.
   سادگی سعدی
   اعجاز و ایجاز حافظ
   تصویر های نظامی
   استواری فردوسی
   تازگی نیما

   و احساس شهریار

   Comment by کاوه معتمدیان — فروردین ۱۱, ۱۳۹۳ @ ۱۱:۴۲ ب.ظ

حاشیه بنویسید

خوراک حاشیه‌های این شعر را با این نشانی به خبرخوان خود اضافه کنید.